Η Στεφανία Καρακουλάκη, μέλος της γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας Ροδόπη ’87 μας παραχωρεί μια συνέντευξη για την προσωπική της ενασχόληση με το γυναικείο ποδόσφαιρο και για τις συνθήκες που επικρατούν στο άθλημα γενικά
Γεία σου Στεφανία.Για όσους δεν σε γνωρίζουν να αναφέρουμε πως κατάγεσαι από την πόλη της Καβάλας,το προσεχώς ακαδημαικό έτος θα είναι για εσένα το 4ο έτος φοίτησης στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής,ενώ αγωνίζεσαι εδώ και δύο χρόνια στη γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα Ροδόπη ’87 στη Κομοτηνή.
-Γεία και σε εσάς και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση
-Πες μας Στεφανία πότε άρχισες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο;
-Άρχισα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο στην ηλικία του Δημοτικού,όταν συμμετείχα στα τοπικά σχολικά πρωταθλήματα γυναικείου ποδοσφαίρου που οργάνωνε ο Δήμος.Μετέπειτα πήγα σε μία ακαδημία στη Καβάλα.Εκεί όλα τα παιδιά της ακαδημίας όπως σχεδόν σε όλες τις τοπικές ακαδημίες ήταν αγόρια εκτός από εμένα και άλλο ένα κορίτσι.Από εκεί με είδε ένας προπονητής ο οποίος μου πρότεινε να πάω στην αμιγώς γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα της Καβάλας.Δυστυχώς κάποια στιγμή κάποια επικριτικά σχόλια προς τη μεριά μου με έκαναν να παρατήσω το ποδόσφαιρο για κάποια χρόνια,αλλά στη συνέχεια βρήκα το θάρρος και ασχολήθηκα με αυτό που μου άρεσε.
-Αναφέρθηκες σε κάποια επικριτικά σχόλια που γινόντουσαν προς το πρόσωπό σου.Θα ήθελες να μας πεις κάτι για αυτό;
-Ουσιαστικά ήταν σχόλια που έκαναν κάποια άτομα,πέραν του στενού μου κύκλου και είχαν σχέση με το γεγονός πως ενώ ήμουν ένα μικρό κορίτσι έπαιζα ποδόσφαιρο,ένα άθλημα που στα μάτια μερικών είναι ένα αποκλειστικά ανδρικό άθλημα.Ωστόσο με τον καιρό έμαθα να τα ξεπερνάω,ενώ εκτός αυτού θα έλεγα πως πλέον πολλοί έχουν σταματήσει να πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο <<είναι μόνο για άντρες>>,όπως συνήθιζαν να λένε παλαιότερα
-Συνεπώς παρατηρούμε μια έντονη διάθεση εκ μέρους σου να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο πέρα και από την αντίθετη μερικές φορές κοινή γνώμη.Τί θεωρείς πως προσφέρει στο άτομο η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο;
-Κατά τη γνώμη μου,το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικοτέρα, τονώνει την αυτοπεποίθηση,ενώ επίσης βοηθάει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου,καλλιεργώντας τις κοινωνικές επαφές μεταξύ των ανθρώπων.Επίσης σε προσωπικό επίπεδο η συμμετοχή μου στη Ροδόπη ΄87 μου δίνει την αίσθηση πως ανήκω σε μία ομάδα έχοντας ελευθερία κινήσεων.Εκτός αυτού με πολλές συμπαίχτριες και συμφοιτήτριες στα ΤΕΦΑΑ κάνουμε και παρέα εκτός ομάδας.
-Σε τι θέση αγωνίζεσαι;
-Το <<καλό>> μου πόδι είναι το αριστερό,εμένα μου αρέσει να αγωνίζομαι ως δεξί εξτρεμ και να συγκλίνω με το αντίθετο πόδι.Γενικά θα έλεγα πως συγκαταλέγομαι στους επιθιτικογενείς παίκτες,ωστόσο την περσινή χρονιά αγωνίστηκα κυρίως στο αρ.άκρο της άμυνας λόγω έλλειψης ανθρ.δυναμικού στη εν λόγω θέση.
-Ας μιλήσουμε τώρα για την ομάδα που αγωνίζεσαι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο,την Ροδόπη ‘87
-Η Ροδόπη ΄87 πέρσυ αγωνίστηκε στη Β εθνική κατηγορία τερματίζοντας στη δεύτερη θέση,γεγονός που τις στέρησε την άνοδο,αφού μόνο η πρώτη του ομίλου προβιβάζεται. Πέρσι ο όμιλος περιλάμβανε 10 ομάδες,σε αντίθεση με την ερχόμενη σεζόν που κατά πάσα πιθανότητα οι ομάδες θα αυξηθούν σε 18.Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την προπονήτρια της ομάδας μας,Βίκυ Περιβορολοπούλου και την διοίκηση που ήταν δίπλα μας αρωγοί σε όλο αυτόν τον μακρύ δρόμο που περάσαμε πέρσι.
-Συνεπώς η ομοσπονδία σκέφτεται να κάνει ένα πρωτάθλημα με 34 παιχνίδια.Όχι και λίγα.Πώς είναι η ζωή μιας ποδοσφαιρίστριας στα πλαίσια της ομάδας από την αρχή της προετοιμασίας μέχρι και το τέλος της σεζόν,πόσες προπονήσεις κάνετε;
-Η προετοιμασία ξεκινάει συνήθως στις αρχές Σεπτεμβρίου και οι επίσημοι αγώνες στην αρχή του Οκτωβρίου,ενώ μπορεί να φτάσει η έναρξη της σεζόν μέχρι και Νοέμβρη,αναλόγως του αριθμού των συμμετέχοντων ομάδων.Μέσα στη χρονιά κατά κύριο λόγο κάνουμε 3 φορές την εβδομάδα προπόνηση.Επιπλέον πέρσυ η ομάδα συνεργαζόταν και με ένα τοπικό γυμναστήριο της Κομοτηνής όπου γινόταν κυρίως το μυϊκό κομμάτι της προπόνησης.Η ενασχόληση με το γυναικείο ποδόσφαιρο περιλαμβάνει και πολλές μετακινήσεις στο εσωτερικό,αφού πολλές αντίπαλες ομάδες στο πρωτάθλημα έχουν έδρα στη Θεσσαλονική,την Ξάνθη τις Σέρρες και αλλού.Η Ροδόπη ’87 πέρσυ είχε έδρα στο Κόσμιο,στην Κομοτηνή,ενώ από την νέα χρονιά θα αγωνίζεται στο γήπεδο του ΔΑΚ,στην πόλη της Κομοτηνής.
-Υπάρχει κάποια στήριξη από τους κρατικούς φορείς και την τοπική κοινωνία για αυτές τις μετακινήσεις,για τα έξοδα της ομάδας;
-Δυστυχώς η στήριξη από την Πολιτεία πολλές φορές δεν επαρκεί για την κάλυψη των εξόδων της ομάδας.Γενικά παρατηρείται μια κάποια παραμέληση-υποτίμηση του γυναικείου ποδοσφαίρου από την Πολιτεία,ιδίως δε στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης.Αναφορικά με την στήριξη από τον ντόπιο πληθυσμό θα μπορούσα να πω πως είναι σε ικανοποιητικό βαθμό,ιδίως δε συγκριτικά με την στήριξη σε άλλες ομάδες από τους εκεί ντόπιους πληθυσμούς όπου τα πράματα είναι ακόμα πιο δραματικά.Ωστόσο τη νέα χρονιά δυστυχώς η κατάσταση να χειροτερεύση για όλες τις ομάδες,αφού με τη επικείμενη συγχώνευση των ομίλων θα είναι απαραίτητες και οι μετακινήσεις σε ακομά πιο μακρινούς προορισμούς(π.χ. Βόλο),όπου η διανυκτέρευση που συνηθίζεται θα αυξήσει σε σημαντικό βαθμό τα έξοδα των ομάδων
-Άρα θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η ενασχόληση με το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι κυρίως ερασιτεχνική δίχως χρηματικά ανταλλάγματα,αντίθετα με ό,τι ισχύει στο ανδρικό ποδόσφαιρο ανάλογων κατηγοριών.
-Σαφώς!Η συντριπτική πλειοψηφία των αθλητριών αγωνίζεται ερασιτεχνικά στο γυναικείο ποδόσφαιρο.Θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να έχεις ως μοναδικό επάγγελμα το ποδόσφαιρο.Δεν βγαίνουν τα κουκιά,τα προς το ζην,τουλάχιστον στην Ελλάδα,καθώς στο εξωτερικό τα πράματα είναι σαφώς καλύτερα,όπου παρέχονται οι ευκαιρίες να ασχοληθεί κάποια επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο.
-Και στην περίπτωση σου;Πώς βλέπεις την μελλοντική σου ενασχόληση με το ποδόσφαιρο;Θα μπορούσε να αποτελεί το μελλοντικό σου επάγγελμα;
-Δεν θα μπορούσα να πω πως είναι ένα ενδεχόμενο που θα απέρριπτα, Βέβαια θα πρέπει να συνυπολογίσω και το οικονομικό κομμάτι αφού ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν πιθανό μόνο στο εξωτερικό,όπως προείπα
Ωστόσο για εμένα προέχει η φοίτησή μου στη σχολή των ΤΕΦΑΑ,ενώ επίσης σκέφτομαι και για ένα μεταπτυχιακό πάνω στο αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία. -Άλλη μια κατηγορία ατόμων που δυστυχώς για πολλούς δεν έχουν <<δικαίωμα>> σε κάποια αθλήματα,όπως οι γυναίκες στο ποδόσφαιρο
-Ακριβώς!Δυστυχώς η στάση πολλών ατόμων απέναντι στο διαφορετικό είναι μερικές φορές απόλυτη και αδιάλλακτη σε υπερβολικό βαθμό
-Δυστυχώς είναι ένα φαινόμενο της κοινωνίας μας που μας θλίβει.Ας ελπίσουμε πως η στάση αυτών των ανθρώπων θα αλλάξει προς το καλύτερο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη θεωρώ πως δεν μπορείς να στερήσεις την ενασχόληση κάποιου ατόμου με ένα άθλημα,εφόσον του αρέσει.
-Σε ευχαριστούμε θερμά Στεφανία για την συνέντευξη που μας παραχώρησες και ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε εσένα και την ομάδα σου!Να είσαι πάντα καλά!
-Σας ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια!
