Σαν σήμερα η Ελλάδα βιώνει μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές συγκινήσεις της ιστορίας της. Πριν 20 ακριβώς χρόνια, η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου καταφέρνει το ακατόρθωτο: Κερδίζει την Πορτογαλία με 1-0 στον τελικό του Euro 2004 και στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το γκολ σημειώνει στο 56ο λεπτό ο Άγγελος Χαριστέας βγάζοντας τους Έλληνες στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.
Μέλη εκείνης της τεράστιας επιτυχίας και δύο Θρακιώτες, οι Εβρίτες Ντέμης Νικολαΐδης και Στέλιος Βενετίδης, καθώς και ο Καβαλιώτης Ζήσης Βρύζας.
Η Ελλάδα ξεκίνησε στο τουρνουά ως το απόλυτο αουτσάιντερ, με ελάχιστους να πιστεύουν ότι έχει πιθανότητες να κερδίσει. Όμως, υπό την καθοδήγηση του Γερμανού προπονητή Ότο Ρεχάγκελ, η ομάδα απέδειξε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά θέμα ταλέντου, αλλά και στρατηγικής, πειθαρχίας, ομαδικού πνεύματος και -γιατί όχι;- και λίγης τύχης.
Το ταξίδι προς την κορυφή άρχισε με μια νίκη-έκπληξη 2-1 απέναντι στην οικοδέσποινα Πορτογαλία στον εναρκτήριο αγώνα της φάσης των ομίλων. Στη συνέχεια, η Ελλάδα κατάφερε να περάσει από τον όμιλο, φτάνοντας στα προημιτελικά, όπου αντιμετώπισε τη Γαλλία, την κάτοχο του τίτλου. Με μια αριστοτεχνική κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα, η Ελλάδα προκρίθηκε στους ημιτελικούς.
Στον ημιτελικό, η εθνική ομάδα αντιμετώπισε την Τσεχία, μια από τις πιο δυνατές ομάδες της διοργάνωσης. Το “ασημένιο” γκολ του Τραϊανού Δέλλα στην παράταση έστειλε την Ελλάδα στον τελικό, όπου θα αντιμετώπιζε ξανά την Πορτογαλία.
Στον τελικό, που διεξήχθη στο στάδιο Ντα Λουζ στη Λισαβόνα, η Ελλάδα απέδειξε για ακόμη μια φορά την αξία της. Στο 57ο λεπτό, μετά από εκτέλεση κόρνερ του Άγγελου Μπασινά, ο Άγγελος Χαριστέας σημείωσε με κεφαλιά το μοναδικό γκολ του αγώνα, αφού η ελληνική άμυνα, με τερματοφύλακα τον Αντώνη Νικοπολίδη, κράτησε ανέπαφη την εστία της μέχρι το τέλος.
Με το σφύριγμα της λήξης, η Ελλάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, προκαλώντας έκρηξη χαράς και υπερηφάνειας σε όλη τη χώρα. Όλοι οι Έλληνες βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας σαν μικρά παιδιά και φωνάζοντας “Σήκωσέ το, το τιμημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω” και δοξάζοντας τους Έλληνες διεθνείς ως Ολύμπιους θεούς.
