Δεν είναι άχαρο, δεν είναι δύσκολο. Δεν βγαίνει, τέτοιες στιγμές που ζει η χώρα μα, κυρίως, οι Ιταλοί, κι από κοντά Ισπανοί και Γερμανοί, να γράφεις για κάτι τόσο περιττό: ποδόσφαιρο και αθλητισμό, γενικότερα.
Σε μια δεκαετία θα ανατρέχει κανείς στα κείμενα της άνοιξης του ’00, όπου κάτι το οποίο βλέπαμε μόνο σε χολιγουντιανές παραγωγές, έγινε… πράξη. Όχι πως δεν έχει ξαναγίνει, και δεν εννοώ την ισπανική γρίπη πριν από ένα αιώνα.
Απλώς τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο, δεν υπήρχε τόσο εξαπλωμένη η ιδιωτική τηλεόραση, δεν υπήρχαν τα social media ώστε τίποτε να μη μείνει κρυφό και φυσικά δεν ελήφθη, εντέλει, κανένα μέτρο καραντίνας ή περιορισμού αφού, όταν συνειδητοποίησαν το μέγεθός του, η Ευρώπη είχε ήδη κρυφτεί κάτω από ένα τεράστιο σύννεφο νέφους. Πυρηνικού.
Στις 26 Απριλίου 1986 έλαβε χώρα, λοιπόν, μια από τις πιο χειρότερες εκρήξεις όλων των εποχών, στον αντιδραστήρα υπ’ αριθμόν 4 στο Τσερνόμπιλ και χρειάστηκε να περάσουν δύο μέρες προτού κάποιοι ανύποπτοι Σουηδοί επιστήμονες, μόλις ένα χιλιόμετρο μακριά από την έκρηξη, αντιληφθούν πως τα παπούτσια τους είχαν μαζέψει ραδιενέργεια… Απόρροια του αδιανόητου ατυχήματος, 237 νεκροί μέσα στους πρώτους μήνες, η πλειονότητα εκ των οποίων πυροσβέστες και διασώστες. Ο συνολικός αριθμός των θανάτων στην περιοχή είναι δύσκολο να καθοριστεί επακριβώς λόγω της μυστικοπάθειας του τότε καθεστώτος στην ΕΣΣΔ, η οποία μόλις στις 9 Μαΐου παραδέχθηκε τα γεγονότα δια στόματος Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Στο οπαπ στοιχημα θα πλήρωνε λίγο τέτοια καθυστέρηση…
Λίγες ημέρες μετά, στις 2 Μαΐου 1986, διεξήχθη για πρώτη, και μόνη, φορά στην ιστορία ένας τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης… Παρασκευή: Ντινάμο Κιέβου και Ατλέτικο Μαδρίτης συναντήθηκαν στη Λιόν της Γαλλίας, όπου όμως οι δημοσιογράφοι «βομβάρδισαν» με ερωτήσεις τον Σοβιετικό τεχνικό Βαλερί Λομπανόφσκι, ο οποίος φυσικά δεν απάντησε σε καμία για το «ατυχές συμβάν».
Για την ιστορία η Ντινάμο, με καλύτερο παίκτη τον Ολεγκ Μπλαχίν στο κύκνειο ποδοσφαιρικό του άσμα, διέλυσε με 3-0 τους Ισπανούς… Και, ένα χρόνο μετά την καταστροφή, ομάδα βετεράνων της εθνικής ομάδας της ΕΣΣΔ πήγε στο Τσερνόμπιλ για να στηρίξει ψυχολογικά όσους κατοίκους είχαν απομείνει εκεί, δίνοντας αγώνα με μια τοπική ομάδα, μόλις 20 χλμ. από το σημείο της έκρηξης. Οι παίκτες προειδοποιήθηκαν να μη φάνε, να μην πιουν τίποτε και να πετάξουν κατόπιν τις εμφανίσεις τους. Ωστόσο ο Εντικ Στρελτσόφ αποφάσισε να πλύνει τα παπούτσια του με νερό. Πέθανε τρία χρόνια μετά, το 1990, από καρκίνο…
Διαβάστε το πλήρες άρθρο και τα προγνωστικά του Νίκου Μποζιονέλου στο Foxbet.gr
