Το όνομα του Πασχάλη Πεχλεβανούδη θα πάρει το γήπεδο των Μεταξάδων στο Διδυμότειχο.
Με αυτό τον τρόπο θα τιμηθεί η μνήμη ενός ανθρώπου που πρόσφερε τα πάντα στην Αναγέννηση Μεταξάδων και έφυγε τον περασμένο Αύγουστο από την ζωή, βυθίζοντας στο πένθος τον οικισμό και την ομάδα ποδοσφαίρου.
Το Μεγάλο Σάββατο 19 Απριλίου στις 11:00 στο γήπεδο των Μεταξάδων, θα πραγματοποιηθεί τελετή ονοματοδοσίας και θα διεξαχθεί φιλικός αγώνας.
Η Αναγέννηση μέσα από την σελίδα της στο Facebook αναφέρει:
Η απώλεια ενός ανθρώπου μάς αφήνει πάντα ένα αναντικατάστατο κενό. Μέσα από αυτή, ωστόσο, γεννιέται μια σύνδεση που δεν γνωρίζει όρια.
Εν όψει της Τελετής Ονοματοδοσίας του γηπέδου Μεταξάδων σε «Αθλητικό Κέντρο Μεταξάδων Πασχάλης Πεχλεβανούδης», αποφάσισα να προβώ στην παρακάτω ανάρτηση, εκπροσωπώντας τη νέα γενιά, με απώτερο σκοπό να αναδείξω τη σπουδαιότητα αυτής της εκδήλωσης αλλά και κάποιες άγνωστες πτυχές για έναν άνθρωπο που για εμάς ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ!
Ο καθένας έχει μέσα του τον δικό του Πασχάλη, με τις ξεχωριστές προσωπικές ιστορίες. Το αστείρευτο χιούμορ του και το ιδιαίτερο δέσιμό με τη νεολαία τον έκαναν πάντα ιδιαίτερα αγαπητό. Με αυτόν τον τρόπο έφερε τους νέους κοντά στον αθλητισμό· αγάπησαν την ιδέα της Αναγέννησης Μεταξάδων και της ανιδιοτελούς προσφοράς στον τόπο. Μας παρακινούσε πάντα να συνεργαζόμαστε και να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τις κακές μας στιγμές με γέλιο και πλάκα, όπως συνήθιζε να κάνει ο ίδιος — με τον ίδιο τρόπο που, χρόνια αργότερα, κλήθηκε να αντιμετωπίσει την ασθένειά του: με θάρρος και όρεξη για ζωή.
Για τον Πασχάλη, το γήπεδό μας ήταν ένα δεύτερο σπίτι. Περνούσε αμέτρητες ώρες εκεί, δίπλα στην αγαπημένη του Αναγέννηση και στην προσπάθεια συντήρησής του. Ακόμη και με τη διάλυση της ομάδας, ήταν πάντοτε η μεγάλη του αγωνία. Η εξήγηση είναι διττή: ο προφανής λόγος είναι ότι βρίσκεται εντός του χωριού, με αποτέλεσμα οποιαδήποτε εικόνα παραμέλησης και αλλοίωσης της ομορφιάς των Μεταξάδων να μην είναι αποδεκτή. Επιπλέον, δεν αποτελούσε μόνο έναν χώρο άθλησης, αλλά πηγή έμπνευσης, ονείρων και, πάνω απ’ όλα, προπομπό για να ακούγονται οι Μεταξάδες σε όλο τον Έβρο.
Θα κλείσω με ένα γράμμα με αποστολείς όλους εμάς:
Αγαπημένε μας Πασχάλη,
Εμείς, τα δικά σου παντοτινά παιδιά, με αυτήν μας την κίνηση, σου κάνουμε το καλύτερο δώρο, δεσμευόμενοι να παραμείνεις για πάντα ως σύμβολο στον αγαπημένο σου χώρο. Υποσχόμαστε να μην σε ξεχάσουμε ποτέ, λέγοντας τις ιστορίες μας έως τη στιγμή της αντάμωσης, γιατί η δική μας ομάδα — η δική σου ομάδα — δεν χάνει ποτέ!
