Ήρθε «αθόρυβα». Αδικα. Το βιογραφικό του…. φωτογράφιζε πως πρόκειται για έναν καλό παίκτη. Ξεκίνησε μέτρια. Λογικά, καθώς η Ξάνθη δεν έκανε καλή εκκίνηση. Τώρα όμως ο Τζόρτζιε Λάζιτς, όπως και όλη ομάδα του άλλωστε, καταθέτει τα διαπιστευτήριά της. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον έμπειρο μέσο.
Γεννημένος στη πόλη Βαγιέβο, μία μικρή πόλη της Σερβίας με πληθυσμό λίγο πάνω από 90.000 κατοίκους που όμως θεωρείται από τις πιο ωραίες της χώρας του, από μικρός ήταν
«κολλημένος» με την μπάλα. Εκεί στην κεντρική πλατεία όπου δεσπόζει το άγαλμα του Μίσιτς, έκανε τα πρώτα του… βήματα. Ξεκίνησε από την τοπική ομάδα και σταδιακά ανέβαινε level. Μάλιστα κάποια στιγμή υπήρξε συμπαίκτης με τα αδέρφια Τεόντοσιτς, αν και στην πορεία τα «έκλεψε» το μπάσκετ. Ο γνώριμός μας Μίλος άλλωστε, ήταν για χρόνια στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό. Αλλά ας γυρίσουμε στον πρωταγωνιστή μας.
Το 2005/06 σε ηλικία 23 ετών έκανε το «μπαμ» με την Μλάντοστ όταν και αναδείχθηκε εκ των κορυφαίων σκόρερ της δεύτερης κατηγορίας (σημείωσε 12 γκολ) και οι εμφανίσεις του δεν άφησαν… ασυγκίνητη την Παρτιζάν. Στο Βελιγράδι έμεινε 1,5 χρόνο, πήρε νταμπλ, κλήθηκε επί Κλεμέντε στην Εθνική της χώρας του και το καλοκαίρι του 2008 έφτασε η στιγμή να πάρει τον δρόμο της ξενιτιάς. Η Μέταλουργκ προσέφερε 500.000 ευρώ για την απόκτησή του και έφτασε στο Ντόνετσκ. Πλέον η Ουκρανία θα γίνονταν δεύτερη πατρίδα του.
Εκεί έμεινε από το 2009 μέχρι και την έναρξη του πολέμου. Αρχικά για μία εξαετία στην Μέταλουργκ και ύστερα για ένα μικρό χρονικό διάστημα στην Σταλ Καμιάνσκε. Οι δύσκολες στιγμές που πέρασε πριν από μερικούς μήνες η χώρα, τον ανάγκασαν να την εγκαταλείψει. Εκείνο το διάστημα μάλιστα περίμενε και τον διάδοχο. «Ηταν πολύ δύσκολα. Παράτησα τα πάντα. Σπίτι, αυτοκίνητο. Φύγαμε άρον, άρον», λέει εκείνος για την περιπέτεια που έζησε.
Κάπου εκεί τέθηκε επί τάπητος το ενδεχόμενο επιστροφής του στην Παρτιζάν, αλλά ο Λουτσέσκου που τον γνώριζε, τον έφερε στην Ξάνθη. «Είναι μία πολύ όμορφη πόλη. Ιδανική για την οικογένεια. Ο κόσμος είναι πολύ ‘ζεστός’ και ευγενικός», θα πει ο ίδιος στο gazzetta.gr, για τις πρώτες εντυπώσεις του από την Ελλάδα. Οπου το τελευταίο διάστημα έχει εγκατασταθεί πλέον μόνιμα και η σύντροφός του μαζί με τον μόλις επτά μηνών γιο του. Το επόμενο δεκάρι-εξτρέμ της οικογένειας; Ο χρόνος θα δείξει…
Ο έμπειρος χαφ μας εξήγησε και το «μυστικό» της φετινής πορείας της Ξάνθης. «Η ομάδα είναι πολύ δεμένη. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, αλλά ακόμη δεν έχουμε πετύχει κάτι. Απομένουν 20 ματς για να τελειώσει η σεζόν. Αλλά συνεχώς βελτιωνόμαστε», σχολίασε αρχικά. Οσο για τον στόχο που έχει, ήταν ξεκάθαρος. «Μπορούμε να μπούμε στην πεντάδα. Ολες οι ομάδες είναι πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο. Είμαστε σε θέση να κοντράρουμε τον οποιοδήποτε αντίπαλο», σχολίασε.
Ο Λάζιτς από την πρώτη στιγμή που θυμάται τον εαυτό του, ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Αλλά η μπάλα δεν είναι ο μόνος τομέας που έχει ταλέντο. Ο 33χρονος έχει κλίση στην μουσική και παίζει ντραμς με αρκετή επιτυχία. Οταν έχει ελεύθερο χρόνο θα βγει για φαγητό με την οικογένειά του, ενώ πίσω στην πατρίδα του θα τον δει κάποιος να ψαρεύει ή να παίζει μπάσκετ. Αλλωστε προέρχεται από αθλητική οικογένεια, καθώς έχει συγγενείς που ασχολούνται με τα σπορ, κυρίως με το χάντμπολ.
Στην Ουκρανία τον φώναζαν «ατσάλι», ενώ στην Ελλάδα πολλές φορές τον αποκαλούν «Τζόλε». Τόσο λόγω του ονόματός του που είναι Τζόρτζι, όσο προφανώς και επειδή παίζει και στην ίδια θέση με τον συμπατριώτη του Πέντραγκ Τζόρτζεβιτς (αγωνίζεται με την ίδια ευχέρεια τόσο «δεκάρι», όσο και εξτρέμ). Πρόκειται για ένα ευγενέστατο παιδί, που σε «κερδίζει» αμέσως. Μάλιστα φαίνεται πως θα μας απασχολεί για καιρό. Παρότι είναι πλέον 33 ετών, δεν κρύβει πως έχει μπροστά του τρία με τέσσερα χρόνια μπάλας ακόμα. Οι εμφανίσεις του με την φανέλα της Ξάνθης, το… επιβεβαιώνουν.
Πηγή: Gazzetta.gr
