Στο μικρόφωνο του SportsAddict μίλησε μετά το τέλος του αγώνα που έγινε προς τιμήν του παλαίμαχος τερματοφύλακας Γιάννης Φυσέκης.
Ο Φυσέκης ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στο να οργανωθεί αυτό το παιχνίδι, αναφέρθηκε στην αγάπη που εισέπραξε και που έδωσε στην Αλεξ/πολη, στον Εθνικό, στην αγάπη του για το μπάσκετ, στα μελλοντικά του σχέδια, αλλά και στην πικρία που νιώθει καθώς υπάρχουν τόσο καλοί παίκτες στον Έβρο και δεν υπάρχει μία ομάδα που να πρωταγωνιστεί στις υψηλοτερες κατηγορίες.
Μετά από καιρό έβαλες ξανά τα γάντια και έπαιξες ποδόσφαιρο. Πώς ένιωσες;
«Είχα να φορέσω γάντια ακριβώς από τη μέρα που σταμάτησα. Είχα παίξει λίγο με φίλους σε 8Χ8 κτλ., αλλά πρώτη φορά από τότε πάτησα χορτάρι σε κανονικό γήπεδο. Ήταν λίγο παράξενο, χρειαζόμουν λίγη ώρα προσαρμογής, αλλά ευτυχώς είχα καλή ομάδα οπότε δεν φάνηκαν οι αδυναμίες μου και η έλλειψη αγώνων».
Σήμερα μαζεύτηκε όλος αυτός ο κόσμος για να σε τιμήσει. Πώς αισθάνθηκες;
«Πραγματικά δεν το περίμενα. Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που ήρθανε και της ομάδας της Αστυνομίας και τον κύριο Βασίλη (Τσιομλεκίδη) ο οποίος τους κινητοποίησε όλους και ετοίμασε τα πάντα. Φυσικά και τα παιδιά που ήταν στην ομάδα μου και ήρθαν από τις διακοπές τους μετά από μία γεμάτη χρονιά. Κάποιοι μάλιστα ήρθαν και από μακριά. Ένιωσα πολύ όμορφα. Το καλό ήταν ότι η ομάδα αποτελούνταν κατά βάση από Εβρίτες και λέω καλό κυρίως για την τοπική κοινωνία για να δει ότι όντως αυτή η πόλη και αυτός ο νομός έχει βγάλει παιδιά τα οποία είναι ακόμα ανά την Ελλάδα. Γι’ αυτό το γεγονός νιώθω ταυτόχρονα χαρά και μία μικρή πικρία γιατί θα ήταν τόσο ωραίο αυτά τα παιδιά να μπορούσαν να στελεχώσουν μία ομάδα που θα ήταν εδώ στην πόλη και γιατί όχι να μην είναι στη Β’ Εθνική. Πιστεύω ότι μπορούμε να το κάνουμε. Υπάρχουν ομάδες που εδρεύουν σε πόλεις με 10.000 κατοίκους και μπορούν και κρατιούνται στις μεγάλες κατηγορίες και εμείς που έχουμε μία πολή κόντα στις 80.000 δεν έχουμε».
Γιάννη μπορεί να μην κατάγεσαι από την Αλεξανδρούπολη αλλά αγάπησες και αγαπήθηκες πολύ από τον κόσμο εδώ έτσι;
«Είναι πάθος μου αυτό. Όπου και αν είμαι δένομαι με το μέρος, με τους ανθρώπους και χαίρομαι που το αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Παλιά λέγανε ότι οι ποδοσφαιριστές παίζουν για τη φανέλα και τώρα αυτό τείνει να εκλήψει, αλλά εγώ πραγματικά το έκανα αυτό. Πάντα έπαιζα για τη φανέλα, ενημερωνόμουνα και διάβαζα για την ομάδα στην οποία έπαιζα, ποιοι ποδοσφαιριστές βγήκαν από αυτήν. Οπότε ναι ήταν αμοιβαίο και χαίρομαι που φαίνεται. Μακάρι να γυρίσουμε προς τα εκεί και εννοείται μαζί με τα οικονομικά γιατί χρειάζονται και αυτά για να δελεάσεις έναν παίκτη, αλλά θα πρέπει να πονάνε τη φανέλα. Ας πούμε ένα παράδειγμα, σταμάτησε πρόσφατα το ποδόσφαιρο ο Τότι. Γιατί δηλαδή να μην κινηθούμε προς τα εκεί; Παλιά θεωρούνταν δεδομένο αυτό και υπήρχαν πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις».
Δώσε μου μία ευχή για τον Εθνικό Αλεξ/πολης στον οποίο έπαιξες αρκετά χρόνια, πανηγύρισες άνοδο και βρέθηκες στη Γ’ Εθνική.
«Δεν είναι μόνο ο Εθνικός αν και πραγματικά έχω συνδέσει το όνομα μου με την ομάδα και ευχαριστώ όλες τις διοικήσεις που περάσανε, όλους μου τους συμπαίκτες και τους φιλάθλους. Μέσα από τον Εθνικό ανδρώθηκα και κάθε φορά που ακούω αυτό το όνομα πάντα κοιτάζω να ενημερωθώ για ότι συμβαίνει γιατί ενδιαφέρομαι για την ομάδα, θέλω να πηγαίνει καλά και να ανέβει πολλές κατηγορίες. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να κοιτάξουμε τη γενικότερη εικόνα και να δούμε να ανέβει όλο το επίπεδο του Έβρου συνολικά. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα δημιουργηθούν οι συνθήκες έτσι ώστε να βγει μία ομάδα με αξιώσεις και να πρωταγωνιστήσει. Ας ξεκινήσουμε με την ΑΕ Διδυμοτείχου που ανέβηκε στη Γ’ Εθνική, να ευχηθούμε να μείνει καταρχάς εκεί, να τη στηρίξουμε και ταυτόχρονα να δούμε τι κάνουμε λάθος και τι πρέπει να διορθούμε ώστε να συμμετάσχουν και άλλες ομάδες».
Τα τελευταία δύο χρόνια που ήσουν εκτός ποδοσφαίρου έπαιξες μπάσκετ στον Εθνικό. Πώς ήταν σαν εμπειρία;
«Ήταν κάτι διαφορετικό. Πάντα μου άρεσε, παρακολουθώ και έπαιζα από μικρός, μάλιστα πριν παίξω ποδόσφαιρο. Πείτε το λοιπόν απωθημένο, πείτε το όπως θέλετε αλλά ήταν πολύ όμορφα. Οι συμπαίκτες μου με δέχτηκαν πολύ καλά και τους ευχαριστώ γι’ αυτό γιατι δεν ήμουν και ο καλύτερος όσο αφορά την επαφή μου με το άθλημα. Χαίρομαι μάλιστα που είδα αρκετούς από το μπάσκετ σήμερα εδώ και αυτό σημείνει ότι υπάρχει υγεία στον σύλλογο ως ένα σημείο, σημαίνει ότι ενδιαφέρονται και χαίρονται με τη χαρά σου».
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Σκέφτεσαι να ασχοληθείς ξανά με τον αθλητισμό σε κάποιο άλλο επίπεδο;
«Προέχει το διδακτορικό μου. Δυστυχώς αντιμετωπίζω προβλήματα όπως κάθε Έλληνας εργαζόμενος σ’ αυτή τη χώρα. Συγκεντρώνομαι σε αυτό έτσι ώστε να το τελειώσω γρήγορα. Είμαι πάρα πολύ κοντά στην ολοκλήρωση του. Προς το παρόν δεν σκέφτομαι κάτι άλλο, είναι και καλοκαίρι, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να μείνω μακριά. Θα δούμε πως θα τα φέρει το μέλλον».
