Η σεζόν 2022-23 στην ΕΠΣ Θράκης ολοκληρώθηκε χθες το απόγευμα, ακριβώς όπως άρχισε, δηλαδή με κούπα για τον Πανθρακικό. Οι πράσινοι τον Σεπτέμβριο είχαν κατακτήσει το Super Cup “Νικόλαος Ντοσίδης” και χθες πανηγύρισαν το 12ο Κύπελλο της ιστορίας τους επικρατώντας με 2-0 της Ελπίδας Σαπών.
Ο Πανθρακικός μπορεί να ήταν το φαβορί, όμως βρήκε απέναντί του μια Ελπίδα αποφασισμένη να παλέψει μέχρι το τελευταίο λεπτό. Άλλωστε αναφέρθηκε πολλάκις το τελευταίο διάστημα, πως 11 χρόνια χωρίς τίτλο για ένα ιστορικό σωματείο όπως αυτό των Σαπών, είναι πολλά. Ωστόσο χθες, μίλησε η βαριά φανέλα, η εμπειρία και από ένα σημείο και έπειτα φάνηκε η διαφορά ποιότητας και της μιας κατηγορίας που έχουν οι δύο ομάδες.
Σε ένα ΔΑΚ Κομοτηνής που φιλοξένησε περί τους 3000 φιλάθλους του ποδοσφαίρου, με τα έσοδα να πηγαίνουν να εινσχύσουν το έργο του Γηροκομείου της Κομοτηνής, ο Πανθρακικός ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων από το πρώτο σφύριγμα. Οι παίκτες του Νίκου Μπαχαρίδη είχαν την υπεροχή και την συντριπτική κατοχή σε όλη τη διάρκεια του ματς, ωστόσο στο πρώτο ημίχρονο δυσκολεύτηκαν αρκετά.
Η πρόθεση της Ελπίδας και οι οδηγίες του κόουτς Βασίλη Χαριτόπουλου ήταν σαφείς εξ αρχής. Αφήνουμε την μπάλα στον αντίπαλο, περιμένουμε στο μισό γήπεδο, κλείνουμε σωστά τους διαδρόμους και χτυπάμε στην αντεπίθεση. Για 45 λεπτά το παραπάνω λειτούργησε άριστα, με την Ελπίδα να χάνει ευκαιρίες και σε κανονική ροή, αλλά να απειλεί πρώτη στο ματς από μια στημένη φάση, με την απευθείας εκτέλεση φάουλ του Γεωργαντζά στο 25′ να απομακρύνει με τις γροθιές ο Κοτσάκης.
Όσο περνούσε η ώρα το ματς άνοιγε, με αποτέλεσμα ο Πανθρακικός να βρίσκει περισσότερους χώρους και να έχει την πρώτη του μεγάλη ευκαιρία στο 34′ όταν το σουτ του Γιαννακιτσίδη σταμάτησε στο αριστερό δοκάρι, μετά τον κακό υπολογισμό του Νταφόπουλου και την μπάλα στη συνέχεια να βρίσκει στην πλάτη του τερματοφύλακα της Ελπίδας για να καταλήξει κόρνερ. Από την εκτέλεσή του μετά από φάση διαρκείας, η μπάλα στρώθηκε στον Βάσκο που παραμόνευε στο δεύτερο δοκάρι, αλλά το σουτ στην κίνηση έφυγε πάνω από τα δοκάρια.
Σημείο κλειδί για την εξέλιξη του ματς, ήταν οι εσωτερικές αλλαγές που έκανε ο Νίκος Μπαχαρίδης πριν την ανάπαυλα, περνώντας τον Μπαϊκαρά στον άξονα και τον Φουρλατάρα στα φτερά της επίθεσης. Ο Τούρκος ποδοσφαιριστής έδειξε την κλάση του και προσέφερε στον Πανθρακικό περισσότερο κάθετο παιχνίδι, αλλάζοντας την ροή του ματς.
Όλα τα παραπάνω αποδείχθηκαν με την έναρξη του δευτέρου μέρους όταν ο Πανθρακικός μπήκε αφηνιασμένος. Πέντε λεπτά ήταν αρκετά για τους γηπεδούχους προκειμένου να καθαρίσουν το ματς, παίζοντας ταυτόχρονα ωραίο ποδόσφαιρο με κάτω την μπάλα και γρήγορες εναλλαγές, που πρόσθεσαν και το στοιχείο του αιφνιδιασμού που έλειψε από το πρώτο μέρος.
Ο Αντωνιάδης στο 47′ με ένα φοβερό φαλτσαριστό σουτ και ο Βάσκος στο 50′ μετά από ωραίες εναλλαγές έγραψαν το 2-0 μέσα σε τρία λεπτά, καθαρίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι. Βέβαια τα πάντα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά εάν στο 57ο λεπτό, ο αρχηγός της Ελπίδας, Δημήτρης Τριαντόπουλος, στο τελευταίο του παιχνίδι στα γήπεδα της Ροδόπης, είχε νικήσει τον Κοτσάκη στο τετατέτ. Πιθανότατα όμως η τεράστια απόκρουση του τερματοφύλακα του Πανθρακικού, ήταν και η φάση-κλειδί, για την κούπα.
Οι πράσινοι θα μπορούσαν να είχαν πετύχει και άλλο γκολ στο 72′ όταν ο Καλογρανάς είδε το πλασέ που επιχείρησε να βρίσκει στο οριζόντιο δοκάρι και να καταλήγει άουτ. Λίγα λεπτά αργότερα και συγκεκριμένα στο 78′ οι ελπίδες της ομάδας των Σαπών αναπτερώθηκαν, όταν ο Γιαννακιτσίδης αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη και άφησε τον Πανθρακικό με παίκτη λιγότερο.
Το μόνο όμως που κατάφεραν οι φιλοξενούμενοι ήταν να απειλήσουν στο 88′ με ένα διαγώνιο σουτ του Παπαεμμανουηλίδη (ο οποίος έτρεξε πάρα πολύ στο χώρο του κέντρου), το οποίο δεν βρήκε στόχο. Στο γεγονός βέβαια πως η Ελπίδα αν και με παίκτη παραπάνω, δεν κατάφερε να προβληματίσει ιδιαίτερα τον Πανθρακικό, αποτυπώθηκε τόσο η κόπωση που είχε επέλθει στους παίκτες του Βασίλη Χαριτόπουλου μετά την υπερπροσπάθεια, όσο και η μεγαλύτερη εμπειρία των ποδοσφαιριστών του Πανθρακικού.
Η κούπα όπως ήταν επόμενο να συμβεί, βοήθησε στο να κλείσει με χαμόγελα η σεζόν για τον Πανθρακικό. Μια σεζόν που κρίνεται επιτυχημένη με την επιστροφή του συλλόγου στις Εθνικές κατηγορίες, με την διοίκηση να κοιτά πλέον την επόμενη μέρα, που δεν αποκλείεται να φέρει (και αρκετά σύντομα ίσως) εξελίξεις και μεγάλες αλλαγές.
Ωστόσο μετά τον Τελικό χαμόγελα υπήρχαν και σε όλους τους ανθρώπους της Ελπίδας Σαπών. Ήταν μια σεζόν με πολλές και ιδιαίτερες δυσκολίες για τον ιστορικό σύλλογο, αλλά και μόνο το γεγονός, πως η Ελπίδα επέστρεψε σε Τελικό μετά από 11 χρόνια, σηματοδοτεί μια νέα ημέρα.
Ιδιαίτερα σημαντικό βέβαια και το ότι δεν αναφερθήκαμε στο κομμάτι της διαιτησίας, μιας που αυτή ήταν όπως πρέπει να είναι. Απαρατήρητη. Πολύ καλή δουλειά από τον Χρήστο Κακουλίδη στον 3ο Τελικό Κυπέλλου ΕΠΣ Θράκης στην καριέρα του, από τους δύο βοηθούς του, Ευθύμη Δημητριάδη και Κωνσταντίνο Κίνα, αλλά και από τον τέταρτο διαιτητή, Γιώργο Χαμαλίδη.
Οι συνθέσεις των ομάδων:
Πανθρακικός (Νίκος Μπαχαρίδης): Κοτσάκης, Καλογρανάς (79′ Τσώλας), Αρετάς (88′ Γκαγκάνης), Σιδηρόπουλος, Κωσταρέλης, Βελή Μεμέτ Χακάν, Γιαννακιτσίδης, Φουρλατάρας (88′ Παχούμης), Βάσκος, Αντωνιάδης (79′ Στοΐνοβιτς), Μπαϊκαρά (68′ Σμάλης).
Ελπίδα Σαπών (Βασίλης Χαριτόπουλος): Νταφόπουλος, Τζωρτζάκης, Κόρακας (87′ Μεμέτ Ομέρ), Λαφάρας, Χατζόγλου, Παπαεμμανουηλίδης, Τσιλιγγίρης (46′ Γεωργούσης), Τριαντόπουλος, Αθάνατος (74′ Σοπιάδης), Γεωργαντζάς, Χατζηαντωνίου.
Photo Credits: Περισκόπιο
