Ήταν το 1983 όταν ο Διονύσης Σαββόπουλος κυκλοφορούσε το τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί» που σε κάποιο σημείο του ανέφερε την έκφραση … «Εθνική Ελλάδος γεια σου». Ορμώμενος από το τραγούδι λοιπόν έδωσα το τίτλο στο σημερινό μου άρθρο.
Και φυσικά το θέμα που θα αναλύσω σήμερα είναι η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας μας και το άκρως ενθαρρυντικό από πλευράς συγκομιδής βαθμών (3χ3) σε αυτήν την εκκίνηση του ομίλου, στην προσπάθεια της να προκριθεί στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου, που θα διεξαχθεί στην Ρωσία το 2018.
Είμαστε πλέον σε μια νέα εποχή, καθώς η χρυσή δεκαετία 2004-2014 με προπονητές τον κ. Ότο Ρεχάγκελ και τον κ. Φερνάντο Σάντος έχει παρέλθει, όπως και η μεταβατική διετία 2014-2016, η οποία ήταν αποτυχημένη ομολογουμένως με προπονητές τον κ. Κλαούντιο Ρανιέρι και κ. Κώστα Τσάνα, ενώ είμαστε αισίως στην εποχή του κ. Μίκαελ Σκίμπε.
Ξεκίνησε λοιπόν η προσπάθεια σε έναν όμιλο που φαίνεται να έχει ξεκάθαρο φαβορί την ομάδα του Βελγίου και μια πολύ υπολογίσιμη αντίπαλο την ομάδα της Βοσνίας. Να θυμίσουμε ότι μόνο ο 1ος από κάθε όμιλο προκρίνεται απευθείας και οι 2ες ομάδες των ομίλων θα αγωνιστούν σε διπλά παιχνίδια μπαράζ για την πρόκριση τους. Άρα θεωρητικά η βασική μας αντίπαλος είναι η Βοσνία για την κατάληψη της 2ης θέσης(ας είμαστε ρεαλιστές), για να μπορέσει όμως αυτό να συμβεί θα πρέπει να κερδίσεις τις θεωρητικά υποδεέστερες ομάδες του ομίλου, όπως και έγινε έχοντας πραγματοποιήσει 3 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια η Εθνική μας απέναντι σε Γιβραλτάρ, Κύπρο και Εσθονία αντίστοιχα.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η Εθνική έχει αλλάξει και έχει αλλάξει άρδην. Έχει γεμίσει πλέον με αρκετούς ποιοτικούς, νέους, ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και στερείτε ξεκάθαρα ποδοσφαιριστών με προσωπικότητα και μέταλλο νικητή που ήταν η προηγούμενη φουρνιά αθλητών. Η πικρή αλήθεια είναι ότι την προσωπικότητα ή την έχεις ή δεν την έχεις, δεν προπονείται και ούτε αποκτάται, όμως το μέταλλο του νικητή το αποκτάς και το αποκτάς σιγά σιγά με νικηφόρα αποτελέσματα και φαίνεται αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο προπονητής και πάνω σε αυτό δουλεύει.
Βέβαια, αυτό που φαίνεται είναι ότι η ομάδα ψάχνεται και μαζί και ο προπονητής στο τι στυλ ποδοσφαίρου θα ακολουθήσει και τι πραγματικά θέλει να κάνει στο γήπεδο και στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. Προσπαθεί να αγωνιστεί με έναν σχηματισμό στην επίθεση με ακραίους παίχτες(εξτρέμ), χωρίς να έχει σχεδόν κανέναν ακραίο (βλ.Καρέλης, Μάνταλος, Μπακασέτας)είναι κατά ανάγκη ακραίοι. Επίσης στο αμυντικό κομμάτι φαίνεται να πειραματίζεται στην θέση του αμυντικού χαφ,(κυρίως λόγω των τραυματισμών )με παίχτες που δεν είναι η φυσική τους θέση (βλ.Σταφυλλίδη, Κ.Παπαδόπουλο). Αποτέλεσμα όλων αυτών οι μέτριες έως τώρα εμφανίσεις της Εθνικής μας, οι οποίες όμως συνδυάζονται από νίκες και αυτό είναι σε αυτήν την φάση το ζητούμενο, το αποτέλεσμα, όλα τα υπόλοιπα δουλεύονται και διορθώνονται.
Αυτό που φαίνεται είναι ότι η ομάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο και ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της και θέλω να πιστεύω ότι στο τέλος θα πανηγυρίσουμε άλλη μια πρόκριση σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Υ.Γ. Όσων αφορά στην υπόθεση Χολέμπας,θα πω το εξής: ειπώθηκαν αρκετά από πολλούς σήμερα. Από την στιγμή που δεν ένοιωθε καλά μέσα στην ομάδα, χωρίς να εξετάζω την αιτία , καλώς έπραξε και αποχώρησε. Και είναι πιο τίμιο τώρα που η ομάδα πηγαίνει καλά και έχει ηρεμία, παρά να το έπραττε ενώ η ομάδα δεν πήγαινε καλά.
Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος: Προπονητής ποδοσφαίρου, κάτοχος διπλώματος UEFA B’
