Ο Παντελής Καπετάνος γεννήθηκε για να παίζει μπάλα. Και τώρα, στα 39 του, θα έδινε μέχρι και το τελευταίο του ευρώ για να γίνει και πάλι παιδί. Να βρεθεί στην ηλικία που έκλεινε τα μάτια και σκέφτονταν τον εαυτό του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, σ’ ένα Μουντιάλ, στο Champions League.
Το παιδί αυτό που όταν μεγάλωσε κατάφερε και υλοποίησε όλα του τα όνειρα. Επαιξε σε κορυφαίο επίπεδο, έγινε ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία της Στεάουα και της Κλουζ, προκάλεσε το θαυμασμό του Φέργκιουσον και έζησε μια ζωή που σήμερα πόσα και πόσα παιδιά ονειρεύονται.
Με τα όποια προβλήματα του παρουσιάστηκαν εκείνος ήταν έτοιμος να προσπεράσει και να περάσει στην επόμενη πίστα.
Όπως έκανε φεύγοντας από τον Ηρακλή, όπου άσκησε βέτο για να πάει στην ΑΕΚ και όχι στον ΠΑΟΚ όπως τον… διέταζαν να κάνει από την Γηραιό.
Όρθωσε το ανάστημά του όταν του είπαν ότι ο Δώνης δεν τον θέλει στην ΑΕΚ και άφησε ένα μεγάλο συμβόλαιο για να φύγει από την Ενωση, ενώ προερχόταν από απραξία λόγω τραυματισμού. Θα τον έλεγες τρελό. Κι ο ίδιος αυτό λέει. Όμως δεν μετανιώνει.
Το Gazzetta τον συνάντησε στην Πτολεμαΐδα, στην πόλη του, εκεί όπου μεγάλωσε και έχτισε τα όνειρό του. Φυσικά μίλησε για το «βάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω», για τη φάση με τη Ν. Κορέα στο Μουντιάλ αλλά και τα όσα έζησε σε μια καριέρα που δεν μπορεί να πιστέψει μέχρι και σήμερα ότι έχει τελειώσει.
Πάντως, σε μια τεράστια καριέρα με σχεδόν 400 συμμετοχές κατάφερε να σκοράρει 103 φορές, έχοντας και 31 ασίστ.
Δείτε μερικά απ’ όσα είπε για το πέρασμα του απο την Ξάνθη:
Από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκες ποιος είναι αυτός από τον οποίο θα ήθελες να πάρεις στοιχεία;
«Ο κορυφαίος είναι ο Λουτσέτσκου, έχει όλο το πακέτο. Τον ήξερα από τη Ρουμανία, μου έλεγαν τα παιδιά ότι είναι καλός σε όλα του και τον έζησα και στην Ξάνθη. Έχει όλο το πακέτο: Μπορεί να διαχειριστεί αποδυτήρια, παίκτες, ονόματα και μέσα στο γήπεδο μπορεί να κάνει πολύ καλή δουλειά».
Με τον Λουτσέσκου έχεις να μας πεις κάποιο ωραίο περιστατικό; Κάτι που σου έχει μείνει απ’ αυτόν σε προσωπικό επίπεδο.
«Ο Λουτσέσκου έβλεπε τον παίκτη πως είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Αν Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη πήγαινε καλά και την Πέμπτη όχι, τον φώναζε στο γραφείο του. Του έπιανε τη συζήτηση, του έλυνε το πρόβλημα και την Κυριακή ο παίκτης στον αγώνα ήταν μια χαρά. Το έκανε και με εμένα πολλές φορές. Με έπαιρνε τηλέφωνο την ώρα που κοιμόμουν το απόγευμα στο σπίτι. Μου έλεγε: “Πάμε για καφέ, σε θέλω”. Το ίδιο έκανε κι ο Γιώργος Κασναφέρης. Ήταν η περίοδος που νικούσαμε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ μέσα στην έδρα μας».
Επειδή θες να ασχοληθείς με την προπονητική, όμως, λογικά θα χρειαστεί να περάσεις απ’ αυτές τις κατηγορίες που γίνονται όσα έχεις στο μυαλό σου και σε απέτρεψαν από το να παίξεις μπάλα εκεί. Πέρα από τα στοιχηματικά, μπορεί να σου πει κάποιος πρόεδρος να βάζεις έναν παίκτη γιατί έχει σχέσεις με τους γονείς του ας πούμε. Πώς θα αντιδράσεις σε κάτι τέτοιο;
«Να πω αλήθεια, όσο έπαιζα ποδόσφαιρο ήμουν κατά σε όλα αυτά. Δεν υποχωρούσα ποτέ. Και μάλιστα με τον Γιώργο Κασναφέρη που τον είχα στην Ξάνθη, μαλώναμε συχνά στις αρχές. Ερχεται, λοιπόν, με πιάνει και μου λέει: “Ρε μαλάκα, να είσαι διπλωμάτης”. Ήμουν κάθετος. Τον Κασναφέρη στην αρχή δεν τον χώνευα αλλά μετά τον αγάπησα. Πλέον, έχω αναθεωρήσει σε πολλά. Κι αυτό που μου είπατε, το είδα εγώ από τον Μπεκάλι (ιδιοκτήτης της Στεάουα) στη Ρουμανία. Αυτός έπαιρνε τον προπονητή τηλέφωνο και έλεγε: “Θα βάλεις αυτούς, αυτούς και αυτούς”…».
Και παίρνεις την απόφαση να έρθεις στην Ελλάδα για την Ξάνθη.
«Ναι και ήμουν διστακτικός. Όταν πήγα προπονητής ήταν ο Τσιώλης και μετά ήρθε ο Λουτσέσκου. Ο αδερφός μου ήταν γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας και μου είπε να πάω. Αυτό που συνάντησα ήταν πολύ καλό. Ωραίες εγκαταστάσεις, οργάνωση. Η ομάδα είχε πολλούς Έλληνες, καλά παιδιά και είχαμε δημιουργήσει ένα πολύ καλό σύνολο. Δεν ξεκινήσαμε καλά. Πριν έρθει ο Λουτσέσκου, με πήρε τηλέφωνο και του είπα να έρθει. Του εξήγησα ότι είχαμε καλούς παίκτες και πως αν ερχόταν θα φτιάχναμε κάτι καλό. Στη συνέχεια πρωταγωνιστήσαμε για δύο χρόνια».
Από τον τελικό του Κυπέλλου τί θυμάσαι;
«Δεν είχα παίξει βασικός. Ο Λουτσέσκου ήθελε να πάει στα τρεξίματα με τον Βασιλακάκη και να μπω στο δεύτερο μέρος εγώ. Η ομάδα είχε κάνει πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, έπρεπε να είχαμε προηγηθεί. Αυτό δεν έγινε, μας πήρε λίγο από κάτω και απογοητευτήκαμε. Μπορούσαμε να έχουμε κάνει κάτι καλύτερο.
Εχω πάει σε τέσσερις τελικούς και δεν έχω πάρει ούτε έναν. ΑΕΚ-Ολυμπιακός στο Παγκρήτιο, Ξάνθη-Ολυμπιακός, στη Ρουμανία έχω πάει με την Στεάουα σε έναν τελικό Σούπερ Καπ κι έναν τελικό Κυπέλλου».
Αυτό το «βάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω» σε επηρέασε; Ήταν άδικο; Γιατί δεν έχεις βάλει και λίγα γκολ στην καριέρα σου…
«Δεν με επηρέασε… Το 100ό μου γκολ το έβαλα στην Ξάνθη. Αυτό το σύνθημα το έβγαλαν σ’ ένα ματς με τον Παναθηναϊκό. Εγώ τότε μπήκα σαν αλλαγή και ο κόσμος έβγαλε αυτό το σύνθημα. Δεν με επηρέασε όμως γιατί έφυγα γρήγορα από την Ελλάδα. Αν έμενα μπορεί και να με επηρέαζε. Ήμουν κρύος όμως. Πραγματικά δεν ένιωσα περίεργα. Εμένα το μόνο με ένοιαζε τότε ήταν να γίνω καλά γιατί είχα πρόβλημα».
