της Ουρανίας Πανταζίδου για το alexpolisonline.com
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 που προέβλεπε την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και την υλοποίησή της έως και το 1924, η εικόνα της Μακεδονίας και της Θράκης θ΄ αλλάξει. Η αγροτική γη που προέκυψε μετά την αποχώρηση των μουσουλμάνων θα παραχωρηθεί στους πρόσφυγες που κατέκλυζαν τις περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Οι πρόσφυγες ερχόμενοι στην Ελλάδα θα φέρουν μαζί τους, μεταξύ άλλων και τα αθλητικά τους σωματεία, καθώς και νέα αθλήματα, π.χ. βόλεϊ, πυγμαχία κ.α.
Είναι γνωστό ότι η Σμύρνη, η Κωνσταντινούπολη αλλά και ανατολικότερα ο Πόντος είχαν ιδιαίτερα ανεπτυγμένα αθλητικά σωματεία.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη θα ιδρύσουν τον Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο αλλά και τον Απόλλωνα στον συνοικισμό της Νέας Σμύρνης. Οι Κωνσταντινουπολίτες θα ιδρύσουν την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (Α.Ε.Κ.) στην Αθήνα. Επίσης Κωνσταντινουπολίτες θα ιδρύσουν στη Θεσσαλονίκη τον Π.Α.Ο.Κ. ενώ οι Πόντιοι θα ιδρύσουν τον Απόλλωνα Καλαμαριάς επίσης στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π.
Η Αλεξανδρούπολη η οποία είχε δεχθεί πλήθος προσφύγων καθώς ήταν ένας από τους πρώτους σταθμούς άφιξης προσφύγων στην Ελλάδα, διέθετε ήδη τον Γυμναστικό Σύλλογο “ΕΡΜΗΣ“, ενώ θα δημιουργηθούν και κάποια νέα ανεπίσημα αθλητικά σωματεία από τους πρόσφυγες.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια άρχισαν να εκτελούνται διάφορα έργα. Η Αλεξανδρούπολη σιγά – σιγά άρχισε να αναγεννάται μέσα από τις στάχτες της. Ένα από τα έργα του Δημάρχου Εμμ. Αλτιναλμάζη ήταν και ο Δημοτικός Κήπος στην παραλιακή λεωφόρο. Ο Κήπος, ατενίζοντας το Θρακικό Πέλαγος ήταν μια όαση για τους Αλεξανδρουπολίτες αλλά και για τους επισκέπτες της ελεύθερης πόλης.
Εκεί οι Αλεξανδρουπολίτες απολάμβαναν τις βόλτες τους καθώς και άρτον μετά θεαμάτων. Κάθε απόγευμα από τις 5 ως τις 10 το βράδυ, ο καθηγητής μουσικής Εδμόνδος Ετέκ κρατούσε συντροφιά με το πιάνο του τους μουσικόφιλους της πόλης.
Ο Δημοτικός Κήπος, μεταξύ άλλων είχε αποκτήσει και θέατρο. Εκεί δίδονταν θεατρικές και μουσικές παραστάσεις αλλά και αθλητικά δρώμενα, όπως αγώνες πυγμαχίας. Ένα τέτοιο γεγονός θα λάβει χώρα στις αρχές του Νοεμβρίου 1924. Ο αθλητής Γεώργιος Αγγελίδης από την Κωνσταντινούπολη, που ανήκε στο δυναμικό του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, θα έδινε αγώνα πυγμαχίας με γνωστά ονόματα της εποχής εκείνης.
Ο Γεώργιος Αγγελίδης στο Δημοτικό Κήπο της Αλεξανδρούπολης
Ο πρωταθλητής πυγμαχίας Γεώργιος Αγγελίδης, ο οποίος ήταν πυγμάχος ήδη από το 1921, θα έδινε αγώνα πυγμαχίας στο θέατρο που βρισκόταν στο Δημοτικό Κήπο της Αλεξανδρούπολης. Η εφημερίδα ΦΑΡΟΣ στις 1 Νοεμβρίου 1924 διαφημίζει τον επικείμενο αγώνα: «Ιδού και εις την πόλιν μας αγώνες πυγμαχίας».
Ο πυγμάχος Γεώργιος Αγγελίδης
Ο αγώνας θα διεξάγονταν στο νέο δημοτικό θέατρο την Κυριακή 2 Νοεμβρίου στις 3:30 μ.μ. Πράγματι όταν έφτασε η ημέρα όλος ο φίλαθλος κόσμος είχε κατακλύσει τον Δημοτικό Κήπο «δια να προλάβη να λάβη θέσιν εντός του κομψού σαλονιού όπου και το θέατρον».
Από πολύ νωρίς ο κόσμος χειροκροτούσε μανιωδώς ενώ με ρυθμικά χτυπήματα των ποδιών ανάγκασαν τον Αγγελίδη να δώσει το σύνθημα για την έναρξη του αγώνα. Πρώτα στον αγωνιστικό χώρο εμφανίστηκαν δυο νέοι πυγμάχοι ο Σαμαράς και ο Φαντίκας. Νικητής αναδείχθηκε ο Σαμαράς στον 6ο γύρο.
Στη συνέχεια στον αγωνιστικό χώρο θα εμφανιστεί ο Γ. Αγγελίδης με το χαρακτηριστικό σχοινάκι του, το οποίο χειρίζονταν με μεγάλη μαεστρία και θα ξεσηκώσει το πλήθος. Κατόπιν θα αγωνιστεί εναντίον του αθλητή Βάλλια. Ο κόσμος χειροκροτούσε τα πετυχημένα κτυπήματα του Αγγελίδη με πάθος. Μετά τη λήξη του αγώνα θ΄ ακολουθούσε επίδειξη ιαπωνικής πάλης.
Στο τέλος ο Αγγελίδης θα προσκαλέσει όποιον ήθελε να τον αντιμετωπίσει. Έτσι προγραμματίστηκε και νέος αγώνας, όπου ο Αγγελίδης θ΄ αντιμετώπιζε τον Γεωργιάδη – 18 κιλά βαρύτερος του Αγγελίδη – και τον Πωλ Βενετσάνο την Δευτέρα 3 Νοεμβρίου.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ.
