Η «γλυκιά εμμονή» της ανόδου στη Γ’ Εθνική έγινε πραγματικότητα: Η ανασκόπηση και τα γεγονότα-σταθμοί, μέσα στη χρονιά
Η εκπλήρωση μίας επιθυμίας, φέρνει στο υποκείμενο που είχε θεσμοθετήσει τον στόχο, συναισθήματα χαράς και δικαίωσης. Όταν ο στόχος που εκπληρώνεται δε, είναι συλλογικός και πόσω μάλλον, πολυετής, τότε, γίνεται αντιληπτό, πως τα συναισθήματα που γεύονται όλοι όσοι συνέδραμαν στην επίτευξή του, τα βιώνουν σε πολλαπλάσιο βαθμό. Οπωσδήποτε όμως, λίγο πιο έντονα συναισθήματα, νιώθουν αυτοί που τον θεσμοθέτησαν και όσοι αγωνίστηκαν για τον κοινό στόχο για χρόνια. Μερικές φορές χρειάζεται εκτός από πάθος, προσήλωση, πείσμα, και χρόνος για να πάρεις αυτό για το οποίο παλεύεις και όπως αποδεικνύεται, δικαιούσαι.
Η Α.Ε.Διδυμοτείχου κυνηγούσε με πάθος την τελευταία τριετία, την συμμετοχή της σε εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου. Η επιθυμία μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, φέτος, είχε πάρει τον χαρακτήρα εμμονής. Η λέξη αποτυχία που χρησιμοποιήθηκε παραπάνω, φυσικά, δεν είναι αυτή που αρμόζει στη συνολική προσπάθεια της Α.Ε.Δ. την προηγούμενη διετία. Εξάλλου, οι λέξεις πρωταθλητής και αποτυχία, δεν μπορούν να υπάρξουν στην ίδια πρόταση. Το καμάρι του Διδυμοτείχου κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα τις αγωνιστικές περιόδους 2014-15 και 2015-16, αλλά η μεγάλη καψούρα της ανόδου, δεν κατέστη πραγματικότητα. Η αναδιάρθρωση του ημι-επαγγελματικού πρωταθλήματος της Γ’ Εθνικής Κατηγορίας Ποδοσφαίρου το καλοκαίρι, έκανε λίγο πιο βατή την προσπάθεια για όλες της ομάδες που αγωνίζονταν στην πρώτη κατηγορία της ΕΠΣ του Νομού τους, καθώς τα μπαράζ καταργούνταν και όλες οι πρωταθλήτριες ομάδες, έπαιρναν αυτομάτως το εισιτήριο για τη νέα Γ’ Εθνική.
Η έλευση που άλλαξε τα δεδομένα…
Μετά από εισήγηση του Αντιπροέδρου, Βούλη Μπιλιακάκη, η ομάδα της Α.Ε. Διδυμοτείχου άλλαξε ρώτα το καλοκαίρι αναφορικά με το θέμα προπονητή. Αποφασίστηκε, η ομάδα του βόρειου Έβρου να πορευτεί με προπονητή απ’ το νότιο τμήμα του νομού. Ο εκλεκτός ήταν ο Γιάννης Αναστασιάδης, πρώην ποδοσφαιριστής με συμμετοχές και σε εθνικές κατηγορίες, αλλά και προπονητής με καλές πορείες σε ΑΛΕΞ κυρίως, και Ποντιακό. Η απόφαση αιφνιδίασε πολλούς, γεμίζοντας ορισμένους με αμφιβολίες και δυσπιστία, όχι τόσο για τις προπονητικές ικανότητες του Εβρίτη τεχνικού, όσο για το αν θα μπορούσε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και το κατά πόσον μπορούσε να νιώσει ευπρόσδεκτος απ’ τον κόσμο και τις «παλιές καραβάνες» της ομάδας. Την αμφιβολία για το αν θα μπορούσε να στεριώσει στο Διδυμότειχο ο κ. Αναστασιάδης, ενίσχυε το γεγονός, πως μαζί του, τον «δρόμο» για τους πρωταθλητές έπαιρναν αρκετοί ποδοσφαιριστές απ’ την Αλεξανδρούπολη, μαζί με άλλους από άλλες περιοχές, με το ρόστερ να δέχεται ολικό μεν, λίφτινγκ, αλλά βεβαίως και εξόχως ποιοτικό για την κατηγορία. Ποδοσφαιριστές με ποιότητα και παραστάσεις από ανώτερες κατηγορίες (Αγγελακάκης, Άχπα, Θάνος) , ποδοσφαιριστές σε θέσεις που «πονούσε» η ομάδα (Μαμρικισβίλι, Παντελίδης), ήρθαν να πλαισιώσουν το ήδη ποιοτικό σύνολο. Το μόνο ζητούμενο θα ήταν αν θα μπορούσαν να «δέσουν» παλιοί και νέοι ποδοσφαιριστές, και να δημιουργηθεί ένα κλίμα ομοψυχίας. Η ποιότητα ήταν δεδομένη.
Τρομερή εκκίνηση με… σκορ 24-0
Άμεσα έγινε αντιληπτό πως ο Γιάννης Αναστασιάδης κατάφερε να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης όλων στο Διδυμότειχο. Η Α.Ε.Δ. ξεκίνησε το πρωτάθλημα εκπληκτικά, δείχνοντας τις «άγριες ορέξεις» της απ’ την αρχή. Ήδη την 6η αγωνιστική, μετρούσε μόνο νίκες, με 0 γκολ παθητικό και έχοντας βρει δίχτυα 24 φορές. Στην πολύ καλή αυτή εκκίνηση, σημειώστε πως για την 5η αγωνιστικής πέρασε και απ’ την έδρα του άμεσου διεκδικητή Ορέστη Ορεστιάδας με 0-3. Η δις πρωταθλήτρια έδειχνε έτσι απ’ το «καλημέρα» πως δεν ήταν διατεθειμένη να αφήσει το στέμμα της, ειδικά φέτος που έδινε αυτομάτως και την άνοδο. Οι νίκες συνεχίστηκαν μέχρι και την 9η αγωνιστική, με την Α.Ε.Διδυμοτείχου να περνά με το τρίποντο και απ’ την έδρα της άλλης ομάδας που έριζε για τον τίτλο, την Ένωση Άνθειας/Αριστείνου. Το πρώτο στραβοπάτημα ήρθε την 10η αγωνιστική στην έδρα του Άρδα Καστανεών, με την ομάδα του Γιάννη Αναστασιάδη όμως να μην πέφτει απ’ την κορυφή, απ’ όπου ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο, επικρατώντας την 11η αγωνιστική εντός έδρας του Ιπποκράτη.
Και άλλη ποιότητα και η αποκαθήλωση απ’ την κορυφή…
Θέλοντας ο Πρόεδρος, Νίκος Τσουλκανάκης, και τα άλλα μέλη της διοίκησης, να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες, μετά τη συμπλήρωση και του δεύτερου γύρου η ομάδα να παραμείνει στην κορυφή, προχώρησαν σε ποιοτικές μεταγραφές (Γωνιάδης, Γκαβανόζης, Καλυμνιός, Κυριακίδης) και τον Γενάρη, ενισχύοντας έτσι, το ήδη ποιοτικό ρόστερ. Στην πρεμιέρα του δεύτερου γύρου ήρθε το «σοκ» όμως για την ομάδα της Α.Ε.Δ., που θα δοκίμαζε τις σχέσεις στο εσωτερικό της. Ο Ορέστης Ορεστιάδας, έριχνε τότε την ομάδα του Διδυμοτείχου απ’ την κορυφή, καθώς αυτή έφερνε 1-1 στις Φέρες με την Θράκη. Ήταν εμφανές πως το διάστημα απραξίας (θυμίζουμε πως υπήρξε μία μακρά περίοδος αγωνιστικής αποχής λόγω κακοκαιρίας σε όλο τον Νομό Έβρου) και οι αλλαγές στην ομοιογένεια, επηρέασαν την ομάδα. Σιγά-σιγά όμως, οι ποδοσφαιριστές που κατέφθασαν το χειμώνα εγκληματίστηκαν, έδεσαν με τους υπόλοιπους και οι νίκες ξανάγιναν η μόνη πραγματικότητα.
Το ματς-κλειδί και η επάνοδος στην 1η θέση…
Κομβική αναμέτρηση, που εν πολλοίς θα έκρινε τον προπονητή, το παιχνίδι μεταξύ Α.Ε.Διδυμοτείχου και Ορέστη Ορεστιάδας για την 16η αγωνιστική. Με την Ένωση να έχει μείνει πίσω, οι δύο τους έμεναν οι μόνοι διεκδικητές. Η ομάδα του Γιάννη Αναστασιάδη ήθελε μόνο τη νίκη για να επιστρέψει στην κορυφή και την πήρε με 2-1, με γκολ λίγα λεπτά πριν την εκπνοή. Πλέον, ήταν στο χέρι το δικό τους η πολυπόθητη άνοδος και δύσκολα θα μπορούσαν να χύσουν την καρδάρα με το γάλα που συνέλεγαν όλη τη χρονιά. Το ματς στην Αλεξανδρούπολης με τον Εθνικό, με τον Έβρο στο Σουφλί, και με την Ένωση στο Διδυμότειχο ήταν τα πιο επικίνδυνα και αφού η ΑΕΔ ξεπέρασε εύκολα ή δύσκολα τους σκοπέλους αυτούς, «στέφθηκε» και μαθηματικά πρωταθλήτρια, μία αγωνιστική πριν τη λήξη.
Το «όνειρο» έγινε πραγματικότητα και μαθηματικά
Η «πεντάρα» απέναντι στον Άρδα και η ήττα του Ορέστη στην Άνθεια απ’ την Ένωση, γεγονότα που σηματοδότησαν τον τίτλο του πρωταθλητή και την άνοδο, «πότισαν» με το νέκταρ της επιτυχίας, τη διοίκηση, το τεχνικό επιτελείο, τους ποδοσφαιριστές και τον κόσμο της ομάδας του Διδυμοτείχου. Για τους ανθρώπους της διοίκησης ειδικά, που πάλευαν για τον στόχο της Γ’ Εθνικής και τα προηγούμενα χρόνια, και οι οποίοι παρείχαν σε ποδοσφαιριστές και προπονητή ανέσεις, που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα του τοπικού ποδοσφαίρου, ήταν μία δικαίωση. Το ίδιο και για τους «παλιούς» της ομάδας (Γιαννόπουλος, Ιντζέ, Στέφανο Πετρόπουλο, Τζανετάκο) που γεύτηκαν την πίκρα της μη εκπλήρωσης της ανόδου την προηγούμενη διετία, όπως και για τον κόσμο, που ήταν εκεί σε όλα τα κρίσιμα -και μη- ραντεβού της αγαπημένης του ομάδας, για να την εμψυχώσει.
Η χρονιά έκλεισε με τον ιδανικότερο τρόπο. Πρώτα το Κύπελλο και μετά το Πρωτάθλημα και η άνοδος.
Νέο κεφάλαιο, άλλος «συγγραφέας»…
Η σελίδα έχει γυρίσει και μαζί και ένα κεφάλαιο. Η Α.Ε.Δ. μπαίνει σε νέο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο: Γ’ Εθνική. Το κεφάλαιο αυτό, για όσους θα αποτελέσουν κομμάτι του, είτε ως πρωταγωνιστές, είτε έχοντας μικρότερο ρόλο, προϋποθέτει μεγαλύτερη προσπάθεια, συγκέντρωση, επιμονή και υπομονή. Στο Διδυμότειχο, έχουν αποδείξει πως γνωρίζουν να γράφουν αυτοί την πλοκή και να ορίζουν την τύχη τους. Αυτό θα επιδιώξουν να κάνουν και του χρόνου, αλλά με νέο …. «συγγραφέα».
Ο Γιάννης Αναστασιάδης θα αποτελέσει παρελθόν, έχοντας αφήσει παρακαταθήκη όχι μόνο την άνοδο, αλλά το σημαντικότερο, πως Βόρειος και Νότιος Έβρος, αποτελούν δύο οργανικά κομμάτια του ίδιου σώματος, που εφόσον γίνουν «ένα» μπορούν να πετύχουν.
