Να ξεπερνάς τον πήχη και ευθύς αμέσως να αναζητάς την επόμενη πρόκληση, ώστε να φτάσεις ολοένα και ψηλότερα. Το άλμα εις ύψος είναι ένα αγώνισμα που απευθύνεται σε αθλητές με ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και ο Κώστας Μπανιώτης, με την πορεία του το επιβεβαιώνει στο απόλυτο.
Αν και από ποδοσφαιρική και δη ΠΑΟΚτσήδικη οικογένεια, ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ και έφτασε έως τα κλιμάκια της εθνικής ομάδας, όμως η πρωτοβουλία μίας συμμαθήτριας του να τον δηλώσει σε ένα σχολικό πρωτάθλημα στο άλμα εις ύψος, χωρίς μάλιστα να το γνωρίζει ο ίδιος, ήταν η συγκυρία που καθόρισε τη ζωή του.
Από τα σουτ στα άλματα και η μικρή απάτη…
Ο αθλητής του Γιώργου Τσούγκου θυμάται πώς βρέθηκε να τα βάζει με τους πήχεις… «Εντελώς συμπτωματικά βρέθηκα να ασχολούμαι με το άλμα εις ύψος. Είχα «γλιτώσει» από το ποδόσφαιρο, αφού ο Χάρης Μπανιώτης, ο οποίος έχει αγωνιστεί σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό είναι θείος μου. Όμως, προς τιμήν του ποτέ, ούτε εκείνος, ούτε κανένας από την οικογένεια μου θέλησε να με επηρεάσει για το ποιον δρόμο θα ακολουθήσω αθλητικά.
Έτσι, έπαιζα μπάσκετ. Ήμουν μάλιστα στην προεθνική ομάδα. Μία μέρα ήρθε η συμμαθήτρια μου η Δώρα και μου είπε ότι με δήλωσε στο σχολικό πρωτάθλημα. Ήμουν μαθητής της γ’ γυμνασίου τότε. Όταν μου το είπε αντέδρασα και της είπα: «Τι είναι αυτά που λες; Τι πήγες και έκανες;», όμως εκείνη μου φρόντισε να με ηρεμήσει λέγοντας μου ότι θα έχανα μάθημα εκείνη την ημέρα, χωρίς απουσία φυσικά. Οπότε σκέφτηκα: “Οκ, καλή φάση”. Την ημέρα του αγώνα είχα πάει για καφέ και είχα αράξει στον καναπέ. Δεν είχα σκοπό να πάω. Όμως με είδε η μάνα μου και με ρώτησε αν θα πάω στον αγώνα. Έτσι, η κοπάνα δεν έγινε και βρέθηκα στο γήπεδο.
Να σημειώσω ότι μία μέρα νωρίτερα από τον αγώνα είχα πάει στο γήπεδο με τον πατέρα μου (σ.σ.: ο οποίος επίσης υπήρξε αθλητής του άλματος εις ύψος) και μου είχε δείξει να πηδάω με την τεχνική στραντλ. Στον αγώνα λοιπόν, πήδηξα 1,65μ., όμως το όριο πρόκρισης για τους Πανελλήνιους Σχολικούς Αγώνες ήταν 1,70μ. Ο κριτής τότε μου είπε θα σου βάλω 1,70μ. γιατί βλέπω ότι το έχεις. Πράγματι πήγα στους Πανελλήνιους Σχολικούς Αγώνες και βγήκα 5ος στην Ελλάδα.
Τους επόμενους μήνες το άλμα εις ύψος ήταν μία ανάμνηση για μένα αφού δεν ξανασχολήθηκα, έως τα τέλη α’ Λυκείου. Συγκεκριμένα μετά το Πάσχα άρχισα ξανά την προπόνηση διστακτικά. Σοβαρά ασχολήθηκα από τη β’ Λυκείου και κίνητρο ήταν φυσικά τα μόρια για την είσοδο μου σε κάποια σχολή. Από τότε και έπειτα δεν έχω σταματήσει ποτέ…»
Αν θέλγεται κάποιος από τα χρήματα και την αναγνωρισιμότητα είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα επιλέξει να ασχοληθεί με το στίβο. Για το αν ωστόσο υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκε ο Κώστας Μπανιώτης ότι ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά προς το καλύτερο για εκείνον αν δεν εγκατέλειπε το μπάσκετ σημειώνει: «Ειλικρινά είναι κάτι που δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Μου το λένε βεβαίως συχνά άλλοι. Τα βιώματα που έχω ασχολούμενος με το άλμα εις ύψος θεωρώ ότι δεν μπορεί να τα έχει κανένας αθλητής ομαδικού αθλήματος. Στα ατομικά αγωνίσματα τα συναισθήματα δεν μοιράζονται, ούτε οι χαρές, ούτε οι λύπες. Επομένως δεν θα άλλαζα με τίποτα τις εμπειρίες που έχω. Νιώθω πολύ σίγουρος και χαρούμενος με την επιλογή που έκανα».
Η τύχη που χρωστάει!
O 32χρονος πρωταθλητής του ύψους, είναι συνεπής στα ραντεβού του στους τελικούς των μεγάλων διοργανώσεων, έχοντας σταθερά ψηλά άλματα. Όμως η τύχη δεν του κάνει το χατίρι στερώντας του ένα μετάλλιο, με το οποίο φλερτάρει από το 2011, όταν κατέκτησε την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού στίβου στο Παρίσι. Ακολούθησε μία ακόμη 4η θέση στο Παγκόσμιο Κλειστού της Κωνσταντινούπολης και η 5η στο Παγκόσμιο Κλειστού του Πόρτλαντ. «Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές έχω φτάσει στο μετάλλιο, όμως οι συγκυρίες δεν μου έχουν επιτρέψει να το κατακτήσω. Θέλω ένα μετάλλιο. Αυτός είναι ο στόχος μου γι’ αυτό και γι‘ αυτό θα παλέψω, αρκεί να είμαι υγιής.
Θέλω να είμαι στο Τόκιο, όμως μέχρι τότε προηγούνται άλλοι αγώνες. Οπότε η σκέψη μου είναι στο Ευρωπαϊκό Κλειστού Στίβου της Γλασκόβης. Να βγει πολύ καλή η προετοιμασία και να είμαι γερός».
Από το Πεκίνο στην Κωνσταντινούπολη
Στον πρωταθλητισμό βιώνει κανείς μια χαρά στις δέκα λύπες, εκείνη όμως που σημάδεψε τον Κώστα Μπανιώτη ήταν η παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου: «Ήταν σίγουρα η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας μου. Η συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν τεράστιο όνειρο για μένα. Είχα επενδύσει σε αυτό το όνειρο και δυστυχώς ήμουν εντελώς ανέτοιμος και ανώριμος να το διαχειριστώ, κάτι βεβαίως το οποίο ήταν φυσιολογικό καθότι έως τότε η σημαντικότερη διοργάνωση στην οποία είχα συμμετάσχει ήταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα… Θυμάμαι να βγαίνω από το τούνελ στον αγωνιστικό χώρο και να παραπατάω. Έτρεμα, δεν μπόρεσα ποτέ να συγκεντρωθώ στον αγώνα. Με πόνεσε πάρα πολύ αυτή η αποτυχία, όμως με άλλαξε και πάρα πολύ. Κατάφερα να τη διαχειριστώ και να κρατήσω το απόσταγμα της εμπειρίας, η οποία συνέβαλε στο να γίνω αθλητής διεθνούς επιπέδου και έκτοτε όλοι οι αγώνες να μου φαίνονται παιχνιδάκι».
Κώστας Μπανιώτης-Γιώργος Τσούγκος / φωτο Άγγελος Ζυμάρας
Στον αντίποδα των όσων συνέβησαν στο Πεκίνο, είναι οι αναμνήσεις από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου της Κωνσταντινούπολης, όπου ο αθλητής του Γιώργου Τσούγκου κατέκτησε την 4η θέση: «Την προηγούμενη ημέρα, που ήταν τα προκριματικά κατάφερα να πηδήξω 2,29μ. -το οποίο ήταν το όριο- στην τρίτη και τελευταία προσπάθεια, ενώ αγωνιζόμουν τελευταίος. Πήδηξα δηλαδή, πήρα την πρόκριση και κλείσαμε το γήπεδο… Ήταν πολύ έντονος αγώνας λοιπόν, από την πρώτη στιγμή για μένα.
Στον τελικό, δεν είχα συναίσθηση τι συνέβαινε στις εξέδρες τη στιγμή του αγώνα. Όταν ηρέμησα κοίταζα στην κερκίδα και έβλεπα πολλά γνώριμα πρόσωπα και ελληνικές σημαίες. Πολλοί συγγενείς και φίλοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ήταν κοντά και ήρθαν να με δουν. Σπουδαία στιγμή για τον ελληνικό στίβο, με δύο Έλληνες (σ.σ.: ο Δημήτρης Χονδροκούκης αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής) να διεκδικούν μετάλλιο. Δυστυχώς δεν κατάφερα να ανέβω στο βάθρο, όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτόν τον αγώνα. Τον Δημήτρη να κατακτά τη νίκη και να ακούγεται ο εθνικός ύμνος σε όλο το στάδιο. Ήταν σίγουρα ο πιο όμορφος αγώνας μου έως τώρα».
Συνέχεια συνέντευξης στο athleticsmagazine.gr
Πηγή: athleticsmagazine.gr
