Έχει μεγάλη εμπειρία στο ποδόσφαιρο. Έχοντας παίξει στην γεννέτειρά του Αυστρία, στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ και στο MLS, αλλά και στην Bundesliga, μπορεί να μιλάει πολλές ώρες για το ποδόσφαιρο…
Ο Μίχαελ Γκσπούρνινγκ, περί ου ο λόγος, μοιράζεται στο sportfm.gr και στον Γιώργο Τσανάκα τις εμπειρίες από την καριέρα του, μιλάει για το παρόν και το πόσο τυχερός είναι που δουλεύει στην Bundesliga και στην Ουνιόν Βερολίνου ως προπονητής τερματοφυλάκων.
Παράλληλα, αναφέρεται στην περιπέτεια της υγείας του με τον κορωνοϊό, τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν με τον Covid-19 αλλά και στο πώς δουλεύουν οι ομάδες στην… εποχή του.
Μιλάει για το ειδικό δέσιμο που έχει με την Ελλάδα, τις συμβολές που δίνει στους νέους ποδοσφαιριστές, ενώ αναφέρεται και στο… μότο του 2020 το «Black Lives Matter», σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο sportfm.gr και στον Γιώργο Τσανάκα.
-Πρώτα από όλα, καλά Χριστούγεννα. Πώς είναι η ζωή στη Γερμανία με τον κορωνοϊό;
«Όπως είναι λογικό έχουμε αρκετές απαγορεύσεις με τον κορωνοϊό, οι οπαδοί δεν επιτρέπονται στις κερκίδες, υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί στις προπονήσεις. Επίσης, είχα νοσήσει από τον κορωνοϊό οπότε έμεινα τρεις εβδομάδες εκτός. Ήταν δύσκολο, αλλά ήμουν τυχερός γιατί το πέρασα πιο ελαφριά, είναι δύσκολο να μένεις σπίτι τόσο καιρό. Ευτυχώς το πέρασα μετά από 2-3 εβδομάδες».
-Πώς είναι το ποδόσφαιρο με τον κορωνοϊό; Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, δεν υπάρχει κόσμος στις κερκίδες… Πόσο δύσκολο είναι να προπονηθείς και να παίξεις αγώνες κάτω από τέτοιες συνθήκες;
«Αλλάζει πολλά στο ποδόσφαιρο, όπως προείπα. Πολλοί περιορισμοί ακόμη και στις δουλειές μας, πρέπει να φοράμε μάσκες. Είναι δύσκολο και στο παιχνίδι γιατί κι εκεί υπάρχουν πολλοί περιορισμοί, όπως και στα ξενοδοχεία ενώ δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις. Το πιο δύσκολο από όλα είναι προφανώς η απουσία του κόσμου, λείπουν οι οπαδοί και τα συναισθήματα από το γήπεδο. Το ποδόσφαιρο είναι για τον κόσμο για να διασκεδάζει και όλο αυτό μας λείπει».
-Είσαι προπονητής τερματοφυλάκων στην Ουνιόν Βερολίνου. Πώς είναι οι συνθήκες εργασίες σε ομάδα της Bundesliga;
«Η Bundesliga είναι από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα στον κόσμο. Είμαστε νέα ομάδα στην Bundesliga, είναι 2η χρονιά μας. Προσπαθούμε βήμα-βήμα να βελτιώνουμε τις συνθήκες και τις εγκαταστάσεις μας, μεγαλώνουμε διαρκώς και συνηθίζουμε στον νέο μας… ρόλο, να είμαστε ομάδα της Bundesliga».
-Μάλλον κάνεις καλή δουλειά και εσύ και το τεχνικό επιτελείο στην ομάδα και αυτό δικαιολογείται από το γεγονός πως έχετε την καλύτερη άμυνα στην ομάδα και έχετε δεχτεί 18 γκολ. Λιγότερα και από την Μπάγερν Μονάχου!
«Ευχαριστώ πρώτα από όλα! Αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς, είμαστε ομάδα με μικρό μπάτζετ, από τα μικρότερα της κατηγορίας. Ξέρουμε ότι πρέπει να έχουμε καλή οργάνωση, να παλεύουμε στο γήπεδο αλλά και να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο. Έχουμε καλό σταφ στην ομάδα και κάνουμε καλή δουλειά, ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι».
-Νομίζω πως οι γερμανικές ομάδες είναι αρκετά οργανωμένες, δουλεύουν καλά με τους ποδοσφαιριστές τους και προσπαθούν να τους βελτιώσουν. Πού πιστεύεις ότι βασίζουν τη δουλειά τους;
«Η οργάνωση είναι το πρώτο πράγμα που θέλουμε να κοιτάζουμε, δουλεύουμε πάνω στο πρέσινγκ του αντιπάλου αλλά και στον πρώτο που αμυνόμαστε. Έχουμε μεγάλη όρεξη, παίζουμε καλό και γρήγορο ποδόσφαιρο, δουλεύουμε πολύ καλά. Προσπαθούμε να δώσουμε το 100% σε κάθε αγώνα γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό, θα είναι δύσκολο να παίρνουμε πόντους και να πετύχουμε τον στόχο μας που είναι να παραμείνουμε στην κατηγορία».
-Έχετε κάποιους καλούς κίπερ στην ομάδα, επίσης καλούς ποδοσφαιριστής και έναν εξαιρετικό κόουτς, τον Ουρς Φίσερ. Φέτος, είστε στην 6η θέση της βαθμολογίας. Συνεχίζετε να ονειρεύεστε;
«Δεν θα το έλεγα, πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι γιατί έχουμε από τα μικρότερα μπάτζετ στην κατηγορία. Πρέπει να παραμείνουμε στην κατηγορία και να μεγαλώνουμε σαν ομάδα, πολλά καλύτερα πράγματα θα έρθουν στο μέλλον. Θα κάνουμε ανακαίνιση στο γήπεδο, να αυξήσουμε τη χωρητικότητα κατά δύο χιλιάδες κόσμο. Αυτή τη στιγμή ο μοναδικός μας στόχος είναι να μείνουμε στην Bundesliga».
-Έπαιζες ποδόσφαιρο για χρόνια, τώρα είσαι εκτός γηπέδου… Πώς νιώθεις για αυτό; Τι συναισθήματα έχεις και τι συμβουλεύεις τους ποδοσφαιριστές;
«Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και ένα όνειρο το να γίνω ποδοσφαιριστής. Αυτό που τους συμβουλεύω είναι ότι πρέπει να είσαι έξυπνος, πρέπει να δουλεύεις βεβαίως αλλά και να έχεις την εξυπνάδα να κάνεις τις κατάλληλες μεταγραφές και τις κατάλληλες επιλογές στην καριέρα σου γιατί μπορεί να τελειώσει σύντομα».
-Είχες μια καλή καριέρα, παίζοντας σε Αυστρία, Ελλάδα, ΗΠΑ και Γερμανία. Πού πέρασες τα καλύτερα χρόνια της καριέρας σου;
«Τα χρόνια μου στην Ελλάδα ήταν εξαιρετικά, ο τρόπος δουλειάς και ζωής, η ατμόσφαιρα στα γήπεδα. Έχω πολλούς φίλους ακόμη εκεί, στην Ελλάδα θα μπορούσα να μείνω. Σε κάθε χώρα που βρέθηκα, όπως η Αυστρία που γεννήθηκα αλλά και η Γερμνία που ζω τώρα μπορεί να ήταν διαφορετικές στην κουλτούρα, αλλά νιώθω ευγνώμων που γνώρισα τόσες κουλτούρες, γνώρισα τόσους ανθρώπους. Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που έζησα τόσα, που είδα διαφορετικά στιλ παιχνιδιών».
-Για πες μου για την Ελλάδα. Έπαιξες αρκετά ματς στην Ξάνθη, αλλά μετά δεν κατάφερες να αγωνιστείς στον ΠΑΟΚ. Τι συνέβη;
«Γιατί η σεζόν μου στο MLS τελείωσε τον Δεκέμβριο και πήγα στον ΠΑΟΚ τον Ιανουάριο. Ο Παναγιώτης Γλύκος ήταν το νούμερο ένα τότε στην ομάδα, πήγαινε καλά και ήταν στην Εθνική. Ήταν δύσκολο να πάρω τη θέση του, ωστόσο διασκέδασα την παραμονή μου εκεί. Ήταν πολύ ωραίο που ήμουν παίκτης του ΠΑΟΚ, οι οπαδοί είναι φανταστικοί, η Θεσσαλονίκη είναι πολύ ωραία πόλη και γενικότερα ήταν μια καλή εμπειρία».
-Πώς πέρασες στην Ελλάδα; Ποιες ήταν οι καλές σου αναμνήσεις από εδώ και ποιες οι κακές;
«Στην Ελλάδα ήταν υπέροχα. Διασκέδασα κάθε σεζόν μου στην Ξάνθη, είχε την ευκαιρία να αλλάξω κι άλλες ομάδες. Στην Ξάνθη πέρασα εξαιρετικά, η οικογένειά μου ήταν ευχαριστημένη, η κόρη μου γεννήθηκε στην Καβάλα. Έχω πολύ δυνατή σύνδεση με την Ελλάδα, έχω ακόμη φίλους εκεί. Υπήρχαν και κακές στιγμές όπως κάποιοι τραυματισμοί, αλλά γενικότερα το ευχαριστήθηκα στην Ελλάδα».
-Έπαιξες επίσης στις ΗΠΑ. Δεν γνωρίζουμε και τόσα πολλά για το ποδόσφαιρο στην Αμερική, οπότε μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα; Τι σου άρεσε και τι όχι;
«Μου άρεσε στην Αμερική ότι είχε σύνδεση και με άλλα αθλήματα, όπως το μπέιζμπολ, το μπάσκετ. Το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ είναι πολύ αθλητικό, μπορεί τακτικά και τεχνικά να μην είναι τόσο υψηλό. Υπήρξε μια ωραία… μίξη, υπήρχαν παίκτες μαχητές. Πέρα από τους Αμερικανούς, έπαιζαν και αρκετοί από τη Λατινική Αμερική. Ήταν ωραίοι και οι οπαδοί στις κερκίδες. Φυσικά, το να ταξιδεύεις και να βλέπεις τόσα μέρη ήταν ωραίο».
-Είχες κάποια στιγμή της ζωής σου κάποια πρόταση που δεν δέχτηκες εσύ ή η ομάδα του και το έχεις μετανιώσει;
«Πάντα πρέπει να βρίσκεις την καλύτερη επιλογή για εσένα, κάποιες φορές τα πράγματα μπορεί να δουλέψουν και άλλες όχι. Ναι, ίσως να υπήρχε κάποια στιγμή κάτι αλλά στο τέλος και βάζοντας τα πράγματα κάτω και το να είμαι τώρα προπονητής τερματοφυλάκων στην Bundesliga, σε ένα από τα καλύτερα πρωταθήματα στον κόσμο είναι κάτι το εξαιρετικό. Ευκαιρίες θα έρθουν στη ζωή σου, θα δούμε τι θα μας φέρει το μέλλον».
-Ποιος ήταν ο καλύτερος επιθετικός που αντιμετώπισες; Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος στο να τον καταλάβεις;
«Πολλοί ποδοσφαιριστές προφανώς, στην Bundesliga ή στο Κύπελλο Γερμανίας αντιμετώπισα τρομερούς επιθετικούς, όπως ο Γιαν Κλάας Χούντελαρ. Στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί δύσκολοι επιθετικοί από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ. Και στην Αμερική ο Ρόμπι Κιν. Ήταν πολλά άτομα, πολλοί διαφορετικοί επιθετικοί που αντιμετώπισα και δεν μπορώ να πω. Σαν ομάδα δεν αντιμετωπίζεις μόνο έναν επιθετικό και η μπάλα μπορεί να είναι περίεργη και πονηρή, μπορείς να δεχτείς γκολ από έναν σέντερ μπακ ή από έναν επιθετικό. Πρέπει πάντα σαν τερματοφύλακας να είσαι έτοιμος για ό,τι συμβεί».
-Είσαι ένας άνθρωπος με μεγάλη εμπειρία στο ποδόσφαιρο. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια περίεργη ή αστεία στιγμή από την καριέρα σου;
«Πολλές αστείες ιστορίες πραγματικά, θα χρειαστείς πολλές σελίδες για να γράψεις αλήθεια. Ίσως πρέπει να γράψω ένα βιβλίο γεμάτο με αστείες ιστορίες».
-Αυτό το διάστημα υπάρχει ένα μότο εναντίον του ρατσισμού το «Black Lives Matter». Ευτυχώς, όλοι δείχνουν να το υποστηρίζουν. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό; Ήσουν ποτέ εσύ ή κάποιος συμπαίκτης σου θύμα ρατσισμού;
«Καταρχάς αν δεις τα γάντια μου, θα δεις ότι είναι αφιερωμένα στον Κριστόφ Νόβακ (σσ. Πολωνός χαφ που έφυγε από τη ζωή γιατί έπασχε από την σπάνια νόσο του Λου Γκέριγκ). Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από την εμφάνισή του, το πώς μοιάζει, την εθνικότητά του και οτιδήποτε άλλο. Αυτή είναι η άποψή μου αλλά και αυτή θα πρέπει να είναι η άποψη όλων των ανθρώπων και των ομάδων. Ποτέ δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο τέτοιο θέμα ρατσισμού εγώ ή κάποιος συμπαίκτης μου, βέβαια αυτό συμβαίνει μερικές φορές και ελπίζω πως αυτό το γεγονός θα εξαφανιστεί στο μέλλον».
