Πολλοί έσπευσαν να γράψουν κάτι για τον Βασίλη Τοροσίδη και την απόφαση του μεγάλου αρχηγού της Εθνικής και του Ολυμπιακού να “κρεμάσει” τα ποδοσφαιρικά του, ανάμεσα στους με έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό όμως τρόπο και ο αδερφός του Κώστας.
Ξεχωριστό καθώς ο Κώστας πέρα απο μνήμες της παιδικής του ηλικίας “ξέθαψε” και μια ξεχωριστή στιγμή για την οικογένεια Τοροσίδη, με τον Κώστα να γράφει χαρακτηριστικά: “Αλλά αν ήταν να διαλέξω ένα πράγμα για να θυμάμαι, δεν θα ήταν κάτι μεγαλο για τους πολλούς τουλάχιστον… Θα ήταν το πρώτο σου γκολ, με το δάχτυλο σου να δείχνει τον ουρανό και το πρόσωπο σου να πλημμυρίζει από συναισθήματα… Το ξέρω πως σε βλέπει…Πάντα σε έβλεπε και φουσκώνει από περηφάνια, και έχει τρελάνει τους φίλους του εκεί πάνω με τα κατορθώματα σου, όπως έκανε πάντα… Είσαι άξιος γιός του πατέρα μας, τίμησες το όνομα του, όχι μόνο με τις επιτυχίες, αλλά και με το ήθος σου και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γι’αυτό…”
Η στιγμή που αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κώστας είναι στο παιχνίδι με τον Ηρακλή όταν ο 20χρονος τότε Βασίλης σκοράρει για το 4-1 το παρθενικό του γκολ που αφιέρωσε στον πατέρα του Στάθη. Δείτε την στιγμή και το υπέροχο γκολ που πέτυχε στο 1:40:04 του βίντεο κάτω
https://www.youtube.com/watch?v=2XwljwdKXYE&t=4434s
Αναλυτικά η ανάρτηση του μεγάλου αδερφού του Βασίλη, Κώστα Τοροσίδη αναφέρει:
Ακόμα σε θυμάμαι σαν αδύνατο παιδάκι με την μπάλα στα πόδια, να σπάει ότι είχαμε μέσα στο σπίτι παίζοντας ποδόσφαιρο, να “σκυλιάζεις” να μας νικήσεις και ας ήμασταν αρκετά μεγαλύτεροι…
Θυμάμαι να πηγαίνεις σε κάθε προπόνηση με τον πατέρα και να ακολουθείς το πρόγραμμα με πείσμα, έστω και αν ήσουν μικρό παιδί…
Θυμάμαι όταν σου έλεγα να διαβάσεις, την πίστη σου πως θα γίνεις ποδοσφαιριστής να με αφήνει άφωνο και ας ήσουν μόλις 12 χρόνων…
Είναι πολλά αυτά που θα μου μείνουν αξέχαστα στην καριέρα σου….
Η νύχτα στην Θεσσαλονίκη, το πρώτο σου παιχνίδι το μακρυνό 2003 με την Ξάνθη και ας ήταν για τρία λεπτά…
Τους τίτλους σε Ελλάδα και τα τρομερά βράδια στην Ευρώπη με τον Ολυμπιακό…
Το γκολ σου στην Νότια Αφρική που έδωσε στην Εθνική μας την πρώτη νίκη σε Μουντιάλ…
Την τιμή του να φοράς το περιβραχιόνιο του Ολυμπιακού και της Εθνικής…
Το να αγωνίζεσαι στο ιταλικό πρωτάθλημα δίπλα σε ιερά τέρατα του αθλήματος…
Την πρόκριση από τους ομίλους σε Euro και Μουντιάλ…
Και άλλα τόσα, αμέτρητα πράγματα ακόμα που δεν χωράνε σε μια ανάρτηση…
Αλλά αν ήταν να διαλέξω ένα πράγμα για να θυμάμαι, δεν θα ήταν κάτι μεγαλο για τους πολλούς τουλάχιστον… Θα ήταν το πρώτο σου γκολ, με το δάκτυλο σου να δείχνει τον ουρανό και το πρόσωπο σου να πλημμυρίζει από συναισθήματα…
Το ξέρω πως σε βλέπει…Πάντα σε έβλεπε και φουσκώνει από περηφάνια, και έχει τρελάνει τους φίλους του εκεί πάνω με τα κατορθώματα σου, όπως έκανε πάντα…
Είσαι άξιος γιός του πατέρα μας, τίμησες το όνομα του, όχι μόνο με τις επιτυχίες, αλλά και με το ήθος σου και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γι’αυτό…
Το κεφάλαιο σαν ποδοσφαιριστής μπορεί να τελείωσε, αλλά αρχίζει ένα νέο πιο γλυκο κεφάλαιο στο οποίο θα χαρείς κοντά στην οικογένειά σου…
Με το καλό μικρέ, τα κατάφερες όλα και ακόμα περισσότερα…! και πάλι σε ευχαριστώ για το ταξίδι…
