Αφιέρωμα Gazzetta.gr – Συντάκτης: Γιάννης Σταυρουλάκης
Ο Έβρος είναι ένας κόσμος με εικόνες και αισθήσεις πρωτόγνωρες. Σαν να βουτάς σε μια καρτ ποστάλ, σε μια ιστορία παραγεμισμένη με διαφορετικές κουλτούρες και θρησκείες, σε μια περιοχή που έχει πάρει το όνομά της από τον ποταμό που δεν την διασχίζει μα είναι το όριό της. Εκείνον που σηματοδοτεί την αρχή και το τέλος της. Οι Εβρίτες, από την πλευρά τους έχουν περηφάνια στον τόνο της φωνής τους και αγαπούν τη μοίρα τους. Την επιλέγουν. Όταν υποφέρουν, το κάνουν σιωπηλά. Όταν ονειρεύονται το κάνουν έντονα και η ομάδα μπάσκετ των Φερών εκπροσωπεί μια κωμόπολη που ουδέποτε έχασε το θάρρος και την αξιοπρέπειά της. Ακόμα και όταν οι κάτοικοί της αισθάνονται παραμελημένοι ή ξεχασμένοι.
«Παλιά οι ομάδες μας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ αγωνίζονταν ως ενιαίο σωματείο. Έπαιζαν, δηλαδή ως Θράκη Φερών. Αργότερα όμως, από τη στιγμή δηλαδή που διαχωρίστηκαν, αυτή του μπάσκετ παίζει ως Θύελλα» τονίζει στο Gazzetta ο Σάββας Παπαδόπουλος, ο γενικός αρχηγός που έχει περάσει από όλα τα πόστα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, αρχής γενομένης από εκείνο του παίκτη. Εξηγεί, δε πως το όνομα οφείλεται στο παλιό τραγούδι της Μαρινέλλας, το «Είσαι Μια Θύελλα», κατόπιν πρότασης του Παναγιώτη Μπουρουλίτη, ενός εκ των πέντε που συνέταξαν το καταστατικό ίδρυσης της ομάδας μπάσκετ, το 1983! Η Θύελλα Φερών είναι το βορειότερο σωματείο στην Ελλάδα που συμμετέχει σε πρωτάθλημα ανδρών, την ένωση ΕΚΑΣΑΜΑΘ, καθώς το Σουφλί, το Διδυμότειχο και η Ορεστιάδα, περιοχές δηλαδή που βρίσκονται πιο βόρεια -και με περισσότερο κόσμο, δεν κατάφεραν να κατεβάσουν ανδρικό. Επίσης, είναι η πρώτη ομάδα που θα συναντήσει κανείς μετά από τα σύνορα με την Τουρκία.
Το έμβλημα της Ταξιαρχίας και η… ΤΣΣΚΑ Φερών
Η στολή παραλλαγής είναι το κυρίαρχο ρούχο στην περιοχή όπου εδρεύει η 31η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, με το ρητό του εμβλήματος «ΤΩΝ ΚΟΠΙΩΝΤΩΝ ΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΙ» (Τα στεφάνια ανήκουν σ’ αυτούς που κοπιάζουν), να δεσπόζει πάνω από την εκκλησία της Παναγίας της Κοσμοσωτείρας. Το έμβλημα της Ταξιαρχίας είναι, παράλληλα και το σήμα της Θύελλας, μαζί με τη λέξη «Βήρα», το βυζαντινό όνομα των Φερών.
«Ήμασταν η… ΤΣΣΚΑ Φερών, η ομάδα του στρατού! Τώρα άλλαξε το παρατσούκλι, είμαστε το γαλατικό χωριό» προσθέτει ο Παπαδόπουλος για το μπασκετικό καμάρι μιας κωμόπολης 5.000 ψυχών που στηρίζεται μόνο σε παιδιά των Φερών για τη στελέχωσή της, συμμετέχοντας ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της Ένωσης Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης που περιλαμβάνει έξι νομούς. Έβρο, Ροδόπη, Ξάνθη, Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, καθώς και τη Θάσο. «Η “δεξαμενή” που μπορούμε να βρούμε παίκτες για την πρώτη ομάδα ή τις ακαδημίες μας είναι τρομερά περιορισμένη. Η ευρύτερη περιοχή των Φερών είχε πληθυσμό 14.000 κατοίκους το 2001 και σήμερα είναι λιγότεροι από 8.000. Σκεφτείτε πως αυτή τη στιγμή, τα παιδιά σε όλες τάξεις, από το Δημοτικό ως το Λύκειο δεν ξεπερνούν τα 300 άτομα! Εξάλλου, οι περισσότεροι νέοι φεύγουν όταν πάνε 18 χρονών και περάσουν στη Σχολή τους. Οι μισοί από αυτούς, ενδεχομένως και περισσότεροι δεν γυρίζουν ποτέ πίσω και οι υπόλοιποι έχουν χάσει την επαφή με το άθλημα» παραδέχεται ο πρόεδρος του τμήματος, Γιώργος Καρδαμανίδης.
Ο στρατός και το βόλεϊ που έχει τον πρώτο λόγο
Εκτός από την 31η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, έξω από τις Φέρες και συγκεκριμένα στον Δορίσκο Έβρου εδρεύει η 12η ΕΜΑ (Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων), το Τάγμα Προκαλύψεως με έδρα τον Πέπλο Φερών, τα διάφορα φυλάκια και φυσικά, η Εθνοφυλακή. «Η Εθνοφυλακή αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Στρατού. Σκεφτείτε πως εμείς εδώ την παραλλαγή τη βάζουμε στα 18 και… δεν την βγάζουμε από πάνω μας. Έχουμε ανθρώπους που είναι 75 και 80 χρονών και θέλουν να έρχονται ακόμη και τώρα. Θα βάλουν την παραλλαγή τους, θα πάρουν το όπλο τους, θα έλθουν να κάνουν τη βολή τους. Όσο μπορούν.
Παλιότερα είχαμε στρατιωτικούς στην ομάδα. Επαγγελματίες οπλίτες που συμμετείχαν στις δραστηριότητες της Θύελλας. Σήμερα, όμως δεν έχουμε αφού η τελευταία σειρά μπήκε πριν από 12 χρόνια. Λόγω μνημονίων, ο στρατός έχει να προσλάβει προσωπικό από το 2008 ή το ‘09. Γίνεται, λοιπόν εύκολα αντιληπτό πως οι παίκτες που μπορούμε να στηριχθούμε είναι τα παιδιά των ακαδημιών μας» υπερθεματίζει ο Γιώργος Καρδαμανίδης για την ομάδα μπάσκετ της Θύελλας που καλείται να επιβιώσει, μεταξύ άλλων σε μια περιοχή που το βόλεϊ έχει τον πρώτο λόγο. «Η αλήθεια είναι πως η παράδοση του βόλεϊ στον Νομό μας είναι πολύ μεγάλη. Και οι ομάδες της Αλεξανδρούπολης, κυρίως ο Εθνικός και η Ορεστιάδα κουβαλούν ιστορία και επιτυχίες. Αυτό σημαίνει πως το βόλεϊ έχει απορροφήσει πολλά ψηλά και αθλητικά παιδιά» προσθέτει ο προπονητής της Θύελλας, Άγγελος Κεκές.
Σαν την Μπιλμπάο
Η Θύελλα Φερών αγωνίζεται μόνο με γηγενείς παίκτες. Όχι επειδή παραμένει πιστή σε κάποια πολιτική που της υπαγορεύει να παίζει μόνο με Φεριώτες, αλλά γιατί την υποχρεώνουν οι συνθήκες. «Η ομάδα μας έχει μια ιδιαιτερότητα. Παραδοσιακά, λοιπόν και ιδιαίτερα από τη στιγμή που ανέλαβα εγώ, πριν από πέντε χρόνια, οι παίκτες είναι όλοι παιδιά των Φερών. Που έχουν γεννηθεί στις Φέρες, που έχουν μεγαλώσει εδώ και κατά κύριο λόγο, έχουν μάθει μπάσκετ στις ακαδημίες μας. Δεν υπάρχουν ούτε φοιτητές, ούτε στρατιωτικοί για να πλαισιώσουν την ομάδα. Είμαστε σαν την Μπιλμπάο, που παίζει μόνο με Βάσκους!» ανέφερε ο κόουτς που μπορεί να υπολογίζει σε παίκτες όλων των ηλικιών.
Από τον 40χρονο Γιώργο Καραπαναγιώτη, τον παλαιότερο και μεγαλύτερο παίκτη της Θύελλας ως τον 14χρονο Θανάση Πορτοκαλίδη ενώ ο μέσος όρος κυμαίνεται στα 20-22 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα έχει να κάνει με τις μετακινήσεις για τους αγώνες του πρωταθλήματος. Εξάλλου, η ένωση ΕΚΑΣΑΜΑΘ που είναι χωρισμένη σε δυο ομίλους, καλύπτει γεωγραφικά την περιοχή που αρχίζει από την Ορεστιάδα και φτάνει στις Σέρρες. «Για να δώσουμε οποιονδήποτε αγώνα, παιδικού, εφηβικού ή ανδρικού, πρέπει να διανύσουμε κατά μέσο όρο 100-150 χιλιόμετρα. Σχεδόν το 60% των εξόδων της ομάδας, ενδεχομένως και παραπάνω πηγαίνει στις μετακινήσεις. Όταν, για παράδειγμα δίνουμε αγώνες στην Καβάλα, αυτό πρακτικά σημαίνει πως κάποιος θα χάσει όλη τη μέρα του. Πολλά ταξίδια, μεγάλες αποστάσεις, αρκετά έξοδα» επισημαίνει ο πρόεδρος της Θύελλας.
Το 50% των παιδιών των Φερών στις ακαδημίες της Θύελλας
Οι πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία της Θύελλας Φερών ήταν οι back-to-back συμμετοχές στους τελικούς κυπέλλου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Το 2007-08 κατέκτησε τον τίτλο και την επόμενη τον έχασε στο σουτ. «Είμαστε σε έναν Νομό όπου το βόλεϊ είναι το νούμερο 1. Με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και την Ορεστιάδα, τη Νίκη Αλεξανδρούπολης στις Γυναίκες… Ακόμα και το Σουφλί που συμμετέχει στην Α2 Ανδρών. Από την πλευρά μας, προσπαθούμε να καθιερώσουμε το μπάσκετ στη συνείδηση του Φεριώτη. Προσωπικά, δεν έχω κανένα παράπονο από τη στήριξη του κόσμου εδώ. Ανέκαθεν άλλωστε οι Φέρες ήταν μια σκληρή έδρα, ήταν πάντα δύσκολο να περάσει κανείς από εδώ» επισημαίνει ο Σάββας Παπαδόπουλος. Παρεμπιπτόντως, το Κλειστό Γυμναστήριο Φερών κατασκευάστηκε το 1994 και έχει χωρητικότητα 400 θέσεων, φιλοξενώντας πάνω από τα μισά παιδιά της περιοχής στις ακαδημίες μπάσκετ αγοριών και βόλεϊ κοριτσιών! «Αυτή τη στιγμή έχουμε 75 παιδιά στις ακαδημίες μας, όσον αφορά το μπάσκετ. Κι άλλα τόσα, ίσως λίγο περισσότερα στο βόλεϊ. Μιλάμε, δηλαδή για πάνω από το 50% των παιδιών που υπάρχουν στην περιοχή» λέει ο Γιώργος Καρδαμανίδης.
Από τη Θύελλα, στο Κυπελλούχων και το Κόρατς με τον ΠΑΟΚ
Ο Γιώργος Βαλαβανίδης, ο οποίος πανηγύρισε δυο ευρωπαϊκά τρόπαια με τον ΠΑΟΚ, το Κύπελλο Κυπελλούχων (1991) και το Κόρατς (1994) θεωρείται ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας που ανέδειξε ο Έβρος, μεγαλώνοντας στις Φέρες και κάνοντας τα πρώτα βήματα στο μπάσκετ στην τοπική Θύελλα, πριν μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη για τον «Δικέφαλο του Βορρά» (σ.σ. στη φωτογραφία με το νούμερο 5 στη φανέλα μαζί με τους Μπαλογιάννη, Γαλακτερό, Μπουντούρη, Ρεντζιά και Μαματζιόλα). Πλέον οι Φεριώτες έχουν κάθε λόγο να κομπάζουν για ένα δικό τους παιδί, τον νεαρό Γιάννη Δονάκη (2006, 1μ.96) που αγωνίζεται στις δυο θέσεις των γκαρντ και έχει ενταχθεί στον Άρη.
«Στην περίπτωσή μας, είσαι υποχρεωμένος να κρατήσεις ένα επίπεδο ακόμα κι αν δεν έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις. Είσαι υποχρεωμένος να κρατήσεις το σωματείο ζωντανό επειδή ακριβώς η ομάδα μας είναι ένας σοβαρός λόγος για να μείνει ο νέος κόσμος στις Φέρες. Τα παιδάκια έχουν να κάνουν κάτι στον εξωσχολικό χρόνο τους. Πρέπει να λειτουργείς τις ακαδημίες, ακόμα κι αν χρειάζεται να μπαίνεις μέσα κάθε χρόνο. Κάθε καλοκαίρι διοργανώνουμε camp για τα παιδιά ενώ συνεργαζόμαστε με αντίστοιχα camps στη Σερβία και την Ισπανία» υπενθυμίζει ο πρόεδρος της Θύελλας. «Το αντρικό είναι ουσιαστικά η δική μας ευχαρίστηση. Ο στόχος μας είναι να εξασφαλίσουμε ένα υψηλό πρόγραμμα προπονήσεων για τα παιδιά των Φερών» τονίσει από την πλευρά του ο κόουτς. «Κρατάμε Θερμοπύλες! Είναι πολύ σημαντικό για την περιοχή να κρατήσουμε τα νέα παιδιά. Προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να τους κρατήσουμε εδώ, να είμαστε ένα ζωντανό “κύτταρο” στην πόλη των Φερών, να προσφέρουμε κάτι στην τοπική κοινωνία» αναφέρει από την πλευρά του ο Σάββας Παπαδόπουλος.
Και ζήσανε αυτοί καλά… Και μια ευχή από τους ανθρώπους της Θύελλας Φερών. «Μην μας ξεχνάτε».
