Νικητής στα 10χλμ. του Run Greece 2022. Πρώτος στον ημιμαραθώνιο του Via Egnatia Run 2018. 11ος στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας φέτος.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις πολλές επιτυχίες του ερασιτέχνη δρομέα μεγάλων αποστάσεων – αντοχής, Μπάμπη Βούλκου. Με καταγωγή από το Σουφλί και αγωνιζόμενος πλέον με την φανέλα του Δρομέα Θράκης, ο νεαρός αθλητής δεν σταματάει να κατακτά μετάλλια και να καταρρίπτει ρεκόρ.
Η φετινή του επιτυχία στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας έμεινε στην ιστορία καθώς τερμάτισε στο Καλλιμάρμαρο σε 02:32:22, χρόνος που αποτελεί ρεκόρ για τον ίδιο. Παράλληλα, η 11η θέση που κατέκτησε, ήταν η υψηλότερη από κάθε άλλο Θρακιώτη που έλαβε μέρος στην διοργάνωση.
Και όλα αυτά με πολλές δυσκολίες, θυσίες, αγωνιζόμενος απέναντι σε επαγγελματίες αθλητές όντας ο ίδιος ερασιτέχνης, αλλά και έχοντας μία μεγάλη απώλεια. Αυτή του πατέρα του που τον έχασε στις 3 Δεκεμβρίου του 2021 και έκανε τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα γι’ αυτόν αφού ήταν το μοναδικό του στήριγμα, καθώς έχει χάσει την μητέρα του όταν ήταν παιδί.
Ο Μπάμπης Βούλκος ανοίγει την καρδιά του στο SportsAddict.gr και εξηγεί ότι τίποτα δεν είναι απλό πίσω από μία επιτυχία…
Η μεγάλη επιτυχία στον Μαραθώνιο ήρθε. Επιτεύχθηκε όμως με ευκολία; Τι χρειάστηκε για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα;
«Σας ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκλησή σας, να μιλήσω για την επιτυχία στο πρόσφατο κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας. Συγχαρητήρια στη σελίδα σας SportsAdict, για την εξαιρετική δουλειά που κάνετε στην ενημέρωσή μας στα αθλητικά και όχι μόνο θέματα. Πριν ξεκινήσουμε, να δώσω τους χαιρετισμούς μου στους αναγνώστες, και να εκφράσω τη χαρά μου για όσους χάρηκαν με αυτή την επιτυχία! Πιστεύω πως δεν υπάρχει εύκολο αποτέλεσμα, με ότι και αν ασχοληθούμε, και ειδικά όταν μιλάμε για ερασιτέχνη που ανταγωνίζεται επαγγελματίες αθλητές.
Με 8 χρόνια πλέον στο ενεργητικό μου στους δρόμους αντοχής, ήρθε η δικαίωση της προσπάθειάς μου, με μια μεγάλη επίδοση για ερασιτέχνη δρομέα, με 8ωρη δουλειά, και επιπλέον τις ιδιαιτερότητες ενός στρατιωτικού.
Πόνος, κούραση, θυσίες, δυσκολίες, απογοήτευση, αλλά στο τέλος επικράτησε η δύναμη της θέλησης, στη χειρότερη φάση της ζωής μου!»
Ανέφερες ότι αυτή η επιτυχία ήρθε στην χειρότερη φάση της ζωής σου. Γνωρίζουμε ότι πρόσφατα έχασες τον πατέρα του που ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος στη ζωή σου. Έτρεξες και για αυτόν στον Μαραθώνιο;
«Δυστυχώς, έχασα το πατέρα μου τον περασμένο Δεκέμβριο, και ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μου, όπως ανέφερα προηγουμένως. Ήταν το μεγαλύτερο στήριγμά μου στη καθημερινότητα, και σε όποιο πρόβλημα προέκυπτε! Κακή ψυχολογία, άλλες καθημερινές υποχρεώσεις και άλλα οικονομικά δεδομένα όπως και επιστροφή στη παλιά μου κακή συνήθεια, το τσιγάρο. Μια μάχη με τον εαυτό μου, ένας ακόμη μαραθώνιος, προσπάθησα να βρω καινούργια ισορροπία και να καταλάβω τι θέση θα μπορούσε να έχει το τρέξιμο στη καινούργια μου ζωή. Τη συνέχεια όλοι τη ξέρουμε!»
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ερασιτέχνη αθλητή να αντιμετωπίζει επαγγελματίες; Τι προβλήματα αντιμετωπίζει;
«Εννοείται πολύ δύσκολο. Τεράστιες διαφορές στη καθημερινότητα ενός ερασιτέχνη με ένα επαγγελματία. Επιπλέον, οι περισσότεροι έχουν πάνω από 10 χρόνια προπόνηση στα πόδια τους περισσότερη από εμένα. Δυστυχώς ένας ερασιτέχνης δεν έχει και την επιστημονική βοήθεια του επαγγελματία, και να προσθέσω και τα οικονομικά προβλήματα, σε αυτή τη δύσκολη εποχή που ζούμε. Αυτή η επίδοση ήρθε χωρίς σημαντικότατες συμβουλές, αφού δε μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά, όπως προπονητή (έκανα δικό μου εμπειρικό πρόγραμμα) εργοφυσιολόγου, διατροφολόγου, φυσιοθεραπευτή, γυμναστήριο. Με το τίποτα δηλαδή, έβαζα τα παπούτσια μου και έτρεχα. Αυτό είναι και ένα μήνυμα πως όλοι μπορούμε από το μηδέν, με σκληρή προσπάθεια και στόχους στη ζωή μας!»
Όταν κατάγεσαι από μία περιοχή απομακρυσμένη όπως ο Έβρος, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο;
«Σίγουρα είναι πιο δύσκολες οι συνθήκες από ένα αστικό κέντρο και οι ακριτικές περιοχές είμαστε ξεχασμένοι σε πολλά θέματα. Τα ατομικά αθλήματα είναι γενικά παραμελημένα, τρέχουμε νύχτα χωρίς φωτισμό με όποιο ρίσκο για τραυματισμό, σε γήπεδα χωρίς ταρτάν, στο χιόνι, στο καύσωνα στη βροχή και αυτό μεγαλώνει την επιτυχία, όπως αφήνει και περιθώρια αθλητικής βελτίωσης! Παράλληλα πολλά είναι και τα ταλέντα που χάνονται λόγω των παραπάνω»
Ποια είναι τα όνειρα σου; Τι θέλεις να πετύχεις στο μέλλον;
«Η αλήθεια είναι πως αυτή η επίδοση ήρθε με κακές συνθήκες, αφού ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μου πριν ένα χρόνο, με αφύπνισε αυτό και με έκανε να πιστέψω πως μπορώ να καταφέρω το κάτι παραπάνω με τις σωστές βοήθειες, και να δω το τρέξιμο λίγο πιο σοβαρά από εδώ και πέρα. Στόχος μου είναι πάντα η περαιτέρω βελτίωση. Οι επόμενοι στόχοι είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου που γίνεται στα Τρίκαλα τέλη Φεβρουαρίου, το πανελλήνιο πρωτάθλημα ημιμαραθωνίου στην Αθήνα τέλη Μαρτίου και το πανελλήνιο πρωτάθλημα 10 χιλιομέτρων ανοιχτού στίβου το Μάιο όπου θα αγωνιστώ με τον Δρομέα Θράκης, τους οποίους και ευχαριστώ για τις παροχές τους. Μελλοντικά θα ήθελα να τρέξω στον Ολυμπιακό μαραθώνιο Παρισίου το 2024, που θα είναι ανοιχτός και για ερασιτέχνες δρομείς!!! Και τέλος, επειδή τα όνειρα είναι δωρεάν, θα ήθελα να τρέξω τους 6 κορυφαίους Μαραθωνίους στο κόσμο (Βοστώνη, Νέα Υόρκη, Σικάγο Λονδίνο, Βερολίνο, Τόκυο) και να ζήσω μια προετοιμασία στη Κένυα!»
Και επειδή χωρίς τα απαραίτητα στηρίγματα ο Βούλκος δεν θα μπορούσε να καταφέρει ότι πέτυχε, δεν παρέλειψε να ευχαριστεί ανθρώπους που του έχουν σταθεί μετά την απώλεια του πατέρα του, καθώς και τους χορηγούς του:
«Τέλος, δε μπορώ να μην ευχαριστήσω 2 ανθρώπους που πραγματικά στέκονται πολύ κοντά μου και με στηρίζουν σε πολλά θέματα, μετά την απώλεια του πατέρα μου. Σας ευχαριστώ πολύ Βαγγέλη (Λέλο) και Ελένη, τι να πω περισσότερο από συγγενείς, αν είναι η απόλυτη μονάδα μέτρησης των σχέσεων. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω, το κατάστημα Μπουγάτσα “ΟΙ ΜΟΥΡΙΕΣ” στη πλατεία Σουφλίου και το κατάστημα bike & toys στο Σουφλί, που βάλαν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη προσπάθειά μου. Για το τέλος άφησα το μεγάλο χορηγό μου την AGT Engineering & Services, με έδρα τη Μεταμόρφωση Αττικής, για τον αθλητικό εξοπλισμό που μου παρείχε. Καλές γιορτές σε όλους!»
Θυμηθείτε τον τερματισμό του Μπάμπη Βούλκου στο Καλλιμάρμαρο στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας:
