Ο Θανάσης Μουστακίδης αποτελεί μια μεγάλη, ίσως την μεγαλύτερη προσωπικότητα για το ελληνικό βόλει. Με τον Μουστακίδη στον πάγκο του εδώ και μια εξαετία , ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης έφτασε στις μεγαλύτερες διακρίσεις της σύγχρονης ιστορίας του.
Ο Σουφλιώτης τεχνικός σπάνια μιλάει στα μέσα ενημέρωσης. Και όποτε το κάνει, τότε πάντα έχει κάτι ξεχωριστό να πει. Ο κ. Μουστακίδης άνοιξε την καρδιά του στo SportsAddict και μας μίλησε για μια σειρά από θέματα για τη προσωπική του πορεία, για την φετινή περιπέτεια του Εθνικού, το Εβρίτικο βόλει, τα «δικά μας παιδιά» και τη σχέση Αλεξανδρούπολης και ομάδας βόλει αλλά και το πρέπει να γίνει τα επόμενα χρόνια για να μην ξαναμπλέξει ο Εθνικός σε περιπέτειες…
Κόουτς με πολύ άγχος, ζόρι και στεναχώρια μια δύσκολη χρονιά τελείωσε αισίως για τον Εθνικό. Πέρα από ανακούφιση, τι άλλα συναισθήματα, έχετε για αυτή τη χρονιά;
«Είναι ο 6ος χρόνος που είμαι προπονητής σε αυτή την ομάδα. Πέρασαν 6 χρόνια, ωραία χρόνια, πάρα πολύ ωραία. Και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που με εμπιστεύθηκαν την ομάδα . Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους παίκτες, όσοι παίκτες πέρασαν από εδώ, που με βοηθήσανε πάρα πολύ στο έργο μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες και θα είναι παράλειψη μην αναφερθώ ιδιαιτέρως στον Γιώργο τον Παπάζογλου και στον Δήμο τον Μαμούγκα. Ειδικά φέτος με στήριξαν τόσο πολύ, τους είχα σαν αποκούμπι. Και επίσης και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου και κυρίως στη γυναίκα μου, η οποία με ανέχτηκε και ανέχτηκε αυτές τις δυσκολίες, τις οποίες δυστυχώς τις μετέφερα και μέσα στο σπίτι. Γιατί όταν παθιάζεσαι με κάτι, και θες να το κάνεις καλά, δεν μπορεί να σε απασχολεί μόνο τις 3-4 ώρες που θα είσαι μέσα στο γήπεδο ,σε απασχολεί πολύ περισσότερες ώρες. Αυτή η χρονιά λοιπόν, ήταν πραγματικά μια χρονιά δύσκολη. Η δυσκολότερη χρονιά. Από κάθε άποψη .Όλη η ομάδα από τις 10/10 μέχρι 18/04 ήμασταν στο κόκκινο. Ανακούφιση και χαρά ήταν τα πρώτα συναισθήματα με την ολοκλήρωσή της. Και τώρα που έχουν περάσει οι μέρες και σκέφτομαι όλα όσα έγιναν νοιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο μπράβο στους αθλητές».
«Όπως ξεκίνησε το πρωτάθλημα, ήμασταν η χειρότερη ομάδα από θέμα στησίματος στο γήπεδο»
Ξεκινήσατε τελείως διαφορετικά και από την αρχή της σεζόν άλλαξαν πολλά στον σχεδιασμό σας…
«Έτσι όπως ξεκίνησε ο σχεδιασμός της ομάδας, ήταν μία ομάδα η οποία πίστευα ότι δεν θα αντιμετώπιζε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα για να μπει μέσα στην οκτάδα. Αλλά έτσι όπως ξεκίνησε το πρωτάθλημα, ήμασταν η χειρότερη ομάδα από θέμα στησίματος στο γήπεδο. Ακόμη και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος ξεκίνησε με χίλια μύρια προβλήματα, ήταν πιο ορθολογικά στημένος. Με τον διαγώνιο, τον πασαδόρο, τους ακραίους, τους κεντρικούς. Εμείς χάσαμε τον διαγώνιο μας 10 μέρες πριν το πρωτάθλημα, βρήκαμε διαγώνιο και τον φέραμε Δεκέμβριο. Μετά από 3 αγωνιστικές έφυγε ο πασαδόρος, τραυματίστηκε. Δεν μπορέσαμε να πάρουμε άλλον τότε. Μετά από 5 αγωνιστικές φεύγει ο ακραίος (Ρίστιτς). Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ένα μπράβο στους αθλητές οι οποίοι κλήθηκαν να αναπληρώσουν τις θέσεις αυτές , δηλαδή τον Σωκράτη Χαραλαμπίδη, έπαιξε μισό γύρο και περισσότερο στη θέση του διαγώνιου, και τον Γιάννη Καβαρατζή . Ήταν μια χρονιά πάρα μα πάρα πολύ δύσκολη αγωνιστικά. Και δεν είναι καλό για έναν προπονητή, όχι μόνο για μένα, για κανέναν προπονητή, να ξεκινάει διαφορετικά η ομάδα και λίγες μέρες πριν το πρωτάθλημα να βλέπει ότι αυτή η ομάδα αρχίζει και χαλάει».
«Δεν αξιολογήθηκαν σωστά οι σοβαρές οικονομικές δυσκολίες»
Τι πήγε στραβά σε όλο αυτό;
«Τι πήγε στραβά… νομίζω ότι δεν είναι μόνο μια αιτία. Η πρώτη αιτία είναι ότι δεν αξιολόγησαν σωστά , αυτοί που έπρεπε, ότι υπήρχαν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Γιατί αυτές δεν εμφανίστηκαν τελευταία στιγμή. Νομίζω πως εκεί έγινε ένα πάρα πολύ μεγάλο λάθος. Για παράδειγμα, δεν χάνεις 2 παίκτες για 1.000 και 600 ευρώ, και συγχρόνως δεν προβλέψαμε την αντίδραση αυτών των παικτών. Η δεύτερη αιτία εξίσου σημαντική είναι ότι κάποιοι παλιοί παίκτες, οι οποίοι είχαν να παίρνουν κάποιες απολαβές από το παρελθόν, πριν από 10-12 χρόνια, ζήτησαν τα λεφτά τους έντοκα, και μάλιστα απαιτούσαν ένα μεγάλο μέρος πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Με αποτέλεσμα να φύγει μια αρκετά μεγάλη ρευστότητα, να μην υπάρχουν χρήματα να δοθούν για προκαταβολές για να κλειδώσεις τα συμβόλαια».
«Οι αμοιβές του αθλητή είναι ιερές. Αλλά ….»
Μιλάμε τώρα για το θέμα του Κίτσιου, που έσκασε τον Σεπτέμβριο;
«Ναι, σωστά. Ο Χρήστος την προηγούμενη σεζόν έκανε μια συμφωνία με την ομάδα και η οποία νομίζω τηρήθηκε ,φέτος εμφανίστηκε αδιάλλακτος και απαίτησε μεγάλο μέρος της οφειλής πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Αυτό δεν ήταν κι ότι καλύτερο για μια ομάδα, όπως είναι ο Εθνικός τη δεδομένη περίοδο. Δεν είμαι άτομο, το οποίο λέω κάποιος αθλητής να μην πληρωθεί. Οι αμοιβές του αθλητή είναι ιερές. Πρέπει πάντα τα συμβόλαια να εκπληρώνονται και πρέπει πάντα οι υποσχέσεις που δίνονται από τις ομάδες στους αθλητές να εκπληρώνονται. Για μένα όμως υπάρχουν δύο προϋποθέσεις. Η 1η προϋπόθεση είναι, αυτά που θα πρέπει να πάρεις να τα έχεις δουλέψει –μια βασική προϋπόθεση- η άποψή μου είναι αυτή. Και η 2η , από τις ομάδες, οι οποίες σε βοηθήσανε να φτιάξεις τη ζωή σου, (αυτό ισχύει όχι μόνο για τον Εθνικό, για την κάθε ομάδα), δεν πρέπει να ζητάς τόκους. Και μάλιστα με τη δεδομένη οικονομική κατάσταση της χώρας. Και άλλοι αθλητές ήταν στην ίδια θέση με τον Κίτσιο κανείς όμως δεν κράτησε την ίδια στάση. Αυτά τα δύο πράγματα μας βρήκαν συγχρόνως την ίδια χρονική στιγμή. Κι αυτές νομίζω είναι οι δύο βασικές αιτίες που η χρονιά κύλισε τόσο δύσκολα». Και μην ξεχνάμε ότι όταν αρχίζεις ένα πρωτάθλημα που έχει πολλές ομάδες ισοδύναμες πρέπει να ξεκινήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εμείς κάναμε το ανάποδο».
«Στοίχησαν οι απώλειες στην έδρα μας»
Φέτος, χάθηκε και η δύναμη της έδρας για τον Εθνικό.
«Στη φετινή χρονιά ήταν καθοριστικός ο πρώτος γύρος. Γιατί ο Εθνικός πάντα, κάθε χρόνο, βασιζόταν στα ματς μέσα στην έδρα του. Πέρασε λοιπόν εδώ πέρα ο πρώτος γύρος και εδώ μέσα κάναμε ήττες από το Αιγίνιο, από την Κηφισιά, από το Βραχάτι, 3-2, πήραμε πόντους αλλά όχι όσους θα θέλαμε. Αυτές οι απώλειες δεν μας επέτρεψαν να φύγουμε από τη δύσκολη ζώνη».
«Το μπάτζετ μας έχει καθοδική πορεία, είναι από τα μικρότερα στην κατηγορία»
Γιατί έχει χαρακτηριστεί από σας η φετινή χρονιά ως κομβική ή μεταβατική , όπως έχετε πει;
«Τα τελευταία τρία χρόνια συνεχώς, το μπάτζετ μας έχει καθοδική πορεία, είναι από τα μικρότερα στην κατηγορία. Εγώ προσωπικά, πίστευα πως δεν μπορούμε να κατέβουμε περισσότερο από το μπάτζετ της περσινής χρονιάς. Παρόλα αυτά ξεκινήσαμε τη φετινή χρονιά πάλι με ένα 10% χαμηλότερα. Κι αν θα πούμε τα νούμερα, πιστεύω ότι οι ομάδες που κάνανε πρωταθλητισμό στην Α2 κατηγορία, είχαν αρκετά μεγαλύτερο μπάτζετ από εμάς. Και την χαρακτήρισα κομβική γιατί πίστευα ότι με τόσο χαμηλό μπάτζετ, αν υπήρχε η ροή την οποία υπολογίζανε στη διοίκηση, θα φεύγανε και πάρα πολλά από τα παλιά χρέη και σιγά σιγά η ομάδα θα μπορούσε να ανασάνει τα επόμενα χρόνια. Γιατί να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας , χρειάζεται η ομάδα πάρα πολύ τα λεφτά που λείπουν για τις επόμενες χρονιές».
«Η ομάδα μέσα στην πόλη έχει πολλά ερείσματα»
Όταν όμως η ομάδα είχε φτάσει στο απροχώρητο ζητήθηκε η βοήθεια…Και γιατί δεν έγινε νωρίτερα αυτό; Γιατί δεν ζητήθηκε βοήθεια – κάλεσμα προς την τοπική κοινωνία;
«Ήταν λάθος, έπρεπε να ενημερώσουμε νωρίτερα, πιο γρήγορα τον φίλαθλο κόσμο, τους σπόνσορες, τους φορείς, για την κατάσταση της ομάδας. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω τους σπόνσορες, καθώς ανταποκρίθηκαν εξτρά όταν τους ζητήθηκε βοήθεια, τους «ανώνυμους» φιλάθλους, οι οποίοι μόλις μάθανε τα προβλήματά μας, έμπρακτα στήριξαν την ομάδα, και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δήμαρχό μας Βαγγέλη Λαμπάκη. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα μέσα στην πόλη έχει πολλά ερείσματα, είναι μια ομάδα με μεγάλη ιστορία. Και ξέρετε, θα ταν πολύ δύσκολο για τον καθένα μας να πέσει κατηγορία. Όταν χάνεις κάτι που έχεις, τότε καταλαβαίνεις την αξία του. Φέτος θα έλεγα σταθήκαμε τυχεροί από πολλές απόψεις. Παίξαμε με τη φωτιά πράγμα που δεν πρέπει να ξαναγίνει. Η ομάδα πρέπει να μεγαλώσει τον κύκλο της, να ξαναποκτήσει εξωστρέφεια, να πλησιάσει τον κόσμο που την αγαπά και την στηρίζει, να δημιουργήσει μέλη σε ετήσια βάση, γιατί χρειάζεται την κάθε δυνατή βοήθεια,, επειδή οι επόμενες χρονιές θα είναι περισσότερο ανταγωνιστικές».
«Ένα θέμα που πρέπει να λυθεί είναι η σχέση σωματείου και δικών του αθλητών»
Αρκετός λόγος γίνεται γα τα δικά μας παιδιά. Ότι ο Εθνικός έχει χάσει το ντόπιο στοιχείο, στο οποίο ανέκαθεν βασιζόταν. Έχει αλλάξει κάτι;
«Δεν έχει αλλάξει κάτι αλλά πρέπει όλοι μας να είμαστε λίγο περισσότερο ρεαλιστές. Και η ομάδα του Εθνικού και οι ντόπιοι αθλητές. Πάνε οι εποχές που παίζαμε χωρίς ξένους και δεν υπήρχαν συμβόλαια. Σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα ο Εθνικός θα ήταν κάθε χρόνο τετράδα. Σίγουρα ομάδα σαν τον Εθνικό δεν μπορεί να βασίζεται μόνο σε παίκτες από άλλες πόλεις ή χώρες. Η ομάδα πάντα διέθετε, διαθέτει και θα διαθέτει ντόπιους αθλητές Αλλά πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες και να προσαρμόζεσαι .Σε έναν αθλητή 18 χρονών είτε πρέπει να του κάνεις συμβόλαιο ή να τον αφήσεις ελεύθερο. Όταν έχεις αρκετά τέτοια παιδιά δεν μπορείς να κάνεις σε όλα επαγγελματικό συμβόλαιο. Από αυτά τα παιδιά θα διαλέξεις 2-3.Δεν μπορείς κάθε χρόνο να βγάζεις αθλητές που θα είναι σε θέση να επανδρώσουν το ανδρικό, άλλες χρονιές θα είναι καλύτερα άλλες χειρότερα. Εδώ ένα θέμα που πρέπει να λυθεί είναι η σχέση σωματείου και δικών του αθλητών. Στους αθλητές που τελειώνει το πρώτο τους συμβόλαιο το σωματείο δεν μπορεί να λέει ‘’έλα μωρέ είναι δικοί μας’’, ούτε από την άλλη να λένε κάποιοι 18 χρονών ‘’απαιτώ ότι λέει ο νόμος’’. 18 χρονών θα πρέπει να παρακαλάς να έχει λεφτά η ομάδα, να φέρνει καλούς παίκτες, να κάνεις καλή προπόνηση για να γίνεις δυνατός και στα 21-22 να ανοίξεις τα φτερά σου».
«Ο Εθνικός έχει πολύ βαριά φανέλα στο ελληνικό βόλεϊ»
Κύριε Μουστακίδη ο Εθνικός, μια ομάδα της περιφέρειας μετρά περίπου 43 χρόνια παρουσίας στην μεγάλη κατηγορία του ελληνικού βόλεϊ. Το ελληνικό βόλεϊ αλήθεια έχει καταλάβει τι σημαίνει Εθνικός για αυτό;
«Νομίζω ναι . Και αυτό το κατάλαβα μέσα στον αγώνα με τον Εθνικό Πειραιά όταν κερδίσαμε και ήρθαν και μου είπαν πως η ομάδα μας έχει μέταλλο. Ο Εθνικός έχει πολύ βαριά φανέλα στο ελληνικό βόλεϊ. Ακόμη και τώρα να ξέρετε συγκαταλέγεται στις πολύ μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος. Ανάμεσα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, Ηρακλή. Μια ομάδα δεν είναι μεγάλη μόνο με το μπάτζετ και τους τίτλους αλλά και από πόσους αθλητές έχει προσφέρει στο χώρο. Ο Εθνικός και ο Ηρακλής είναι από αυτές που έχουν δώσει παίκτες σχεδόν σε όλες τις ομάδες».
«Το βόλεϊ προσφέρει στην κοινωνία της Αλεξανδρούπολης»
Η Αλεξανδρούπολη διαθέτει προσωπικό και κόσμο που ξέρει το άθλημα. Υπάρχει συνεργασία μεταξύ αυτών των ανθρώπων; Σύμπνοια, κοινή στόχευση;
«Τα χρόνια που ασχολούμαι προπονητικά κατάλαβα ότι πάρα πολύς κόσμος αγαπά το βόλεϊ. Η Αλεξανδρούπολη είναι πόλη βολεϊκή και το ξέρει το άθλημα. Αυτή τη στιγμή στην Αλεξανδρούπολη υπάρχουν τρεις ομάδες γυναικείες , και μια ανδρική εκτός του Εθνικού. Πολύς κόσμος που ασχολείται. Ξέρετε όμως και τι φαινόμενο παρατήρησα; Να παίζουμε τελικό πρωταθλήματος να παίζουμε Ευρώπη και να υπάρχουν κάποιοι που μουρμουρίζουν. Πρέπει λοιπόν όλοι να αφήσουν στην άκρη τα εγώ τους. Ο Μουστακίδης δεν θα είναι εσαεί προπονητής του Εθνικού. Όποιος θέλει μπορεί να έρθει να βοηθήσει. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει η φαγωμάρα. Αν υπάρχουν στα δάχτυλα του ενός χεριού κάποιοι που δεν αγαπούν την ομάδα ή το άθλημα ή στη δεδομένη στιγμή θέλουν το κακό τους, δεν πρέπει να τους αφήσουν οι υπόλοιποι. Αυτή τη στιγμή το βόλεϊ προσφέρει στην κοινωνία της Αλεξανδρούπολης και αυτή η ομάδα πρέπει να υπάρχει και πρέπει να φροντίσουμε όλοι για αυτό. Πολύ κόσμος που έχει περάσει από το βόλεϊ έχει βοηθηθεί στη ζωή του. Δεν θα ξεχάσω μια φράση του Άκη Σιδηρόπουλου: «Εμένα το βόλεϊ με έχει βοηθήσει και τώρα γυρίζω πίσω ένα μέρος». Προσέξτε λίγο τα λόγια του…»
«Ότι κάνουμε το κάνουμε μόνοι μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας βοηθήσει κανείς»
Εχετε δηλώσει ότι είμαστε μόνοι εναντίον όλων Τι σήμαινε αυτή η δήλωση;
«Θέλω να πω ότι είμαστε στην άκρη της Ελλάδας. Δεν είμαστε μια ομάδα του κέντρου. Παλεύουμε μόνοι μας. Συμμαχίες δεν έχουμε. Ότι κάνουμε το κάνουμε μόνοι μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε να μας βοηθήσει κανείς. Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι δημιουργούμε μια ομάδα, που κατεβαίνει να παίξει σε ένα πρωτάθλημα δύσκολο, που μπορεί να έρθουν ανάποδα αποτελέσματα .Γι αυτό πρέπει πάντα η ομάδα να είναι ανταγωνιστική».
«Και βέβαια έχω κάνει λάθη. Μαθαίνω από αυτά»
Ο Μουστακίδης μετρά ήδη 6 χρόνια στον πάγκο του Εθνικού. Έχει κάνει λάθη; Εχει μετανιώσει για επιλογές;
«Τόσα χρόνια, αυτό που ήθελα να περάσω στους αθλητές με τους οποίους συνεργάστηκα, ιδιαίτερα στα νέα παιδιά, είναι να μάθουν να μάχονται. Να μάθουν ότι όταν μπαίνουν μέσα στο γήπεδο όλοι είναι ίδιοι. Ότι μέσα στις γραμμές του γηπέδου ανεξαρτήτως ονόματος όλοι είναι αντίπαλοι με πλεονεκτήματα και αδυναμίες. Ότι πρέπει να αποκτήσουν εγωισμό και άλλο τρόπο σκέψης. Στην προετοιμασία, πέρα από το τεχνικό κομμάτι είναι και ο τρόπος σκέψης που πρέπει να αποκτάται.
Είναι πολλά τα χρόνια που βρίσκομαι στην ομάδα. Είμαστε μέσα σε μια μικρή κοινωνία , και εύκολα μπορείς να δημιουργήσεις συμπάθειες, ή αντιπάθειες… Ίσως και να κατείχα το ρεκόρ σχολίων πριν μερικά χρόνια. Δε βαριέσαι τώρα τα σκέφτομαι και γελάω . Και βέβαια έχω κάνει λάθη. Όλοι κάνουν λάθη. Απλά φροντίζεις να μαθαίνεις από αυτά και να μη τα επαναλαμβάνεις …»
Τι περιμένεις από τα επόμενα πρωταθλήματα;
«Εύχομαι τα επόμενα πρωταθλήματα να είναι περισσότερο ανταγωνιστικά, με καλύτερο θέαμα, καλύτερους ξένους παίκτες, γιατί το άθλημα που υπηρετούμε είναι απλά υπέροχο».
Συνέντευξη – Επιμέλεια: Γιώργος Πανταζίδης
