Στο SportsAddict.gr μίλησε αποκλειστικά ο χρυσός Παραολυμπιονίκης, Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης. Ο Εβρίτης κολυμβητής, τιμήθηκε απ’ την Ο.Ε. του 25ου Επετειακού Δ.Σ.Φ.Α.Α., με το βραβείο “Νίκος Σαμαράς” και επί τη ευκαιρία μας μίλησε για τον μεγάλο στόχο του Μεξικό, τα άλλα τα τουρνουά που προηγούνται, καθώς επίσης αναφέρθηκε και στην εισαγωγή του στη Σχολή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στη σχέση αναπηρίας και αθλητισμού, μιας και υπήρχε ενταγμένη Ημερίδα με τίτλο Αθλητισμός & Αναπηρία στις εργασίες του Συνεδρίου.
Καταρχάς, θέλω να μου πεις πως αισθάνεσαι για το βραβείο που παρέλαβες στο πλαίσιο του επετειακού Διεθνούς Συνεδρίου της ΣΕΦΑΑ. Και ένα βραβείο με το όνομα ενός τεράστιο αθλητή, του αείμνηστου Νίκου Σαμαρά.
Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης: “Χαίρομαι πολύ καταρχάς που θα με βραβεύσει το πανεπιστήμιό μου! Για τα επόμενα χρόνια θα είναι το ακαδημαϊκό στέκι μου και με τιμά που οι καθηγητές μου, με έκριναν άξιο να παραλάβω το βραβείο αυτό. Ελπίζω να φανώ στο μέλλον, άξιος του βραβείου αυτού, με τις αθλητικές μου επιδόσεις και την εν γένει συμπεριφορά μου. Όσο για τον Νίκο Σαμαρά, πραγματικά τι να πω; Είναι τιμή μου, απλά!”
Επισήμανες την πολύ στενή σχέση που έχεις πλέον με τη ΣΕΦΑΑ και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, όντας απ’ την αρχή του ακαδημαϊκού έτους, φοιτητής του Ιδρύματος. Πως αλήθεια καταφέρνεις και διαχειρίζεσαι τον πρωταθλητισμό στο ανώτατο πραγματικά επίπεδο, με σπουδές σε ένα Α.Ε.Ι. με απαιτήσεις;
Δ.Μ.: Για να είμαι ειλικρινείς, όπως αντιλαμβάνεστε, το πανεπιστήμιο αυτή τη στιγμή είναι σε δεύτερη μοίρα, καθώς ο πρωταθλητισμός σε αυτό το επίπεδο έχει τεράστιες απαιτήσεις. Εννοείται όμως δεν υποβαθμίζω την σπουδαιότητα των σπουδών μου και είμαι διατεθειμένος, να αφοσιωθώ σ’ αυτό, μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος μου στις πισίνες.
Έρχονται τώρα Δημοσθένη πολύ μεγάλες διοργανώσεις. Νιώθεις κάποιο άγχος στους ώμους σου όντας αυτήν την στιγμή ο κορυφαίος; Αισθάνεσαι πως πρέπει να επιβεβαιώσεις πως το χρυσό στην Παραολυμπιάδα, μόνο τυχαίο δεν ήταν; Και δεν μιλάω για επανάληψη του ίδιου μεταλλίου (που σίγουρα μπορείς να το επαναλάβεις) αλλά για μία θέση στο βάθρο που αποτελεί τεράστια επιτυχία.
Δ.Μ.:“Ο πρώτος στόχος είναι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑμεΑ, που θα διεξαχθεί στην Πτολεμαΐδα, τις αρχές του Ιούνη. Αυτό θα είναι ένα τεστ για να δούμε, μαζί με τον προπονητή μου, Τάσο Καλλιτσάρη, σε τι κατάσταση βρισκόμαστε. Έπειτα ακολουθεί το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κολύμβησης Ανδρών-Γυναικών, όπου και εκεί θα δούμε κάποια πράγματα. Σειρά έχει το τουρνουά του Βερολίνο, με τις απαιτήσεις να είναι υψηλές, καθώς θα χρειαστεί να κάνω τρεις πολύ καλούς χρόνους, ώστε στο Μεξικό να πάμε με καλή κατάταξη. Έπειτα και απ’ αυτό το τουρνουά, μπαίνουμε σε τροχιά Μεξικό. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να φορμαριστούμε την κατάλληλη περίοδο και να βγάλω “ασπροπρόσωπους” όλους όσοι με πιστεύουν. Πάμε για το καλύτερο δυνατόν!”
Ορμώμενος πάλι από αποστροφή του λόγου σου, θα σε ρωτήσω για την πολύ στενή σχέση που έχεις αναπτύξει με πολύ κόσμο. Το είδαμε και στην υποδοχή που σου επιφύλαξαν, στο Δημόκριτος (σ.σ. ο αερολιμένας Αλεξ/πολης) . Δεν το χουμε δει με πολλούς αθλητές το φαινόμενο να τους αγαπάει τόσος κόσμος. Ένα σχόλιο;
Δ.Μ.: “Ένα απ’ τα βασικά κομμάτια για μία επιτυχία οποιουδήποτε αθλητή, είναι η ψυχολογία. Είμαι ευγνώμων για την αγάπη τους και θα προσπαθώ πάντα να την ανταποδίδω!”
Κλείνοντας, τη συνέντευξή μας, θα ήθελα να σε ρωτήσω, αν αισθάνεσαι μειονεκτικά, με οποιονδήποτε τρόπο, απέναντι σε συνανθρώπους σου, επειδή τυγχάνει να έχεις μία αναπηρία. Η απάντηση, είναι ευνόητη. Ο λόγος που στην κάνω, είναι για να την ακούσουν από δικά σου χείλη, συνάνθρωποί μας, με μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού αναπηρία, οι οποίοι αισθάνονται μειονεκτικά και είναι κλεισμένοι στο σπίτι. Και μην ξεχνάμε, πως και στο Συνέδριο της ΣΕΦΑΑ, ήταν ενταγμένη για πρώτη φορά, ημερίδα σχετική με την αναπηρία και τον αθλητισμό.
Δ.Μ.: “Ο μέσος άνθρωπος θεωρεί τους Ολυμπιακούς πιο δύσκολους απ’ τους Παραολυμπιακούς. Ακόμη κι’ αυτό δείχνει κάτι, για το πως αντιμετωπίζει η πλειοψηφία τα άτομα με αναπηρία. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Όσον αφορά συνανθρώπους μας με αναπηρίες, θα πρέπει να παραμερίσουν όσο το δυνατόν τα προβλήματά τους, πάσης φύσεως και να αγωνιστούν. Ο αθλητισμός είναι ο καλύτερος για να νιώσουν ευτυχία!”
