Το βόλεϊ της Αλεξανδρούπολης εδώ και 40 και πλέον χρόνια είναι μακράν ο καλύτερος πρεσβευτής του αθλητισμού της περιοχής ανά το πανελλήνιο.
Για πάνω από 40 χρόνια βρίσκεται στην ελίτ του αθλήματος, έχει προσφέρει στο αθλητικό παλμαρέ της πόλης δεκάδες διακρίσεις, μετάλλια, κύπελλα, έχει προσφέρει ανεπανάληπτες χαρές και συγκινήσεις στο φίλαθλο κοινό, ενώ έχει αποτελέσει διαχρονικά έναν σπουδαίο «αιμοδότη» αθλητών για τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας σε όλες τις ηλικίες.
Ωστόσο, όλα αυτά, αποτελούν μια σπουδαία ιστορικά παρακαταθήκη, δεν φτάνουν – ή δεν αρκούν – για να αποτελέσουν εχέγγυο για το παρόν και το μέλλον. Κακοί χειρισμοί και συσσωρευμένα λάθη των τελευταίων ετών, σε όλα τα επίπεδα, έχουν επιφέρει μια ζοφερή κατάσταση και έχουν οδηγήσει την ιστορική ομάδα βόλεϊ της Αλεξανδρούπολης, τον Εθνικό, στο χείλος του γκρεμού. Η ύπαρξή της «κρέμεται σε μια κλωστή» και αυτό δεν φαντάζει σχήμα λόγου αλλά πραγματικότητα.
Εδώ και μήνες ήταν γνωστά τα μεγάλα προβλήματα, οικονομικά, διοικητικά, αγωνιστικά. Ωστόσο ο καιρός περνούσε και σοβαρή, αξιόπιστη λύση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα. Άκαρπες Γενικές Συνελεύσεις δεν οδηγούσαν πουθενά. Στις αρχές Αυγούστου μια ομάδα ανθρώπων κλήθηκε να αναλάβει τον δύσκολο ομολογουμένως ρόλο της επιβίωσης της ομάδας βόλεϊ του Εθνικού. Φτάνουμε στο τέλος του Αυγούστου αλλά σημάδια ελπίδας και αισιοδοξίας δύσκολα αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
Η ανησυχία είναι έκδηλη στον κόσμο που αγαπά το άθλημα και την ομάδα. Το κλίμα αβεβαιότητας ήρθε να μεγαλώσει μετά και την παραίτηση – φυγή – του Θανάση Μουστακίδη, ο οποίος εδώ και επτά χρόνια αποτελούσε ένα πρόσωπο κλειδί για την ομάδα που και σε δύσκολες στιγμές την κρατούσε ενωμένη και ζωντανή.
«Και τώρα τι;» αναρωτιούνται πολλοί και όχι άδικα. Ο Σεπτέμβριος είναι προ των πυλών και ενώ τις προηγούμενες χρονιές η προετοιμασία είχε ξεκινήσει και το αγωνιστικό ρόστερ είχε διαμορφωθεί, αυτή τη στιγμή μπαίνουν ερωτήματα για την παρουσία ή μη της ομάδας στο νέο πρωτάθλημα της Βόλει Λιγκ. Ορόσημο θα είναι η 3η Σεπτεμβρίου όταν και θα κληθεί η επιτροπή αδειοδοτήσεων της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος βόλεϊ να δώσει ή όχι το «πράσινο φως» στην ομάδα για να συνεχίσει. Η μάχη δίνεται για να πάνε όλα καλά σε αυτήν την ημερομηνία ορόσημο.
Αρκεί όμως η προσπάθεια που έχουν αναλάβει οι άνθρωποι του νέου ΤΑΑ, μπροστά στο βουνό των δυσκολιών και ενώ ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά; Τις τελευταίες ώρες δεχόμαστε πολλά μηνύματα και τηλεφωνήματα από ανήσυχους ανθρώπους που έχουν σχέση με το βόλεϊ ή αγαπούν το άθλημα και τον σύλλογο, ζητώντας ενημέρωση για την κατάσταση αλλά και τον τρόπο που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ώστε το καράβι να μην «βυθιστεί»…
Και ρωτούν ή και προτείνουν:
Μήπως θα έπρεπε να διεξαχθεί «εδώ και τώρα» από τον ΜΓΣ Εθνικό μια ανοιχτή διαδικασία, μέσα στην πόλη, ένα ανοιχτό κάλεσμα προς όλους, απαιτώντας και την παρουσία δήμου, Περιφέρειας, Επιμελητηρίου, με κεντρικό και μοναδικό ζητούμενο την σωτηρία του βόλεϊ της Αλεξανδρούπολης;
Μήπως ήρθε η ώρα των δεκάδων παλαιών αθλητών, προπονητών, που φόρεσαν την φανέλα του ιστορικού Εθνικού, και συνέδεσαν το όνομά τους με την ένδοξη ιστορία του συλλόγου, να βγουν μπροστά να αναλάβουν δράση , να ενώσουν τις δυνάμεις τους , αφήνοντας στην άκρη στεναχώριες, γκρίνιες, πικρίες του παρελθόντος, πιθανούς εγωισμούς, για το κοινό καλό που είναι η επιβίωση, η σωτηρία του αθλήματος που αγαπούν;
Αυτά πρέπει να γίνουν χθες, όχι σήμερα.
Γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά…
