Αρχηγός της Ελληνικής Αποστολής κατά τους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο είναι ο Παραολυμπιονίκης κολύμβησης και Πρόεδρος του του Συλλόγου ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και φίλων “Περπατώ” της Κομοτηνής, Αλέξανδρος Ταξιλδάρης.
Ο ίδιος φροντίζει μέσω των social media να μοιράζεται τη χαρά του για την ελληνική συμμετοχή μέσα από τις αναρτήσεις που κάνει.
“Το να είσαι αρχηγός της ελληνικής αποστολής είναι μεγάλη τιμή, αλλά και αναγνώριση της αγάπης που έχω για το Παραολυμπιακό κίνημα της χώρας. Από εκεί και πέρα είναι τεράστια ευθύνη απέναντι σε όλα τα μέλη της αποστολής και κυρίως στους αθλητές και τους προπονητές της”, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η τελετή έναρξης των Χειμερινών Παραολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο ήταν μία άκρως συγκινητική στιγμή για τον ίδιο, διότι ζούσε ξανά τις ονειρικές στιγμές της συμμετοχής του στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου 2008 σαν αθλητής της κολύμβησης.
“Επίσης ένιωσα δέος για τους Κινέζους που έβλεπα μετά από 14 χρόνια το Ολυμπιακό γήπεδο του Πεκίνο να μοιάζει σαν να είχε χτιστεί μόλις εχθές, σε αντίθεση με τα δικά μας Ολυμπιακά ακίνητα. Το να βρισκόμαστε σαν χώρα επί ίσοις όροις ανάμεσα σε τόσες χώρες με προϊστορία στον Χειμερινό Παραολυμπιακό Αθλητισμό με γεμίζει μόνο περηφάνια.”
Αναφορικά με τους αθλητές που εκπροσωπούν τη χώρα μας στους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο υποστηρίζει:
“Η Εύα Νίκου, αθλήτρια του αλπικού σκι, είναι μία νεαρή μεν αθλήτρια αλλά ατρόμητη και όσο θα βελτιώνει την τεχνική της και αποκτά εμπειρίες, τα αποτελέσματα της δεν θα έχουν ταβάνι. Ο Κωνσταντίνος Πετράκης, αθλητής Χιονοσανίδας, είναι ένας πολύ έμπειρος αθλητής που συναντάει τεράστιο ανταγωνισμό κάθε φορά στα αγωνίσματα του και παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να βρίσκεται για δεύτερη φορά στο υψηλότερο αθλητικό γεγονός του κόσμου και να μας κάνει περήφανους ως Έλληνες με την συμμετοχή του στους τελικούς!”
Ο ανταγωνισμός αυτή τη στιγμή στον Χειμερινό Παραολυμπιακό Αθλητισμό είναι παγκοσμίως πάρα πολύ υψηλός και παρ’ όλο που η χώρα μας έχει τις δυνατότητες, ο αρχηγός της Ελληνικής αποστολής θεωρεί πως δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε.
“Γι’ αυτό και οποιοδήποτε μετάλλιο θα είναι μία τεράστια επιτυχία μέσα από την προσωπική πάνω απ’ όλα θυσία αθλητών και προπονητών και κάποιων ελάχιστων ρομαντικών συντελεστών της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής. Ωστόσο το πιστεύω, όπως και οι αθλητές μας το μετάλλιο, διότι δίνουν όλοι τους τον καλύτερό τους εαυτό!”
Να υπενθυμίσουμε πως το πάθος του Αλέξανδρου Ταξιλδάρη για τον αθλητισμό προέκυψε πολύ πριν την αναπηρία του, όπως και η αγάπη του για το νερό. Υπήρχε απλά από πάντα και παρά την αποφράδα ημέρα του ατυχήματος ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα κολυμπούσε ως τη νίκη. Τουναντίον, εκείνη η μέρα έμελλε να του αλλάξει ολόκληρη τη ζωή. Ήταν μόλις 21 ετών όταν βρέθηκε σε μια παραλία στις φοιτητικές κατασκηνώσεις του Α.Π.Θ. στη Χαλκιδική, στο Ποσείδι.
“Έπεσα στη θάλασσα να ξεπλυθώ από την άμμο εκεί που σκάει το κύμα, αλλά είχε ένα τσιμεντένιο βράχο μπροστά μου που δεν τον είδα, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Χτύπησε σ/ αυτόν η κορυφή του κεφαλιού μου και έσπασα τον 4ο και 5ο μου αυχενικό σπόνδυλο”.
Αμέσως φρόντισε να ξεκινήσει μια μακρά διαδικασία αποκατάστασης στη Γερμανία, ενώ παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική με ειδικότητα σύμφυτη με την κατάστασή του. Το εντατικό πρόγραμμα προπονήσεων που ακολούθησε τον οδήγησε στο ασημένιο μετάλλιο (50μ. ύπτιο) στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
“Η αναπηρία μου με έβαλε με το ‘έτσι θέλω’ σε έναν διαφορετικό κόσμο, σε ένα ‘κίνημα’ θα έλεγα που σου δίνει την ευκαιρία να νιώσεις διπλά δημιουργικός! Νιώθω εκτός των άλλων πως μέσα σ/ αυτόν το χώρο γνώρισα πολύ αξιόλογα άτομα που ίσως να μην είχα την τύχη να τα γνωρίσω!”
Η ζωή του Αλέξανδρου Ταξιλδάρη έγινε ταινία με τίτλο «Ανάδυση» που διακρίθηκε στο 29ο Διεθνές Φεστιβάλ του Παλέρμο και προβλήθηκε στο Λος Αντζελες. Ένα ντοκιμαντέρ για τους αθλητές των παραολυμπιακών αγώνων, αλλά και την καθημερινότητα ενός τετραπληγικού ανθρώπου στην Ελλάδα.
Κι ενώ το πρόγραμμά του είναι γεμάτο, εκείνος πάντα βρίσκει χρόνο για τον σύλλογο «ΠΕΡΠΑΤΩ». Ο σύλλογος δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2002 από 5 φίλους με κινητική βλάβη κι έναν γονέα παιδιού με κινητική βλάβη και αποτελείται από 300+ ανάπηρα μέλη.
