Ως κεραυνός εν αιθρία “έπεσε” σήμερα η είδηση της αναβολής των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου στον Έβρο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πρόκειται για ένα νεοφυές πρόβλημα ή τουναντίον αποτελεί ένα καλά κεκαλυμμένο κοινό μυστικό μεταξύ παραγόντων ομάδων, ΕΠΣ Έβρου, τοπικής αυτοδιοίκησης και Πολιτείας;
Σκεπασμένο υπό τον μανδύα του ωχαδερφισμού και της κατάστασης όχι ανομίας, αλλά μιας οδού παράλληλης και όχι ταυτόσημης με τη νομιμότητα, τόσα χρόνια διεξάγονται αναμετρήσεις ποδοσφαίρου και παλαιότερα βόλεϊ, μπάσκετ, χάντμπολ και όλων των αθλημάτων σάλας – καθώς μη ξεχνάμε μόλις πέρσι λύθηκε το πρόβλημα με την χορήγηση άδειας σε κλειστά γήπεδα του Δήμου Αλεξανδρούπολης – σε αθλητικούς χώρους που δεν έχουν νόμιμη κατασκευαστική άδεια. Ναι καλά διαβάσατε! Ακόμη και τώρα υπάρχουν δεκάδες αθλητικές εγκαταστάσεις που είτε δεν πληρούν βασικές προϋποθέσεις είτε χτίστηκαν … νύχτα και δεν φέρουν τις απαραίτητες άδειες. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί.
Το να πέφτουμε απ’ τα σύννεφα και να αναθεματίζουμε κάθε ΕΠΣ και κάθε δημοτική αρχή και κάθε κυβέρνηση, είναι το εύκολο, όπως κάθε αποποίηση προσωπικής ευθύνης. Και αν ρωτάτε τι ευθύνη μπορεί να φέρουμε εμείς, δηλαδή ο κάθε φίλαθλος …. Την ευθύνη του να απαιτεί, ο γιος, ο φίλος, ο ξάδερφος, ο .. ο … να αγωνίζεται σε συνθήκες αξιοπρεπείς, με εγκαταστάσεις τουλάχιστον που δεν βάζουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα, ΜΕ ΓΙΑΤΡΌ στο γήπεδο .. με.. με .. με…
Αλλά πλέον φαίνεται πως έχουμε πάθει ανοσία. Μας ενδιαφέρει πως χάθηκε μια αγωνιστική, και όχι πως πολλά γήπεδα έχουν τα μαύρα τους τα χάλια.
Βέβαια ο αντίλογος λέει πως η αναβολή δεν μεταφράζεται με επίλυση των προβλημάτων ως δια μαγείας … Μα αυτό είναι το άσχημο.
Πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα ….
