Μηχανή του χρόνου… Πάμε 15 χρόνια πίσω, στην έδρα της Σπόρτινγκ στη Λισαβόνα, το ρολόι ρου Σουηδού διαιτητή, Αντρές Φρισκ είναι σταματημένο στο 61ο λεπτό. Στο «Ζοζέ Αλβαλάδε», την έδρα των «λιονταριών» της πόλης, ένα… ελληνικό και ατίθασο μικρό στο δέμας λιοντάρι, ο Ντέμης Νικολαΐδης, βάζει τέλος σε μια σπουδαία καριέρα.
Στο ματς απέναντι στη Γαλλία, λίγα λεπτά πριν ο Ζαγοράκης στείλει αδιάβαστο τον Λιζαραζού και ο Άγγελος Χαριστέας καρφώσει τον Φαμπιάν Μπαρτέζ, ήταν η στιγμή για να γραφτεί το κύκνειο άσμα ενός σπουδαίου σκόρερ…
Ο Όττο Ρεχάγκελ, αποσύρει τον Ντέμη στον πάγκο, για να περάσει στο παιχνίδι κόντρα στους «τρικολόρ» τον Βασίλη Λάκη. Την ώρα που φεύγει για την πλάγια γραμμή, έχοντας παίξει τα τελευταία 60 λεπτά της καριέρας του, τα μάτια του γεννημένου στο Γκίσεν της Γερμανίας Έλληνα ποδοσφαιριστή, θυμίζουν μια παραμυθένια ιστορία.
Οι σταθμοί του ταξιδιού του συγκεκριμένοι. Εθνικός Αλεξανδρούπολης, Απόλλων Σμύρνης, ΑΕΚ και εσχάτως, Ατλέτικο Μαδρίτης.
Εκεί που έκανε τα τελευταία ποδοσφαιρικά του βήματα, έχοντας λατρευτεί από τους θαμώνες του «Βιθέντε Καλντερόν», παρά το γεγονός ότι είχε αρνηθεί πρόταση επέκτασης του συμβολαίου του για ακόμα έναν επιπλέον χρόνο. Η καταπονημένη μέση του Ντέμη, δεν του επιτρέπει να συνεχίσει το ποδόσφαιρο.
Ένα χρέος είχε μόνο, να τιμήσει για τελευταία φορά την εθνική ομάδα, την οποία υπηρετούσε, με μια μικρή περίοδο αποχής ως ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στους κρατούντες τις τύχες του ποδοσφαίρου το 1999, ανελλιπώς από το 1995 ως την Πορτογαλία.
Συγχωρώντας μου τον πρώτο ενικό, παρεκκλίνοντας ελάχιστα από τους δημοσιογραφικούς κανόνες, θέλω να καταθέσω την πρώτη φράση που μου έρχεται στο μυαλό, μελετώντας την ιστορία της συμμετοχής του Ντέμη Νικολαΐδη στο Euro της Πορτογαλίας. Είναι η φράση του Νομπελίστα ποιητή, Τόμας Στερνς Έλιοτ.
Με έναν λυγμό, από τους πόνους με τα δαιμόνια των οποίων πάλεψε για να φτάσει ως την Πορτογαλία, τελείωσε και η μεγάλη καριέρα του Ντέμη Νικολαΐδη. Με έναν λυγμό, αποχαιρέτησε οριστικά το ποδόσφαιρο.
Στην προετοιμασία της Εθνικής πριν το Euro, ο Ρεχάγκελ περιμένει την απάντηση του Ντέμη. Το «ναι» ή το «όχι» για το αν μπορεί να τον υπολογίζει για την αποστολή. Άλλωστε, ήταν ότι πιο ποιοτικό στην επίθεση της γαλανόλευκης, αν σκεφτεί κανείς ότι οι άλλοι φορ ήταν ο Χαριστέας και ο Βρύζας.
Ο Ντέμης πονούσε όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα και η συμμετοχή του ήταν εξαιρετικά αμφίβολη. Οι πόνοι στη μέση τον «χτύπαγαν» στη γάμπα και το ιατρικό επιτελείο της Εθνικής λανθασμένα επέμενε να θεωρεί λύση το μασάζ στη γάμπα του παίκτη.
Ο επιθετικός της Ατλέτικο, είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον άνθρωπο που εμπιστεύεται τυφλά, τον Χρήστο Καρβουνίδη. «Μου είπε από το τηλέφωνο ότι είναι από τη μέση μου η ενόχληση, δεν χρειαζόταν καν να με εξετάσει. Χάρη σε αυτόν έπαιζα τόσα χρόνια, έχασα ελάχιστα ματς, οπότε του είχα τυφλή εμπιστοσύνη» είχε δηλώσει αργότερα σε συνέντευξη του.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
