Ανοιχτή επιστολή προς κάθε ενδιαφερόμενο με τίτλο “Το βόλεϊ και οι ζωές” έστειλε ο ΠΑΣΑΠ, το συνδικαλιστικό όργανο των αθλητών και των αθλητριών του βόλεϊ.
Αναλυτικά:
“Αγαπητοί/ες συμπολίτες και συναγωνιστές στην πιο μεγάλη μάχη του καιρού μας,
Επιλέγουμε αυτή την προσφώνηση και απευθυνόμαστε προς όλους, γιατί αντιλαμβανόμαστε πλήρως σε ποιό περιβάλλον και υπό ποιές συνθήκες διατυπώνουμε τις ανησυχίες και τα αιτήματά μας.
Αντιλαμβανόμαστε ότι εσείς της πολιτικής ηγεσίας καλείστε να αντιμετωπίσετε έναν εχθρό που δεν γνωρίζετε, με τρόπους που ανακαλύπτετε στην πορεία, για να προφυλάξετε όλους εμάς. Παράλληλα, ότι προσπαθείτε να κρατήσετε ζωντανή την οικονομική δραστηριότητα, μέρος της οποίας είναι και ο αθλητισμός. Αλλά εδώ που τα λέμε, στην περίπτωση του αθλητισμού το έχετε κάνει με τρόπο που αφήνει στο περιθώριο μεγάλες ομάδες επαγγελματιών και μη επαγγελματιών. Είναι απολύτως κατανοητό ότι δε μπορούσατε να μην «ανοίξετε» τη Super League 1, γιατί η οικονομική και πολιτική ζημιά θα ήταν δυσβάσταχτη. Κατανοούμε ότι το ίδιο πράξατε και με την Basket League, γιατί εγκαίρως πίεσε. Είναι σαφές ότι δε γίνεται να ανοίξετε τα πάντα, δεν είμαστε παράφρονες, ούτε ζούμε σε άλλον πλανήτη. Αντιλαμβανόμαστε ,όμως, ότι όπου φτωχός κι η μοίρα του.
Δυστυχώς, η Volley League έχοντας προτείνει υγειονομικό πρωτόκολλο και έχοντας εξασφαλίσει συνεχείς ελέγχους με test στα πρότυπα των πρωταθλημάτων που συνεχίζονται, δε μπόρεσε να σας πείσει-πιέσει. Μετά από ένα μήνα θέλουμε να ακούσετε τις ανησυχίες μας, γιατί οι επαγγελματίες του βόλεϊ βρισκόμαστε στο τραγικό σημείο να σωθούμε από τον Covid-19, αλλά να διαλυθούμε από την οικονομική ανέχεια και την πλήρη απραξία. Μαζί μας και το βόλεϊ στο σύνολό του. Ζητάμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας να μπούμε άμεσα σε διαδικασία επανέναρξης με όποιες προσθήκες κρίνετε σε όσα σας έχουν προταθεί από τις αρμόδιες αρχές του αθλήματος μας.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ. Η αθλητική μας ζωή είναι ορισμένου χρόνου, ελάχιστων απολαβών και πλέον την έχετε βάλει σε αναστολή ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ. Κι εμείς ,όπως και όλοι οι πολίτες, ανησυχούμε για τους συγγενείς μας, τους εαυτούς μας , τους φίλους μας. Δεν επιθυμούμε ούτε να σκοτώσουμε κανέναν, ούτε να αυτοκτονήσουμε μεταφέροντας τον ιό. Απαιτούμε όμως να επιβιώσουμε. Κι εμείς και το άθλημά μας. Θέλουμε χρονοδιάγραμμα και επανεκκίνηση επανεκτιμώντας όλα τα δεδομένα. Εμείς θα τηρήσουμε όσα ζητήσετε. Μην αφήνετε το βόλεϊ να πεθάνει (σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο) επειδή απλώς δεν έχουμε διοικητικά εξίσου δυνατή φωνή και επιρροή με άλλους.
Ταυτόχρονα, απευθυνόμαστε στις δικές μας αρμόδιες αρχές. Στη Λίγκα και στην ΕΟΠΕ. Μαζί ας δώσουμε τη λύση, θωρακίζοντας τους όρους διεξαγωγής των πρωταθλημάτων μας, ξαναβάζοντας με κανόνες άνδρες, γυναίκες, εθνικές ομάδες και ηλικιακά κλιμάκια στο γήπεδο. Σταδιακά και με πρόγραμμα. Δε μπορούμε να περιμένουμε πότε θα μας θυμηθούν. Πρέπει εμείς να τους θυμίσουμε την παρουσία μας και την υπευθυνότητά μας. Επαγγελματίες αθλητές και προπονητές, ερασιτέχνες, αθλήτριες, παιδιά είμαστε όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας σαπίζοντας, ανύμποροι να ζητήσουμε να προπονηθούμε και να παίξουμε με όρους και κανόνες. Εμείς δεν έχουμε καν σωματική επαφή.
Είμαστε λιγότεροι. Πιο ελεγχόμενοι. Αν δεν κινητοποιηθούμε, αν δεν οργανωθούμε, αν δεν τους πείσουμε, θα τελειώσουμε. Όλοι μαζί, ελάτε να δουλέψουμε. Το μελημά σας δε γίνεται πια να είναι τα λεφτά που θα πάνε στα σωματεία. Ο αγώνας δεν είναι προεκλογικός. Είναι αγώνας επιβίωσης. Για μια φορά ας είμαστε ενωμένοι και σοβαροί. Για να μας πάρουν στα σοβαρά.
Η Volley League μπορεί και πρέπει άμεσα να δείξει το δρόμο. Και να ακολουθήσουν με χρονοδιάγραμμα όλοι οι υπόλοιποι. Τη στιγμή που το πρόβλημα της χώρας μοιαζεί να είναι αποκλειστικά η εστίαση και το εμπόριο (εκεί που έτσι κι αλλιώς θα υπάρχει συνωστισμός), εμείς που και αποστάσεις τηρούμε και τεστ κάνουμε και χωρίς κόσμο θα παίζουμε, είμαστε εντελώς εκτός κάδρου. Ζητάμε να μπούμε στο κάδρο.
Γιατί αν πεθάνει ο αθλητισμός, θα πεθάνει η κοινωνία. Μακροπρόθεσμα πολλοί/πολλές θα εγκαταλείψουν, τα παιδιά πια δε θα στρέφονται στα γήπεδα και τελικώς θα γεμίσουμε νεκροζώντανους επαγγελματίες, εξαφανισμένους ερασιτέχνες και παιδιά υπέρβαρα βυθισμένα στο Netflix, τον καναπέ και το κινητό.
Κατανοούμε πλήρως όσα ζούμε, τους κινδύνους, τις ανησυχίες μας. ΔΕΝ κατανοούμε ότι δε μας υπολογίζετε καν. Κατανοήστε κι εσείς ότι άλλη αναστολή δεν παίρνει.
ΠΑΣΑΠ εκ μέρους των αθλητών και αθλητριών του βόλεϊ με την ελπίδα ότι εκφράζουμε όλο το αθλητικό κίνημα”.
