Γράφει ο Άγγελος Παυλακάκης*
Κάθε χρόνο υπάρχουν κάποιες μέρες που σου έρχονται στη μνήμη αναμνήσεις από βιώματα της ζωής σου.
Τέτοιες μέρες για μένα είναι και οι σημερινές. Γεμάτες αναμνήσεις. Στιβικές αναμνήσεις. Ευχάριστες αναμνήσεις. Τέτοιες μέρες κάθε δύο έτη διεξάγεται το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Μία διοργάνωση που έχω αφήσει και εγώ το στίγμα μου. Τι και αν πέρασαν 21 και 23 χρόνια από εκείνες τις όμορφες στιγμές. Ειδικά όταν παρακολουθώ το πρωτάθλημα οι μνήμες είναι τόσο ζωντανές σαν να είμαι και εγώ μέσα στο στάδιο μαζί με τους δικούς μας αθλητές που προσπαθούν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Πριν από 20+ χρόνια λοιπόν, μου έλεγαν ότι έγραψα ιστορία. Μικρός τότε δεν καταλάβαινα τι εννοούσαν. Σήμερα καταλαβαίνω ότι είμαι και εγώ μέρος της ιστορίας του ευρωπαϊκού σπριντ, του ευρωπαϊκού αθλητισμού.
Τον Φεβρουάριο του ΄98 προερχόμουν από μία μεγάλη στιγμή του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Αθήνας το 1997 όπου αναδείχθηκα, ο γρηγορότερος λευκός αθλητής του κόσμου, σημειώνοντας ταυτόχρονα το ακατάρριπτο ως σήμερα πανελλήνιο ρεκόρ των 100 μέτρων, με 10”11.
Συμμετέχοντας οπότε σε ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου οι απαιτήσεις όλων, αλλά και οι δικές μου από τον εαυτό μου ήταν μεγάλες.
Κρυφός πόθος να κρεμάσω το πρώτο μου μετάλλιο στην κατηγορία ανδρών. Όντως έχοντας την 3η επίδοση από τους συμμετέχοντες αυτό έμοιαζε εφικτό. Ο προκριματικός κύλησε ομαλά, σημείωσα χρόνο 6”55 και μία εύκολη νίκη και προκρίθηκα στον ημιτελικό. Μία νίκη όμως που με έκανε να χάσω την αυτοσυγκέντρωσή μου πιστεύοντας ότι όλα θα ήταν εύκολα. Έτσι όμως στον ημιτελικό μία κακή εκκίνηση με αναγκάζει να πιεστώ πολύ στην κούρσα και να κερδίσω μεν αλλά με δυσκολία και 6”58. Αντίπαλοι μου ταυτόχρονα σημείωσαν επιδόσεις της τάξης του 6”53.
Ταρακουνήθηκα είναι η αλήθεια αρκετά. Τη μέρα του τελικού πηγαίνοντας στο στάδιο με το λεωφορείο ο προπονητής μου Δημήτρης Ευαγγελόπουλος μου έδειξε από το παράθυρο κάποιους αγρότες που έκαναν εργασίες στα χωράφια τους και μου είπε : «Θυμήσου ότι και εσύ από εκεί ξεκίνησες και οι γονείς σου είναι ακόμη εκεί, στο χέρι σου είναι να μην γυρίσεις εκεί και να τους κάνεις περήφανους…». Το ψυχολογικό κλικ μόλις είχε συμβεί. Η ώρα της προθέρμανσης κυλούσε βασανιστικά αργά. Ήθελα να τρέξω τώρα!!! Η ψυχή μου ήταν ήδη στον βατήρα. Στην διάρκεια της κούρσας ήμουν «μόνος». Δεν υπήρχε, δεν είδα, δεν ένιωθα κανέναν άλλο, έβλεπα μόνο τον τερματισμό και την νίκη. Ναι, είχα πιστέψει πως μόνο η νίκη υπήρχε για μένα. Και συνέβη!!!
Συναισθήματα απερίγραπτα που μέχρι και σήμερα όταν τα ανασύρω από την μνήμη μου ανατριχιάζω. Ευχαριστώ Θεέ μου!!!
Δύο χρόνια αργότερα, το 2000, κατάφερα μετά από ένα μεγάλο χειρουργείο στον αχίλλειο, στην τελευταία κούρσα πρόκρισης να πιάσω το αυστηρό όριο πρόκρισης του ΣΕΓΑΣ με 6”65. και έτσι θα είχα τη χαρά να συμμετέχω σε μια ακόμη διοργάνωση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ήδη θεωρούσα ότι ο στόχος της επιστροφής σε υψηλό επίπεδο είχε επιτευχθεί και μόνο με τη συμμετοχή μου.
Στον προκριματικό σημειώνω επίδοση 6”62 και περνάω στον ημιτελικό. Κοιτάζοντας τις επιδόσεις των συναθλητών μου άρχισε να στροβιλίζει στο μυαλό μου η ιδέα του τελικού. Βρε μπας… Πάμε να το προσπαθήσουμε. Ημιτελικός, ωραία εκκίνηση, 6”57 και είσοδος στον τελικό. Καλά, πετούσα περισσότερο και από το χρυσό που είχα πάρει δυο χρόνια νωρίτερα. Ο στόχος είχε επιτευχθεί και με το παραπάνω. Ξανάρχεται λοιπόν ο Ευαγγελόπουλος και μου λέει: «Σήμερα θα το κρεμάσεις (το μετάλλιο)».. Αυτά γούσταρα, τα δύσκολα με πόρωναν… Πάμε να το κάνουμε.
Τέλεια εκκίνηση, ισοφάριση του ατομικού μου ρεκόρ με 6”54 και 3η θέση. Δικαίωση της πίστης σε μένα όσων με αγαπούν. Δικαίωση και των κόπων μου για επαναφορά μετά από ιατρεία, χειρουργεία, φυσικοθεραπείες, αποκατάσταση κ.τ.λ. Όχι η καλύτερη , όχι η μεγαλύτερη, αλλά σίγουρα η σημαντικότερη και με μεγαλύτερη αξία στιγμή της καριέρας μου.
Εύχομαι ειλικρινά στα παιδιά μας που συμμετέχουν στο Τορούν να ζήσουν τόσο έντονες στιγμές και νίκες που θα κάνουν συγκινημένοι ανασκόπηση μετά από 20+ χρόνια, όπως εγώ σήμερα.
Η αναγέννηση του στίβου έρχεται.
Ο στίβος μας ενώνει!!!
*Κάτοχος του Πανελλήνιου ρεκόρ, πρωταθλητής Ευρώπης, υποψήφιος με την Τασούλα Κελεσίδου στις προσεχείς εκλογές του ΣΕΓΑΣ.
