Σκυμμένα κεφάλια, πρόσωπα ανέκφραστα και βλέμματα στο κενό. Ποδοσφαιριστές, τεχνικό επιτελείο και διοίκηση είχαν αυτό το “άδειο” συναίσθημα, όταν επισφραγίστηκε πως ο υποβιβασμός από ένα πολύ κακό σενάριο, μετατράπηκε σε ωμή και οδυνηρή πραγματικότητα.
Δεν ήρθε το “δώρο” απ’ το Σκούταρι…
Η τύχη της Α.Ε.Δ. δεν ήταν στα πόδια των ποδοσφαιριστών της, αλλά σε αυτά ποδοσφαιριστών δεκάδες χιλιόμετρα μακριά. Το “δώρο” απ’ την Ελπίδα Σκουτάρεως δεν ήρθε και έτσι μοιραία η Α.Ε. Διδυμοτείχου έχασε το τρένο της παραμονής παρά τη νίκη της απέναντι στον Απόλλωνα Παραλιμνίου. Ο παράγοντας τύχη έτσι κι αλλιώς δεν ήταν και επιστήθιος φίλος της ομάδας του Διδυμοτείχου τη φετινή περίοδο.
Οι λόγοι του υποβιβασμού…
Αντίθετα θα ‘λεγα πως συνετέλεσε σημαντικά στον υποβιβασμό σε συνδυασμό με άλλες παραμέτρους, όπως ο αγωνιστικός χώρος του ΔΑΚ Διδυμοτείχου (που αντί να είναι η δύναμη της ομάδας, λειτούργησε ως τροχοπέδη), η απειρία τόσο η διοικητική που έφερε λάθη, όσο και η αγωνιστική (με λίγους ποδοσφαιριστές με εμπειρία και παραστάσεις απ’την κατηγορία στο ρόστερ), αλλά και η διαιτησία που της στέρησε βαθμούς σε παιχνίδια όπως αυτό με τον Άρη Αβάτου στο Διδυμότειχο την 9η αγωνιστική. Στα παραπάνω ας προσθέσουμε και τον εφησυχασμό που προκλήθηκε μετά το διπλό στην έδρα της Ελπίδας Σκουτάρεως την 6η αγωνιστική και έχουμε πλήρη εικόνα των λόγων που οδήγησαν στον υποβιβασμό.
Η Α.Ε.Δ. πλήρωσε τα λάθη και τις παραλείψεις σε όλα τα επίπεδα και παρά τη ρελάνς που επιχείρησε τις έξι τελευταίες αγωνιστικές με τέσσερις νίκες και δύο ισοπαλίες, δεν κατάφερε να καλύψει το χαμένο έδαφος. Σε όλους στο στρατόπεδο της ομάδας των κάστρων, μένει μία πικρία γιατί ξέρουν πως αν ήταν πιο προσεκτικοί θα μπορούσαν να πανηγυρίζουν αυτοί τη σωτηρία αντί για τον Ορφέα Ξάνθης. Πάντως η αλήθεια είναι, πως τόσο ο Ορφέας Ξάνθης, όσο και ο Άρης Αβάτου αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες που τελικά “έσωσαν την παρτίδα” επέδειξαν μεγαλύτερη συνέπεια μέσα στη χρονιά και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως θα αγωνίζονται και του χρόνου στη Γ’ Εθνική άδικα.
Η επόμενη μέρα…
Μικρή σημασία έχουν πια όλα αυτά. Η προσκόλληση στο παρελθόν, στα “αν” και τα “γιατί”, ποτέ δεν οδήγησε σε πρόοδο και εξέλιξη. Αντίθετα, η συνειδητοποίηση των λαθών, με σκοπό την αποφυγή τους στο μέλλον, μαζί με την εμπειρία που θα έχει κατακτηθεί με τον “σκληρό” τρόπο, θα αποτρέψουν την επανεμφάνισή των ίδιων λαθών.
Η επιστροφή στα τοπικά πρωταθλήματα είναι ένα σκληρό χαστούκι για κάθε ομάδα. Έχουμε γίνει άλλωστε επανειλημμένες φορές μάρτυρες ομάδων που δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα και να είναι ακόμη και ανταγωνιστικές, την επόμενη χρονιά του υποβιβασμού. Απ’ την άλλη όμως, επίσης είναι αρκετές οι ομάδες που μετέτρεψαν τον υποβιβασμό, απλά ως ένα μικρό διάλειμμα πριν επιστρέψουν στην ανώτερη κατηγορία.
Εκεί πρέπει να στοχεύσει η Α.Ε.Δ. όσο δύσκολο και είναι αυτό ειδικά για την διοίκηση. Όπως και να χει, είναι διαφορετικό πράγμα η Γ’ Εθνική και κάτι άλλο το ερασιτεχνικό. Σε όλους τους τομείς. Η λογική πίκρα και η απογοητεύση, πρέπει να μετατραπεί σε δίψα για επιστροφή στο επίπεδο που έδειξε να αρμόζει στον σύλλογο. Μ’ έναν πρόεδρο και μια διοίκηση στην πλειοψηφία της αποτελούμενη από νέα πρόσωπα με αγάπη για την ομάδα και μια προσπάθεια απομάκρυνσης από πρακτικές και νοοτροπίες “παραγοντίστικες”.
Η διοίκηση της Α.Ε.Δ. προσπάθησε να είναι η εξαίρεση. Έγιναν λάθη στον σχεδιασμό και στον χειρισμό της σεζόν, αλλά τα λάθη θα ‘ναι διδακτικά για τη συνέχεια. Αρκεί βέβαια να συνεχίσει η προσπάθεια με επικεφαλής τον Ν. Τσουλκανάκη, που είναι ο άνθρωπος που συνδέει και εμπνέει και τους υπόλοιπους.
Η σεζὀν παρά τον υποβιβασμό, είχε και οφέλη…
Τα οφέλη της σεζόν άλλωστε ήταν αρκετά. Παιδιά απ’τις ακαδημίες όπως ο Πατιαλιάκας αποκόμισαν εμπειρίες και έδειξαν πως μπορούν να σταθούν στην κατηγορία. Το παράδειγμα του Πατιαλιάκα αποδεικνύει παράλληλα, πως στον τομέα των ακαδημιών πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους, τόσο η Α.Ε.Δ. όσο και οποιαδήποτε ομάδα θέλει να ξεφύγει απ’το ερασιτεχνικό επίπεδο. Ακόμη, ποδοσφαιριστές στρατιώτες της ομάδας,είδαν τον κόπο ετών τους να καρποφορεί και κατάφεραν να αγωνιστούν στη Γ’ Εθνική μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας. Η Α.Ε.Δ. μπήκε στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Περιφέρειας και με την εν γένει παρουσία της, αγωνιστική και όχι μόνο, κέρδισε την αναγνώριση των περισσοτέρων αντιπάλων της. Αυτά πρέπει να κρατήσουν άπαντες στο Διδυμότειχο και να προσπαθήσουν να επιστρέψουν άμεσα στη Γ’ Εθνική.
Έχει τα φόντα η Α.Ε.Δ. να πρωταγωνιστήσει!
Βασικός πυλώνας για να αλλάξει επίπεδο η Α.Ε.Δ. τα τελευταία χρόνια είναι να παραμείνει η διοίκηση, χωρίς να αλλάξει ρώτα και λογική. Η ισχυρή διοίκηση είναι παράγοντας σταθερότητας, ενώ πολύ σημαντικό επίσης είναι πως έχει μεγάλο έρεισμα στην κοινωνία του Διδυμοτείχου, με τον κόσμο και τη διοίκηση να είναι “ένα”.
Βασική προϋπόθεση είναι να δοθεί βάρος στις ακαδημίες και εκεί να προσπαθήσει να στηριχτεί η ομάδα μακροπρόθεσμα. Καλές οι μεταγραφές παικτών από άλλες περιοχές, καλά τα “τυχερά” με φοιτητές και στρατιωτικούς, αλλά αν δεν στηριχτεί στα δικά του θεμέλια ένα οικοδόμημα, δεν έχει μέλλον. Πόσο δε μάλλον σε μία τόσο απομακρυσμένη γεωγραφικά περιοχή και σ’ αυτήν την οικονομική πραγματικότητα. Ήδη τα τελευταία χρόνια έχει στρέψει την προσοχή της η ομάδα στις ακαδημίες της, με τον Μπάμπη Παρασχούδη να κάνει καλή δουλειά, με τα αποτέλσματά της να φαίνονται στα παραδείγματα των Πατιαλιάκα, Άγγελου Συριτούδη και άλλων παιδιών.
Μειονέκτημα και τεράστιο αγκάθι το γηπεδικό. Το ΔΑΚ Διδυμοτείχου θέλει παρεμβάσεις δομικές και μεγάλες. Αγωνιστικός χώρος, κερκίδες, αποδυτήρια πρέπει να επόμενα χρόνια να αλλάξουν μορφή. Η διοίκηση πρέπει να δώσει προτεραιότητα στον τομέα αυτό και να προχωρήσει στις απαραίτητες αλλαγές, είτε να πιέσει τους υπευθύνους της Αυτοδιοίκησης αλλά και της Πολιτείας να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους. Και το γηπεδικό πρόβλημα δεν περιορίζεται στον αγωνιστικό χώρο που δίνει τα επίσημα παιχνίδια της η ομάδα, αλλά και στο προπονητικό. Θα πρέπει να βρεθεί λύση και εκεί, ώστε να εξασφαλιστεί ένας χώρος όπου θα κάνει προπόνηση η ομάδα χωρίς να καταπονεί το γήπεδο που θα αγωνίζεται.
Η Α.Ε.Δ. έχει τα φόντα να είναι ένας απ’τους πρωταγωνιστές του Έβρου σε επίπεδο Περιφέρειας τα επόμενα χρόνια. Το απέδειξε με την φετινή της πορεία στη Γ’ Εθνική, που μπορεί να ήταν βιαστική, αλλά δεν ήταν λαθραία. Στάθηκε αξιοπρεπώς και κέρδισε την αναγνώριση για την μέχρι τέλους προσπάθειά της.
Αν συνεχίσουν στο Διδυμότειχο τον δρόμο που έχουν πάρει τελευταία, χωρίς παρεκτροπές, διδαχτούν απ’ τα λάθη τους και λύσουν το γηπεδικό, τότε ένα είναι το σίγουρο· δεν θα αργήσουν να δρέψουν τους καρπούς της επιτυχίας και να πάνε την Α.Ε.Δ. εκεί που ονειρεύονται…
