Οι παλιές συνήθειες λένε πως δύσκολα κόβονται και όταν έχουμε να κάνουμε με την παράδοση μίας ομάδας volley, στο να βγάζει ταλέντα και σπουδαίους παίκτες, τότε οι συνήθειες αυτές κόβονται ακόμα πιο δύσκολα. Κάτι ανάλογο θα λέγαμε πως ισχύει και στην περίπτωση του νεαρού Χρήστου Γκοτσίδη από τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, ο οποίος 28 μόλις μέρες μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδος με την Κ-21 του συλλόγου, είδε το όνομά του να γράφεται και στο ρόστερ της Εθνικής ομάδας Κ-17, που προκρίθηκε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος!
Ο ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος Libero, μίλησε στην επίσημη σελίδα του Εθνικού για αυτή την επιτυχία, εκμυστηρεύτηκε τα όνειρά του και τόνισε τη σημασία που έπαιξε σε όλο αυτό ο Εθνικός.
Χρήστο, αρχικά θέλω να μας πεις ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα σου, μετά την πρόκριση στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με την Κ-17…
Τα συναισθήματα ήταν πρωτόγνωρα και ακόμα και τώρα παραμένουν έτσι… Η χαρά ήταν τεράστια και φυσικά ακόμα πιο μεγάλη η ικανοποίηση και η υπερηφάνεια. Πρόσφατα βέβαια, κατακτήσαμε και το πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Εθνικό, στην κατηγορία Κ-21, που και αυτό ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα για όλους, που μπορεί να συγκριθεί με αυτό της Εθνικής . Όμως, με την Εθνική Ελλάδος, υπάρχει κάτι το διαφορετικό… υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι κουβαλάς στην πλάτη σου όλη τη χώρα και όταν έρχεται η επιτυχία αισθάνεσαι πραγματικά πολύ περήφανος. Γιατί αυτή τη χαρά και αυτή την επιτυχία, τη μοιράζεσαι με όλους τους Έλληνες.
Περίμενες τέτοια εμφάνιση από την ομάδα και τους συμπαίκτες σου;
Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν συγκρατημένα αισιόδοξοι. Έχουμε δουλέψει πολύ σκληρά και βελτιωνόμαστε συνεχώς. Χριστούγεννα και Πάσχα δεν κάναμε με τις οικογένειές μας και απ’ ό,τι φαίνεται, έτσι θα πάει και το καλοκαίρι. Από την άλλη, σ’ αυτούς τους αγώνες, φαβορί δεν υπάρχουν. Η πρώτη νίκη με το Ισραήλ, τόνωσε την ψυχολογία μας και μας βοήθησε πολύ για τη συνέχεια. Βρεθήκαμε σε καλές αγωνιστικές μέρες και τερματίσαμε πρώτοι, με μεγαθήρια πίσω μας, όπως τους Τσέχους και τους Ολλανδούς. Μετά από κάτι τέτοιο, λες ότι αξίζουν όλες οι θυσίες και όλες οι στιγμές χαλάρωσης που μπορεί να στερούμαστε με τις οικογένειές μας. Το τέλος μας επιβράβευσε.
Ο Γρηγόρης Ρουσάκης, ο προπονητής σας, τι σας έλεγε πριν από τα παιχνίδια;
Αυτό που θυμάμαι να μας λέει συνέχεια, είναι να έχουμε αυτοπεποίθηση. Είμαστε καλοί και το ξέρουμε. Δεν υποτιμάμε αλλά και δεν υπερτιμάμε κανέναν. Αν είμαστε συγκεντρωμένοι στην τακτική και προσηλωμένοι στο στόχο μας, μπορούμε να τον πετύχουμε. Μας έγραφε συνεχώς δύο λέξεις: συγκέντρωση και υπομονή. Και όπως φαίνεται, κάτι ήξερε…
Μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η Εθνική;
Είμαστε ήδη στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και αυτό από μόνο του είναι κάτι το φανταστικό. Κάποιοι από τους αντιπάλους μας, ανήκουν στις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Χώρες με μεγάλη παράδοση στο βόλεϊ. Ωστόσο, στην καλή μας μέρα, μπορούμε να πετύχουμε πολλά… έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στον προπονητή και η ομάδα έχει ταλέντο. Ελπίζω και περιμένω ότι θα κάνουμε μια καλή πορεία στο Πανευρωπαϊκό.
Τι κρατάς από αυτό το ταξίδι;
Από το ταξίδι αυτό, σίγουρα μένουν οι συγκινήσεις. Αισθάνομαι τυχερός που το ζω όλο αυτό. Κρατώ και τις φιλίες που έχω κάνει με τους συμπαίκτες μου, Έλληνες και ξένους. Αυτές είναι στιγμές και εμπειρίες, που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να σου προσφέρει και σε συνοδεύουν μία ζωή…
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι;
Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να συνδυαστεί ο πρωταθλητισμός με τις υποχρεώσεις του σχολείου. Ο στόχος μου είναι να είμαι καλός και στα δύο, προσπαθώ πολύ και νομίζω ότι τα καταφέρνω. Δεν θέλω να παραμελήσω κάτι, για να είμαι καλός σε κάτι άλλο. Προσπαθώ να είμαι τυπικός και συγκεντρωμένος και στις δύο υποχρεώσεις μου… σχολείο και βόλεϊ.
Ο Εθνικός τι ρόλο έχει παίξει σε όλο αυτό;
Όταν ήμασταν μικροί, ο Εθνικός αγωνιζόταν στη Volley League και στην Ευρώπη, και είμαστε τυχεροί που είδαμε όλους αυτούς τους μεγάλους παίκτες να αγωνίζονται στο γήπεδό μας. Αυτό μας τράβηξε κι εμάς στο γήπεδο. Ό,τι και να γίνει στο μέλλον, ο Εθνικός θα είναι πάντα ο σύλλογος που μας έκανε να αγαπήσουμε το άθλημα… εκεί που γίναμε μια παρέα… εκεί που ο προπονητής μας, Γιώργος Ανδραβίζος μας εμπιστεύτηκε και μας έριξε στα βαθιά… εκεί που πήραμε το πρωτάθλημα Ελλάδας… και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Είμαι περήφανος που συνεχίζω αυτή την παράδοση…
