Ο αθλητισμός δεν σταματάει στα 20 ούτε στα 30 χρόνια της ζωής μας. Αυτό μας διδάσκει ο Γιώργος Λεπίδας, ο οποίος το περασμένο Σάββατο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4×100 μέτρα, στα πλαίσια του Βαλκανικού Πρωταθλήματος στίβου βετεράνων άνω των 35 ετών.
Η ελληνική τετράδα Λεπίδας, Τσικρίνης, Τσιώλης και Φιωτάκης ξεπέρασε στο «νήμα» για 7 εκατοστά του δευτερολέπτου την αντίστοιχη βουλγαρική, κερδίζοντας το χρυσό.
Ο Γιώργος Λεπίδας απαντάει στα ερωτήματά μας και αναδεικνύει την «φιλοσοφία ζωής» του, που είναι ο στίβος:
Ποιος ήταν ο ανταγωνισμός στο Βαλκανικό και ποιος ο νικητήριος ελληνικός χρόνος;
-Συμμετείχαν γύρω στους 300 αθλητές από όλα τα Βαλκάνια. Υπήρξαν δύο σειρές σε κάθε αγώνισμα και στα 4×100 μέτρα ο τελικός ήταν πολύ «κλειστός», καθώς κερδίσαμε με 7 εκατοστά του δευτερολέπτου! Ο χρόνος μας ήταν 46:49, οι δεύτεροι Βούλγαροι τερμάτισαν σε 46:56 και οι τρίτοι Ρουμάνοι με 47:44. Άρα ο αγώνας κρίθηκε πραγματικά στο νήμα! Εγώ έτρεξα τρίτος από την τετράδα, δηλαδή στην τελευταία στροφή.
Η σκυταλοδρομία είναι ένα ιδιαίτερο αγώνισμα, ποια είναι η πιο απαιτητική θέση στην τετράδα;
-Νομίζω πως είναι η δεύτερη και η τρίτη διαδρομή, διότι έχουν πιο πολλά μέτρα και υπάρχει και η στροφή, αλλά και η τελευταία, διότι ο αθλητής έχει περισσότερο άγχος, επειδή αυτός φαίνεται αν θα κερδίσει ή θα χάσει. Ο Φιωτάκης είναι Κρητικός που εδώ και χρόνια ζει στο Μονακό, όπου κι εργάζεται ως προσωπικός προπονητής, και ήρθε για το Βαλκανικό πρωτάθλημα. Τα άλλα δύο παιδιά είναι από την Αθήνα.
Από πού αντλείτε τη δύναμη να αθλείστε σε τέτοιο επίπεδο;
-Ξεκίνησα από έκτη δημοτικού και μέχρι να φύγω στην Αγγλία 20 χρονών έκανα σε καλό επίπεδο. Εκεί ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Οικονομικό με μεταπτυχιακό στους υπολογιστές. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια άρχισα να ξανακάνω στίβο, που έκανα από παιδί, προκειμένου να ξεσκάω και να αθλούμαι. Όμως, σιγά –σιγά κόλλησα και άρχισα να μπαίνω σε πιο εντατικές προπονήσεις, με δύο –τρεις ώρες την ημέρα και πέντε –έξι φορές την εβδομάδα. Ο αθλητισμός σε βάζει σε μία πειθαρχία στη διατροφή και στον ύπνο.
Και τελικά η ανταπόδοση είναι «κρυμμένη» στις διακρίσεις;
-Δεν είναι μόνο αυτές οι στιγμές αλλά και η διαφυγή από το καθημερινό άγχος. Η καθημερινή προπόνηση παίζει το ρόλο της. Ακόμη κι αν δεν υπήρχαν οι αγώνες, εγώ και πάλι θα ασχολούμουν με τον στίβο. Δεν το κάνω για την αναγνώριση και τα μετάλλια. Για εσάς, τι σημαίνει στίβος; -Φιλοσοφία ζωή. Είναι κάτι το μοναχικό και θέλει πολλές «θυσίες», καθώς δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα ομαδικά ή ατομικά αθλήματα. Ο αθλητής κάθε μέρα ανταγωνίζεται πρώτα τον εαυτό του, μετά τους συναθλητές του και μετά μπαίνει στο κομμάτι του ανταγωνισμού.
Ο στίβος έρχεται σε δεύτερη μοίρα ως παιδικό άθλημα. Πως θα παροτρύνατε τους μικρούς και τους γονείς τους, προκειμένου να δώσουν μια ευκαιρία στον κλασικό αθλητισμό;
-Ο κλασικός αθλητισμός, ειδικά στις μικρές ηλικίες, είναι ο πιο σωστός τρόπος, για να ξεκινήσεις και οποιοδήποτε άλλο αγώνισμα, καθώς είναι η βάση για όλα τα υπόλοιπα αθλήματα και αγωνίσματα. Δεν επιβαρύνει το σώμα, μαθαίνει στα παιδιά να τρέχουν και να κάνουν σωστά άλματα, και γενικά είναι ο κλασικός αθλητισμός είναι η βάση όλων των σπορ. Είναι κάτι δύσκολο, γι’ αυτό τα περισσότερα παιδιά δεν το επιλέγουν. Νομίζω, όμως, ότι με τη δημοσιότητα που έχει πάρει τον τελευταίο καιρό, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, ο κόσμος έχει αρχίσει να στρέφεται ξανά στον στίβο. Ο στίβος έχει αγωνίσματα που πηγαίνουν πολύ στον Έλληνα και βλέπουμε πως έχουμε συχνά επιτυχίες. Αν τα πράγματα βελτιωθούν και λίγο από άποψη οργάνωσης, τότε πιστεύω πως τα παιδιά θα στραφούν ακόμη περισσότερο στον στίβο.
Αυτή τη στιγμή οι υποδομές και η οργάνωση στην Ελλάδα, σε τι επίπεδο βρίσκονται;
-Τα πάντα ξεκινούν από τις υποδομές. Όταν το μεγαλύτερο στάδιο, το Καυτατζόγλειο στη Θεσσαλονίκη, είναι κατεστραμμένο, τα πράγματα είναι δύσκολα. Εκεί είχε γίνει το περσινό πρωτάθλημα βετεράνων, σε ένα στάδιο πραγματικά ακατάλληλο να φιλοξενήσει αγώνες. Όμως γίνονται ενέργειες σε πολλές πόλεις, ειδικά της επαρχίας, να φτιαχτούν τα στάδια, ενώ στην Κομοτηνή είμαστε σε σχετικά καλό επίπεδο αναφορικά με τα στάδια, αν και φυσικά χρειάζονται κάποιες βελτιώσεις.
Μιας και μιλήσατε για Ολυμπιακούς Αγώνες, πριν μερικές μέρες ήταν η επέτειος των 16 ετών από το χρυσό μετάλλιο του Κεντέρη στα 200 μέτρα στο Σίντεϋ, ενώ και φέτος ο Τζαμαϊκός Μπολτ ολοκλήρωσε τον μύθο του με 9 μετάλλια σε 3 Ολυμπιάδες. Τι σημαίνουν ιστορικά αυτοί οι αθλητές;
-Ο Κεντέρης είναι άθλος και αθλητής πρότυπο για όλους τους σπρίντερ και για τους αθλητές του στίβου γενικότερα. Πέρασε και τα …χίλια ζόρια (: με την ιστορία ντόπινγκ), όμως είναι ένα ελληνικό φαινόμενο, που είναι μεγάλη υποκρισία κανείς να το κατακρίνει. Ο Μπολτ αυτή τη στιγμή είναι ο κορυφαίος αθλητής, διαφήμιση για το στίβο, και «τραβάει» τον κόσμο να παρακολουθήσει τα αγωνίσματα. Όλα τα αγωνίσματα χρειάζονται τον σταρ τους. Νούμερο ένα αυτή τη στιγμή σε αυτό είναι ο Μπολτ, που κάνει το show που λείπει από τον στίβο, διότι οι περισσότεροι αθλητές κοιτούν να είναι συγκεντρωμένοι και να μη γελάνε.
Στην Κομοτηνή συμμετέχετε στο σύλλογο «ΠΑΣ Πρωταθλητών». Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες και οι στόχοι της προσπάθειας;
-Προσπαθούμε να μεγαλώσουμε την ακαδημία όσο περισσότερο γίνεται. Αυτή τη στιγμή έχουμε τριάντα παιδιά. Προπονητής μας είναι ο κ. Τσιπουρίδης και προπονήτρια στα μικρά παιδιά είναι κα. Αποστολίδου, που και οι δύο τους είναι γυμναστές –παιδαγωγοί, και μάλιστα ο κ. Τσιπουρίδης έχει βγάλει πάρα πολλούς πρωταθλητές στην περιοχή και οι γονείς μπορούν να του εμπιστευτούν υπεύθυνα τα παιδιά τους, διότι έχει πολύ εξειδικευμένες γνώσεις. Παράλληλα «τρέχουμε» και άλλες εκδηλώσεις, προκειμένου να προβάλουμε το κοινωνικό πρόσωπο του συλλόγου, διότι δεν ασχολούμαστε μόνο με προπονήσεις και αγώνες. Παρόλα αυτά είναι γνωστό πως οι επιτυχίες είναι ο καλύτερος τρόπος για να φέρεις μικρούς αθλητές.
Η συνέντευξη έγινε στον Διονύση Βοργιά για λογαριασμό της εφημερίδας “Χρόνος” και του xronos.gr
