S.A.: Νομίζω πως μ’ ένα μετάλλιο ξεχνιούνται όλα αυτά …
Δ.Μ.: Θα είναι σαν να μη δούλεψα ούτε μία μέρα.
Η παραπάνω στιχομυθία απ’ την συζήτηση – συνέντευξη που είχα με τον Δημοσθένη και τον προπονητή του Τάσο, λίγες μέρες πριν ταξιδέψουν για το Ρίο, είναι απ’ τις πρώτες που τριγύρισαν στο μυαλό, κάποιες ώρες μετά την απίστευτη κούρσα του. 
Έλεγα, κοίτα να δεις πως τα φέρνει η ρημάδα η ζωή … λες και κάτι αόρατο έχει προκαθορίσει την έκβαση κάποιων γεγονότων. Στα μάτια του Δημοσθένη διέκρινα ξεκάθαρα την πίστη του. Αλλά μόνο στα μάτια και την γενικότερη στάση του .. όχι στα λόγια.
Άλλωστε εκεί προτιμά να ‘ναι λιγομίλητος, μετρημένος. Παιδί απ’ τα λίγα όσον αφορά το ήθος και τον χαρακτήρα του. Και δεν είναι κάτι που θίγεται τώρα γιατί είναι πλέον “χρυσός”. Όχι. προσωπικά είναι κάτι που διέκρινα απ’ την πρώτη στιγμή. Ένα παιδί που βρίσκεται στην αφρόκρεμα των κολυμβητών στην Ευρώπη – δεν εισήλθε τώρα στην αφρόκρεμα, είναι εδώ και μία διετία τουλάχιστον – και παραμένει ταπεινός. Μπορεί κάποιοι να μην το γνωρίζετε, αλλά μιλάμε για ένα αθλητή που έχει συνθλίψει κάθε ρεκόρ στα 200 μέτρα πεταλούδα στην κατηγορία S9 και πριν τους Παραολυμπιακούς του Ρίο, ήταν δεύτερος σ’ όλη την Ευρώπη.
Αφήνω κατά μέρος την μετριοφροσύνη και την ταπεινότητα που διέπει τον Δημοσθένη σε κάθε πρόταση και βλέμμα του – άλλωστε δεν χρειάζεται κανέναν Βλαδίμηρο να τα επισημάνει αυτά – και μεταφέρω αυτό το ανακατεμένο κουβάρι από σκέψεις στην εργατικότητά του παιδιού αυτού και του προπονητή του Τάσου. Ώρες προπόνησης σε γυμναστήρια και πισίνες συνοδεύουν την πορεία του Δημοσθένη προς την κορυφή του πλανήτη.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσα απ’ τις προπονήσεις και την υπομονή. Εννοείται πως έχω θυσιάσει ώρες που θα μπορούσα να είμαι με τους φίλους μου και να διασκεδάζω, και δενσου κρύβω πως μου ήταν κάπως δύσκολο τον πρώτο καιρό. Πλέον έχω ωριμάσει, έχω συνειδητοποιήσει πως αυτό που κάνω θέλει θυσίες, ενώ το πρόγραμμά μου έχει γίνει για μένα τρόπος ζωής.
Αυτό μου έλεγε ο Δημοσθένης λίγες μέρες μόλις προτού μπει στο αεροπλάνο, με προορισμό όχι την Ιθάκη του, αλλά την έναρξη του ταξιδιού προς το νησί του Οδυσσέα, το οποίο θα έχει πολλές αξιομνημόνευτες, μεγαλειώδεις στάσεις, όπως αυτή στο Ρίο.
Ο Δήμος πίστευε στο μετάλλιο, το ήθελε, το επιζητούσε. Δεν το έλεγε ξεκάθαρα αλλά μπορούσε να το αντιληφθεί κανείς απ’ το βλέμμα του, αλλά και το λανθάνον νόημα στα λόγια του.
S.A.: Όπως είπαμε και πριν, θα είστε γνώριμοι μεταξύ σας στη κούρσα των 100μ πεταλούδα. Οι χρόνοι σου στις προπονήσεις το τελευταίο μήνα/δίμηνο, τι σου δείχνουν;
Δ.Μ.: Καταρχάς θέλω να επισημάνω πως ο χρόνος που έκανα στο Πανευρωπαϊκό (σ.σ. 1:00:16) αποτελεί μεγάλη ευθύνη για μένα και στόχος μου είναι να τον διατηρήσω για πολύ καιρό.
S.A.: Θέλω να σε ρωτήσω, αν νιώθεις πως μπορείς να τον καταρρίψεις αυτόν τον τρομερό χρόνο.
Δ.Μ. Σίγουρα θα ήθελα να κάνω ένα νέο ατομικό ρεκόρ και μια καλή επίδοση!
Σήμερα η Παραολυμπιακή αποστολή φθάνει Αθήνα. Εκεί η Πολιτεία θα θυμηθεί τους αθλητές αυτούς και θα τους τιμήσει. Η ενθύμηση τούτη κρατά τόσο. Λίγες μέρες πριν, κατά τη διάρκεια και μια βδομάδα μετά από επιτυχίες. Μετά η Πολιτεία τους ξεχνά δια μαγείας – όπως άλλωστε ξεχασμένους τους είχαν και τους έχουν και οι περισσότεροι από μας, τους δημοσιογράφους.
Κλείνοντας θα παραθέσω αυτούσια άλλη μια στιχομυθία:
S.A. : Πρέπει νομίζω να προετοιμαστείς για μεγάλη υποδοχή στο αεροδρόμιο «Δημόκριτος» κατά την επιστροφή σου(σ.σ.. 21/09) …
Δ.Μ. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα κάνω το καλύτερο που μπορώ …
Τετάρτη λοιπόν. Στις 18:00 στο αεροδρόμιο Δημόκριτος. Και από κει με μια μεγάλη ειδική πομπή για τον Δημοσθένη στο χωριό του πατέρα του, τον Δορίσκο και τελικός προορισμός οι Φέρες, όπου εκεί συγγενείς, φίλοι, συγχωριανοί και “ξένο”ι θα τον τιμήσουν όπως του πρέπει ….
Υ.Γ. Μακάρι να μην δούμε ακρότητες με μόνο στόχο τον εντυπωσιασμό, σπασμωδικό και επιτηδευμένο. Άλλωστε ο Δημοσθένης, ο Δημήτρης, η Σεμιχά και όλα τα υπόλοιπα παιδιά δεν έχουν μάθει έτσι. Θέλουν το αληθινό χαμόγελο, την αγνή χειραψία. Για φωτογραφία θα πάνε πολλοί στο αεροδρόμιο. Μακάρι να συνεχίσουν να μνημονεύουν του ήρωες αυτούς και μετά … όταν τα φώτα θα πέσουν ….
Θυμηθείτε εδώ όλη τη συνέντευξη με τον Δημοσθένη Μιχαλεντζάκη και τον Τάσο Καλλιτσάρη
