Εννέα Φεβρουαρίου του 2014 έγραφε το ημερολόγιο όταν έγινε γνωστή η είδηση ότι ο Κώστας Χριστοφορίδης έφυγε από τη ζωή. Ήταν μόλις 47 ετών.
Τέσσερα χρόνια μετά και ακόμα πολλοί δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο άνθρωπος αυτός που πρόσφερε τόσα πολλά στον Εθνικό και στο ποδόσφαιρο της Αλεξανδρούπολης δεν είναι κοντά μας.
Ο Χριστοφορίδης υπηρέτησε τον Εθνικό αρχικά ως ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια ως προπονητής και παράγοντας, αφήνοντας το μοναδικό του στίγμα στις ακαδημίες του συλλόγου όπου και έκανε εξαιρετική δουλειά.
Ήταν ένας άνθρωπος που αγάπησε τον Εθνικό πάρα πολύ και το έδειχνε καθημερινά με κάθε του πράξη.
Η κίνηση της διοίκησης του Εθνικού να δώσει το όνομα του στις αθλητικές της εγκαταστάσεις ένας φόρος τιμής για τον Κώστα και μία εξαιρετική κίνηση.
Μερικά βιογραφικά στοιχεία…
Ο Κώστας από την ηλικία των 11 ετών εντάχθηκε στην ομάδα του Εθνικού κι από τότε έγινε αναπόσπαστο κομμάτι του. Το 1977 εντάσσεται στην Ακαδημία (στα “τσικό”) και κατόπιν για τουλάχιστον 10 χρόνια συνεχίζει ως βασικός στην μεγάλη ομάδα, που τότε έπαιζε στην Γ’ Εθνική. Μάλιστα διετέλεσε και αρχηγός της. Ο Κώστας γρήγορα ξεχώρισε για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες πράγμα που τον έστειλε στην Εθνική ομάδα παίδων και αργότερα στην Εθνική ομάδα νέων. Ως συμπαίκτες του είχε κι άλλα γνωστά ονόματα του Εθνικού, με μεγάλη καριέρα, όπως τον Μ.Ουζουνίδη, Σ.Μαυρομάτη, Ντ.Νικολαϊδη κλπ. Την ποδοσφαιρική περίοδο 1992-93 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ως παίκτης, αλλά συνέχισε καθημερινά να δίνει το “παρών” στα γήπεδα. Για αρκετό χρονικό διάστημα πέρασε και από την θέση του Γενικού Αρχηγού της ομάδος.
Το SportsAddict επικοινώνησε με ανθρώπους που τον γνώριζαν πολύ καλά, υπήρξαν φίλοι, συμπαίκτες και συνεργάτες του και τους ζήτησε να μιλήσουν για αυτόν.
Παναγιώτης Βαλσαμίδης: «Δεν ήθελε να χάνει ούτε στο τάβλι»
«Τον Κώστα τον γνώρισα πριν 30 χρόνια, όταν ήταν παίκτης του Εθνικού μαζί με τον Ντέμη (Νικολαΐδη) και πολλά άλλα αξιόλογα παιδιά», μας λέει ο παράγοντας του Εθνικού Παναγιώτης Βαλσαμίδης και συνεχίζει:
«Ήταν παικταράς με τσαμπουκά, δεν καταλάβαινε τίποτα μέσα στο γήπεδο. Φυσικά αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο γιατί παθιαζόταν και έδινε τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο για την ομάδα και τη φανέλα που φορούσε. Δεν ήθελε να χάνει ούτε στο τάβλι. Αργότερα, πάντα εντός Εθνικού, βοηθούσε από κάθε πόστο, στο γήπεδο που έμελλε να πάρει το όνομα του (Μαρακανά, πλέον «Κώστας Χριστοφορίδης»).
Ο Κώστας είχε φοβερό χιούμορ, πετούσε απίστευτες ατάκες, ειδικά προς τους διαιτητές. Ήταν πάντα χαμογελαστός. Την χρονιά που όλα πήγαιναν ρολόι (2013-14) και η ομάδα είχε πάρει φόρα προς την Γ’ Εθνική, ήταν πολύ χαρούμενος που θα ξανά ανέβαινε ο αγαπημένος του Εθνικός σε αυτή την κατηγορία. Δυστυχώς στην Γ’ Εθνική δεν ήταν κοντά μας.
Είναι μία μεγάλη απώλεια και σίγουρα έχω πολλές αναμνήσεις που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Βλέπω στο κυλικείο του γηπέδου μας την φωτογραφία του και σκέφτομαι πόσο μας λείπει».
Γιώργος Σαριανίδης: «Ο Χριστοφορίδης ήταν ο Μπεκενμπάουερ του Εθνικού»
«Τον Κώστα τον γνώρισα από τις ακαδημίες του Εθνικού (εγώ ήμουν μεγαλύτερος σε ηλικία) όταν είχε ξεκινήσει με τον Νικολαΐδη, τον Μαυρομάτη και άλλα παιδιά. Ήταν ο πιτσιρικάς που τον βλέπαμε και λέγαμε εκείνη την εποχή ότι ήταν ο Μπεκενμπάουερ του Εθνικού», μας λέει ο καλός του φίλος, συμπαίκτης και προπονητής στις ακαδημίες του Εθνικού Γιώργος Σαριανίδης και συνεχίζει:
«Ο Κώστας ήταν απ’ τα καλύτερα παιδιά που υπήρχαν τότε στον Εθνικό. Κάναμε πολύ παρέα, στην πορεία γίναμε και συνάδελφοι στην υπηρεσία. Ήταν ένα παιδί που αγάπησε πάρα πολύ τον Εθνικό. Στη συνέχεια έγινε προπονητής στις ακαδημίες, ήταν πάντα κοντά στον Εθνικό, ήταν το στήριγμα αυτής της ομάδας και δεν έχει φύγει ποτέ από τον Εθνικό. Τον θυμόμαστε και θα τον θυμόμαστε και η κίνηση του Εθνικού να δώσει το όνομα του στο Μαρακανά ήταν πολύ σωστή. Άξιζε αυτή η τιμή στον άνθρωπο αυτό».
«Ήταν η ψυχή της ομάδας»
Σαν χαρακτήρας ήταν παίκτης με τσαμπουκά, έδινε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και νομίζω πως αδικήθηκε κιόλας. Θα πω ένα περιστατικό που λίγοι το γνωρίζουν. Κάποια στιγμή είχε κληθεί στην Εθνική Νέων, αλλά δυστυχώς τότε η διοίκηση έστειλε άλλον αντί για τον Κώστα και έτσι δεν είχε προχωρήσει. Κάτι που επίσης λίγοι γνωρίζουν είναι ο λόγος για τον οποίο έφυγε από τη ζωή. Ο λόγος ήταν ένα χτύπημα που είχε δεχτεί καθώς είχε ένα σκίσιμο στο πόδι πριν αρκετά χρόνια και το οποίο τον επηρέασε αργότερα. Ήταν πολύ καλός παίκτης και μπορούσε να παίξει και στην Α’ Εθνική για μένα. Είναι μεγάλη απώλεια ο Κώστας και τουλάχιστον στον Εθνικό δύσκολα θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε αυτό το κενό. Ήταν πάντα εδώ, βοηθούσε οποιονδήποτε χρειαζόταν κάτι, ήταν η ψυχή της ομάδας.
«Μία από τις στιγμές που θυμάμαι με τον Κώστα»
Θυμάμαι όταν είχα φύγει από τον Εθνικό για να παίξω στο ΑΛΕΞ και παίξαμε αντίπαλοι. Κάποια στιγμή ο προπονητής με σήκωσε για ζέσταμα για να μπω στο παιχνίδι, το ματς είχε γίνει 2-1, μέχρι να μπω ο Εθνικός ήδη κέρδιζε 3-1. Τελικά μπήκα στο ματς και έκανα μία ντρίπλα στον Κώστα, τον πέρασα και γυρνάει και μου λέει: “Σε άφησα επειδή ήσουνα δικό μας παιδί”. Επειδή όμως δεν είχα κάνει καλό ζέσταμα κάποια στιγμή κάτι συνέβη και φωνάζω τον Κώστα και του λέω τρέξε κάτι δεν πάει καλά. Και πραγματικά ήρθε δίπλα μου και μου στάθηκε. Και πολλά άλλα περιστατικά που θυμάμαι και στενοχωριέμαι που δεν είναι εδώ».
Πηγή φωτογραφιών: oldalexandroupoli.gr
* Ευχαριστούμε πολύ τους δύο ανθρώπους του Εθνικού κ.κ. Βαλσαμίδη & Σαριανίδη που μοιράστηκαν μαζί μας τις αναμνήσεις τους.
.
