Με βασικό τίτλο «Το κολαστήριο της ενόργανης», κυκλοφορεί σήμερα η «Εφημερίδα των Συντακτών».
Στην ανοιχτή επιστολή τους στην ΠτΔ, όπως αναφέρει η εφημερίδα, καταγγέλλουν βασανιστήρια:
- Από το 1985: Θύματα, παιδιά τρυφερής ηλικίας έως πρωταθλητές ζητούν την παρέμβαση της Πολιτείας και είναι στη διάθεση των αρμόδιων φορέων
- Τραβούσαν τα μικρά κορίτσια από το αιδοίο για να τους δείξουν «πώς να κάνουν σωστά την άσκηση»
- Άρπαζαν από τα μαλλιά τα κοριτσάκια και τα έσερναν ενώ αυτά έκλαιγαν ασταμάτητα
- Υποσιτισμός μέχρι λιποθυμίας
- Μας χτυπούσαν με σφαλιάρες στο πρόσωπο και κλοτσιές
- Oδηγούσαν τους «ανυπάκουους» σε χώρους όπου δεν τους έβλεπαν άλλοι
- Αφαιρούσαν τα προστατευτικά στρώματα κατά τη διάρκεια της άσκησης ώστε ο αθλητής να χτυπήσει
Το σχόλιο της εφημερίδας είναι:
«Ακούγεται σαν τραγική ειρωνεία. Χθες ο ΟΗΕ τίμησε την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη. Χθες 22 αθλήτριες και αθλητές της ενόργανης γυμναστικής έκαναν συγκλονιστικές αποκαλύψεις για όσα συμβαίνουν πίσω από τα φώτα που λούζουν τους πρωταθλητές με το εθνόσημο πάνω στο βάθρο.
Ξυλοδαρμοί, εξευτελισμοί, ταπεινώσεις, υποσιτισμός, σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Τα γεγονότα που περιγράφουν στην επιστολή που έστειλαν στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στον πρωθυπουργό δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ένα «σύστημα».
Παρόμοιες αποκαλύψεις γίνονται τον τελευταίο καιρό παντού. Τον Φεβρουάριο, 17 πρώην αθλήτριες στη Μ. Βρετανία κατέθεσαν μηνύσεις κατά της γυμναστικής ομοσπονδίας τους, καταγγέλλοντας πως έπεσαν θύματα επιθέσεων από προπονητές τους. Πριν από λίγους μήνες, στη Γερμανία η παγκόσμια πρωταθλήτρια στη δοκό Πολίν Σέφερ κατήγγειλε την προπονήτριά της για άσκηση ψυχολογικής βίας, καψώνια και παροχή φαρμακευτικής αγωγής χωρίς τη συμβουλή γιατρού επί χρόνια.
Ακολούθησαν δύο αθλήτριες της ενόργανης, ενώ καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση στην κολύμβηση και στο μποξ συνταράζουν την κοινή γνώμη. Ο γιατρός της γυμναστικής ομοσπονδίας των ΗΠΑ Λάρι Νάσαρ καταδικάστηκε σε 60 χρόνια κάθειρξη, μετά τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση περισσότερων από 100 αθλητριών στις τρεις δεκαετίες της θητείας του.
Η έκταση της βίας αποκαλύπτεται σιγά σιγά στην Ελλάδα μετά τις γενναίες αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου, που ενέπνευσαν γυναίκες και άνδρες να καταγγείλουν βιασμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, εργασιακό εκφοβισμό, σωματικές και ψυχολογικές κακοποιήσεις.
Οι αθλητές και οι αθλήτριες της ενόργανης στην επιστολή τους δείχνουν πως η βία που υπέστησαν ήταν ένα «κοινό μυστικό» και δεν αφορούσε μόνο όσα παιδιά προορίζονταν για πρωταθλητές, αλλά ήταν μέρος της επικρατούσας κουλτούρας.
Το φαινόμενο της βίας απαιτεί συντονισμένες κινήσεις όχι μόνο στο ελληνικό, αλλά και στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και η αντιμετώπισή του απαιτεί πολύ περισσότερα από τις επικοινωνιακές πιρουέτες της κυβέρνησης για αυστηροποίηση των ποινών για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας.
Οπως σωστά επισημαίνει η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, «στοχεύει μόνο στον κατευνασμό της κοινής γνώμης (…) χωρίς να εξετάζει τη βάση του προβλήματος, δηλαδή τους παράγοντες που συντείνουν αφ’ ενός στην αδυναμία-απροθυμία για καταγγελία και αφ’ ετέρου στην ανεπάρκεια των δομών υποδοχής και στη βραδύτητα του συστήματος απονομής δικαιοσύνης».
